zondag 30 augustus 2009

Het "benengevoel"

Deze week was en is nu nog effekes een rustweek, of wat dacht ge.

Zondagavond in Neerpelt net op tijd vertrokken of ze hadden mij daar als standbeeld kunnen zetten. Benen waren stijf en deden pijn, beetje normaal denk ik.

Maandagmorgen was het al vroeg op om te gaan werken en na een heel slechte nacht was dat nie makkelijk. Weinig tot niks geslapen want telkens ik een been herlegde werd ik wakker van de pijn. De 4 trappen op het werk werden heel voorzichtig genomen maar voor de rest van de dag ging het eigenlijk wel. Na de middag kreeg ik dan mijne klop.

Dinsdag was de ergste dag. Totaal gebroken, een wrak was ik. Het lichaam wilde niks doen en de benen deden nu meer pijn dan zondag. Dus ook gewoon, niks gedaan die dag dan veel gelegen en gezeten.

Woensdag ging het dan al een ietsjes beter. Trappen nemen ging wel maar toch trokken de spieren op die momenten nog gekke bekken. Verschillende dipjes gehad die dag.

Donderdag was de eerste dag dat ze niet meer pijn deden. Het avondlijke plonsen was een zwembeurt zoals ik ze misschien binnen 30 jaar graag zou willen doen. Zat gene poeier nie meer achter.

Vrijdag stond ik op en dacht direct, nu voelen mijn benen aan alsof ik 3 zware trainingsdagen achter de rug heb. En zo voelde ze ook, gans de dag lang.

Gisteren was de eerste "normale" dag sedert Neerpelt. Geen klachten nie meer en geen pijnlijke of zware benen.

Vandaag nog een dagje werken en dan een weekje verlof. Zo kunnen Els en ik eens op ons gemakske gaan shoppen, uit eten, ontbijtje meepikken hier en daar, saunake doen maar vooral rustig genieten van de momenten samen.

Vanaf morgen begin ik terug naar goesting te trainen, niks moet en alles mag. De trainingen zullen kort en rustig zijn maar ik zal nog niet lopen deze week. Pas zaterdag bij de kwart van de club zal ik de loopsloefkes terug aantrekken.

Over de benen gesproken, het zijn die van U.Bolt op de foto.

In het fotoalbum zijn de foto's van Neerpelt aangevuld met een aantal exemplaren van fotograaf Biesmans S. en Pinsart G.

dinsdag 25 augustus 2009

Limburg 226

Het zit er al weer op, weer eentje om aan het palmares toe te voegen en zoals het altijd is, iedere wedstrijd heeft zijn eigen verhaal. Zo ook deze.

Ik wilde onder mijn tijd van Klagenfurt van vorig jaar gaan. Ik voelde mij goed, wist dat het fietsen in orde was en ook in’t lopen zou ik wat intussen de “Lambrichts tactiek” heet toepassen. Dwz bij de aanvang van het lopen, lopen zonder te forceren ook al is het te snel.

Maar eerst moest er natuurlijk nog het aperitief afgewerkt worden. De 3.8 zwemmen en de 180 fietsen.

Weinig, gewoon schandalig weinig gezwommen de laatste weken en toch … De watertemperatuur was heerlijk. Geen gewring of wat dan ook, plaats genoeg en goed vertrokken. Aan het keerpunt eens gekeken op mijn klok en die gaf 33’ aan. Ik zwom op kop van een groepje en liet die na een goeie 2500m passeren om ook eens in de voeten te gaan hangen. Maar toen wist ik het al, dit liep super, ik was goed vandaag. Terugweg ging iets sneller door toch wat stroming mee. Wind in de rug hé.

