Deze morgen zag mijn teen er echt niet goed uit. Was bijna zwart en volgens Mario betekende dit ofwel een zeer zware kneuzing ofwel een breuk. Maar vermits het hier toch om mijn linkervoet, de slechte dus, gaat en ik dit toch niet voel, liet ik het niet aan mij hart komen en trok ik toch deze namiddag naar Kanne om er de Memorial Vos te lopen. De voet een beetje ingetaped op advies van kiné Appermans en samen met Kurt naar Kanne geredenIk had de eerste editie reeds meegedaan en wist dus wat me te wachten stond. Onze club was trouwens goed vertegenwoordigd. Na een korte opwarming waarin Kurt mij vertelde dat hij mij zo lang mogelijk zou proberen te volgen, gingen we van start. We moesten 2 rondjes van 5.5 km afleggen met telkens een klim tot op de "Observant". Ik nestelde mij dadelijk in het spoor van Luc L. in de hoop dat te kunnen houden. Kurt staakte zijn voornemen reeds na 500m. Toen zagen we vooraan al 3 zltc'ers lopen, Mario, Guy en William. Luc riep nog :"Dat gaat Mario nooit kunnen houden". Maar... ik wist wel beter !
Enfin, Luc loopt stilletjes weg maar op het steilste stukje klim en de trappen kom ik terug in zijn spoor. De afdaling die volgt is er ééntje om u tegen te zeggen. Ik weet het nu zeker, bergaf lopen is ook een kunst. Kon ik tijdens de klim terugkomen op Luc, nu liep hij terug van mij weg. Zijn "valvermogen" is blijkbaar groter dan dat van mij. Kan ook zijn dat zijn gewicht er iets mee te maken heeft ? Feit is dat ik me, en dan vooral op de ondergrond van stenen, gras en af en toe modder, niet echt in mijn element voel bergaf. Dat heeft vooral te maken met stabiliteit. Want die mis ik vooral in dat linkerbeen. En als je al niet echt durft is zo een afdaling een grote merde. Luc loopt een 20" weg maar in ronde 2 kom ik weer terug bij hem.
Intussen zie ik de andere afdalen en merk dat Mario, beste van de club wordt, iets voor Guy en William. Appermans deed het ook in den bergaf waar hij zich met ware doodsverachting naar beneden stortte volgens zijn achtervolgers.
Ik sta intussen 3 trappen van het einde van de beklimming in het spoor van Luc, maar de voorlaatste en laatste trap zijn er te veel aan voor mijn kuiten die plots in 2 stevige brokken beton veranderen. Een mens wil dan wel even op adem komen maar de afdaling was al weer daar en weer liep die verdomde Lenaerts van mij weg. Ik had nochthans volgens mijn gevoel een betere downhill dan de vorige ronde maar het mocht niet baten.
De Polarcijfertjes voor de freaks
ronde 1 : 23'03 (168)
ronde 2 : 23'11 (170)
totaal : 46'14 (169)
max. hartslag 179
Geslaagde loop, spijtig dat ik de afterpaty in "Het Brökske" niet kon meemaken. Misschien eens iets voor volgend jaar.
2 opmerkingen:
Deze loop doet me herinneren aan mijn vorig leven toen ik in Kanne gedomicilieerd was. De Observant is inderdaad een pittige (artificiële) heuvel. Artificiëel omdat het een terril is op basis van afval uit de mergelgroeven. Boven heb je een mooi panorama. Bij helder weer zie je de andere terrils van de mijnstreek (Genk en Eisden). Vandaag heb ik zelf mijn eerste loop achter de rug in St-Agatha-Berchem (één van de 19 Brusselse gemeenten). De opbrengst was voor 11/11/11. Tevreden over mijn eindtijd: 30'30" over 8,6km (3'33"/km).
Het is inderdaad een mooi stukje natuurschoon, alleen spijtig dat we geen tijd en oog hadden om daar van te genieten !
Een reactie posten