De eerste ronde van het fietsen was verkenning maar ik voelde de benen niet. 1 plasstop in ronde 1. In ronde 2 verschakelde ik mij, aan’t dromen zeker, ketting eraf langs de buitenkant, dus stoppen en nog eens plassen.
Roel scheurde voorbij toen ik net terug wou vertrekken. Maar zijn tempo lag te hoog dus ik verkoos terug eigen tempo te rijden.
Maar ook bij Roel stond het water hoog en na zijn plasstop in ronde 3 ging ik wel mee met hem. Hij reed echt heel sterk en het was dat ik wist dat ik goed zat die dag dat ik in ronde 3 volgde. Ronde 4-5 bleven we samen en ere wie ere toe komt, hij gaf het tempo aan, ik volgde. Reglementair trouwens want hing meer op 15-20m dan op 10m.
In ronde 6 liet hij het tempo helemaal zakken maar daar was ik niet kwaad om zo konden de benen zich klaar maken voor het laatste onderdeel.

Ik wisselde op mij gemakske. Ik ging de tent in en zo kon ik op een stoel gaan zitten en mij rustig omkleden voor de laatste fase. Ik was waarschijnlijk iets te rustig want toen ik aan de eerste bevoorrading van het lopen kwam merkte ik dat ik mijn squeezy gel vergeten was. Maar het liep zo lekker dat ik nie panikeerde.
Pas op het einde van ronde 1 kreeg ik hem aangereikt van Jarno, die hem kreeg van Gijs die hem dan op zijn beurt kreeg van Karine, die in de wisselzone zat.
Ronde 2, no problem. Begon wel groten dorst te krijgen zodat ik effe bij Els een flesje cola aanpakte en dat rustig uitdronk.

Ronde 3 ging in en het werd wat moeilijker maar nog steeds had ik het gevoel dat het wel ging lukken. Tot aan de bevoorrading langs het kanaal. Ik stopte effe om eens door te kunnen drinken en toen ik terug wou vertrekken zei mijn lichaam : Njet, no way. De volgende kilometers hebben dan uiteindelijk het eindresultaat bepaald. Het ging nog een paar kilometer al strompelend maar toen was het plots helemaal op. Ik moest beginnen wandelen en de mentale strijd begon.

Ik ben uiteindelijk tot aan mijn supporters geraakt maar daar was het helemaal op en ik moest gaan zitten. Klaar om de handdoek te werpen want het was nog 14K. Marc DR, Els, hulplijn Norbert van aan’t zeetje via de telefoon probeerden op mij in te praten. Plots stond half zltc rond mij. Ik kreeg een fris flesje water van Donald en een koele Ice Tea van Marco Velo.

Na een 10 tal minuten, denk ik voelde ik mij toch wat beter, trok mij recht aan de draad waar ik tegen zat en begon samen met Els te wandelen, even later ging dat over in voorzichtig lopen en aan het keerpunt in Neerpelt voelde ik het tempo er terug in komen. Ik kon de knop omdraaien en ging door. Langs het kanaal kon ik toch om en bij de 6’/km blijven lopen tot 4K van het einde toen ik erge steken kreeg in mijn zij en ik noodgedwongen wat gas terug moest nemen.

11hr en 07’ was het uiteindelijke verdict en Ludo heeft weer wat werk bij om die muur terug op te metsen waar ik doorheen moest.

Tot slot natuurlijk de supporters nog eens bedanken. Els en Jarno, Luc en Gijs, Marc en Viv, zieke Norbert via de telefoon, Stefan, Patrick, ... en iedereen die ik vergeet omdat het er veel te veel zijn.

Wat de organisatie betreft heb ik eigenlijk geen klachten, buiten de bevoorrading in't fietsen die wat moeilijk stond. Mario heeft dat goed gedaan en ik hoop dat dit nog een verlengstuk kan krijgen, want het heeft toch iets speciaals zo in eigen streek tussen eigen volk een volledige doen.

Bijna was het dus gelukt onder de 10u56' te gaan en dan vraag ik mij nu dus af, heeft het eraan gelegen dat ik de eerste loopronde geen gels tot mijn beschikking had dat het licht uitging in ronde 3. Ik zal het waarschijnlijk nooit weten. Maar dit is de eerste keer op de lange afstand dat ik er echt voor ging, en ik heb nu het gevoel dat het er ooit wel eens uit zal komen.

Mss volgend jaar in Nice of Almere ?

PS : de verbale oorlog voor Nice is al begonnen op Twitter.

pontje226 Als ge dit leest zal je al aangekomen zijn. Dikke proficiat en nu kunnen we onze messen slijpen voor Nice volgend jaar.

TriWil@pontje226 Zorg maar dat uw mes scherp genoeg is volgend jaar in Nice.

pontje226@TriWil wat is er met Kurt gebeurd? Ik heb juist een nieuw slijpsteentje besteld:-)

TriWil@pontje226 Kurt is ziek geworden tijdens het fietsen en heeft moeten opgeven. Griepje onder de leden. "Maar 1 slijpsteentje ?"

zaterdag 22 augustus 2009

Nog 1 dag

Morgen is't zover. Rond deze tijd (13hr45) hoop ik toch al aan't lopen te zijn.

Vandaag alles klaar gezet, fiets onder handen genomen, nog eens de voedingsstrategie doorgenomen, beetje gaan losrijden en seffes om 16u komt Luc me halen met de mobilhome en dan is het richting Neerpelt. Daar mijne nummer afhalen en pastaparty en dan wat rondhangen en vroeg gaan slapen.

Jelle gisterennamiddag ziek geworden en die ligt hier nu met felle koorts en een dubbele ooronsteking + keelontsteking in de zetel, ocharme.


See you tomorrow

vrijdag 21 augustus 2009

Nog 2 dagen

Gisteren was het tropisch heet en ... ik kon er niet tegen. Had gans de namiddag hoofdpijn, kortom ik voelde mij niet goed. Daarom ook maar de zwemtraining van gisterenavond links laten liggen.
Mij maar in de zetel gelegd en U.Bolt weer maar eens een ongelofelijk WR zien lopen.

Vandaag gaat het gelukkig veel beter. De temperatuur is terug menselijker geworden en je staat in de krant, hetgeen niet elke dag gebeurt. http://www.nieuwsblad.be/Sportwereld/Article/Detail.aspx?ArticleID=G42E0LLB&PostCode=3910

Tijd om eens wat cijfertjes boven te halen.

Na Lanzarote nam ik 1 week complete rust waarna ik terug hervatte op Pinstermaandag met de sprint in Bocholt. Vanaf die week tot en met vorige week zijn dit de getrainde K's.

Swim : 46.2K = 4.2K/week

Weinig, veel te weinig, dit jaar is zwemmen niet mijn ding, ik kom amper aan 1 tot 2 trainingen per week. Het is de mindere sport van de drie dit jaar, ook degene die ik momenteel het minst graag doe.

Bike : 2825K = 256K/week

Fietsen deed ik ongeveer evneveel als in de voorbereiding op Lanzarote de laatste 11 weken. Maar het verschil zit 'm nu in de lange trainingen. Ik deed 3 trainingen van om en bij de 180K en eentje van 160. Daar nog een aantal bij tussen de 100-150. Daar zit het dus wel goed.

Lopen : 400K = 36.3K/week.

Ondanks het dikwijls balanceren op de slappe koord van de blessure haalde ik nu mijn hoogste weekgemiddelde ooit. Laat ons nu eens voor één keer een kaarsje branden dat een looptijd van +/- 4 uur er in zit.

Bij dit alles hoort natuurlijk een vooruitblik op zondag.

Ik weet nog dat Velo mij vroeg in Frankrijk wat het doel zou zijn in Neerpelt. Ik antwoordde, finishen (dat is in eerste instantie nog wel altijd de bedoeling). Waarop hij, komaan ge hebt toch wel een tijd in uw hoofd. Waarop ik weer, zou graag sneller gaan dan vorig jaar Klagenfurt (10u56').
De playlist voor de zondagmorgen is ook al klaar, het klaarzetten van het materiaal zal opgevrolijkt worden door het hardste van Metallica, Foo Figthers, Green Day, ACDC ... Zodat ik lekker opgefokt de oortjes kan uitdoen en in het kanaal kan springen voor het begin van een lange dag.

Mijn dank gaat al vast naar Luc P. uit voor het mogen gebruiken van zijn mobilhome. Dat scheelt al vast een stuk in het stressen op zondagmorgen.
Om af te sluiten nog maar eens ne qoute van de meester der qoutes de Norbert van aan't zeetje:
YOU CAN BUY A PORSCHE or a FERRARI - BUT YOU CAN'T BUY THE FEELING WHEN REACHING A TRIATHLON'S FINISH LINE !!!
PS : Ga nog rap ne enquete der op zetten, kan je nog eens rap gokken op welke tijd ik ga binnen zijn.

donderdag 20 augustus 2009

Nog 3 dagen

Deze voormiddag toch maar besloten de fiets op stal te laten en met de auto te gaan werken, heb geen zin om straks in een onweer terecht te komen.

Enige training van vandaag zal dus de zwemtraining van vanavond worden.

Vandaag effe het weerbericht voor zondag gecheckt :

Zondag en maandag, na ochtendnevel of mist, worden opnieuw twee zonnige dagen en opnieuw warmer met maxima tussen 25 en 28 graden.

Meer moet dat zeker niet zijn of worden.

woensdag 19 augustus 2009

Nog 4 dagen

We tellen verder af. Vanmorgen toch maar eens op de weegschaal gaan staan om te checken of er nie te veel bijgekomen is de laatste dagen. Zelfs 100gr minder dan een paar weken terug. Zondag zal ik het dus moeten doen met een goeie 70.4 kg.

Rond de middag 40K bike easy met niks speciaal te melden. Daarna nog 2K gezwommen en bij dit warme weer was dat wel lekker.

Verder nog wat inkopen gedaan voor zondag, extra squeezy ingeslagen en wat carbo load voor de volgende dagen.

Voor de rest, met Jarno gaat het beter, alleen zijn ogen zijn nog wat geïrriteerd. De auto is per total verklaard dus er zal een andere "nieuwe" moeten komen. Het leven gaat stilletjes terug zijn gewone gangetje.

Alleen volgende liedje spookt wel al sedert vanmorgen door mijn hoofd.

Metallica - Turn The Page

dinsdag 18 augustus 2009

Nog 5 dagen

Wat een dag. Een mens denkt dan eens rustig naar een wedstrijd te kunnen toeleven. Maar er gebeurde vandaag vanalles dat gepland en ook niet gepland was.

Laat ons bij het begin beginnen. Vanmorgen om 10 uur stond een fotograaf voor de deur om een foto te maken die bij het artikel komt van aanstaande vrijdag of zaterdag in het Nieuwsblad.

Al zeg ik het zelf, ik had zo mijn bedenkingen bij zijn idee voor de foto, het eindresultaat mag er wezen. http://picasaweb.google.com/TriblogWil/Vanalles#5371292938144618114

Even later kwam dan een telefoontje binnen. Met recente gebeurtenissen nog in het achterhoofd slaat je hart wel een paar slagen over toen ik hoorde dat Jarno en zijn oma een auto ongeluk gehad hadden. Gelukkig, viel de lichamelijke schade mee. De airbags waren open gegaan en hadden eigenlijk voor het grootste onheil gezorgd. Wat verwondingen in het gezicht, brandwonden, kneuzingen en tranende ogen door de poeder in bags. Gelukkig nog eens dat het goed is afgelopen. http://picasaweb.google.com/TriblogWil/Carcrash#
De rest van de dag stond dan in het teken van naar verzekering, dokter en carosserie garage gaan om de eerste dringende zaken en papieren te regelen.
Pas tegen zes uur kon ik op de fiets kruipen om de benen nog eens wakker te schudden en de stress van de dag er wat uit te rijden.
Later op de avond ga ik nog effe bij Luc langs want samen met hem reis ik zaterdagnamiddag reeds af naar Neerpelt met zijn mobilhome. Dan kan het pas echt beginnen en zullen de zenuwen wel een beetje beginnen op te spelen.
En dan zondag : Andiamo/Vamos/ Go Go ...

maandag 17 augustus 2009

Nog 6 dagen

... vandaag 40' gelopen. Eigenlijk 8k in 39'. Zeer, zeer rustig vertrokken maar het voelde goed aan. Na 2K een beetje versneld en na nog 2K nog wat versneld om uiteindelijk de laatste 2K de handrem terug op te trekken.

Tot nu toe gene stress, voel me goed. Houden zo ... en dan zondag om het met de woorden van Norbert te zeggen : "Andiamo/Vamos/Go Go ...."

zondag 16 augustus 2009

Duo Duatlon Tongeren

Velen vroegen zich af, waarom met de duo’s. Wel er waren misschien wel een paar redenen.

De eerste en belangrijkste : bang voor kwetsuur tijdens het lopen. Met Neerpelt 226 voor de deur en mijn fragiele onderstel wilde ik het niet riskeren.
Ten tweede, ik kon nog eens alles geven op de fiets als laatste “testje” .
Ten derde, mijn teammaat William zag het ook niet zitten individueel mee te doen wegens gebrek aan conditie.

Ik had op voorhand al een paar rondjes gedaan en de benen voelden wel goed aan.

William deed hard zijn best in het eerste lopen maar toch vertrok ik met een achterstand van ruim 50” op de groep met daarin bv : Velo, Appermans, Loix ..

Ik besefte dat een enkeling alleen dat gat nooit zou toekrijgen. Maar voor één keer zat ik eindelijk eens in een groepje waar niet iedereen naar iedereen keek maar ieder probeerde zijn deel van het werk te doen.

Er werden zelfs enkele beruchte hardrijders uit de buurt gewoonweg eraf gereden, tot hun eigen verbazing waarschijnlijk. Enfin, ik deed meer dan mijn werk en bij het terug binnenkomen in de wissel hadden de voornoemde heren hun fiets pas tegen de hekken geplaatst dus hadden we bijna een gat van 50” dichtgereden.

William had de zware opdracht onze podiumplaats veilig te stellen en deed dat met bravoure.

Hij had zelfs zo hard zijn best gedaan dat we tijdens de prijsuitreiking op het hoogste schavotje mochten plaats nemen. Een fout in de tijdsopname had ons op nummer 1 gezet maar eerlijkheid dient ons te zeggen dat we eigenlijk pas derde waren.

Ik ben dus in mijn opzet geslaagd en dankzij de goede fietsbenen en de trainingen van afgelopen week die liepen als een trein ga ik met een boost gevoel de laatste rechte lijn in richting Neerpelt.
Gisterenavond dan nog met de buurtjes de nodige koolhydraten opgeslagen met een BBQ en daar hoort natuurlijk een biertje bij. Maar we zijn binnen de lijntjes blijven kleuren. Toen we halverwege de avond nog een "vallende ster" zagen was de avond compleet, en wij waren blijkbaar niet de enige die dat gezien heeft : http://www.nieuwsblad.be/Article/Detail.aspx?articleid=DMF20090816_006

De avond leverde trouwens enkele mooie laat ons zeggen “kunstige foto’s"op.






























donderdag 13 augustus 2009

Laatste loodjes

Vandaag stond de laatste "lange" trainingsopdracht voor Neerpelt op het programma. 100-120K fietsen en 8K lopen.

Toen Kurt me belde vanmiddag en zei dat het in Vlaanderen al de hele dag regende antwoordde ik nog :"Hier niet, nog geen druppel gevallen". Enkel minuten later toen ik mij aan het omkleden was hoorde ik de eerste druppels vallen op de dakvenster. Het heeft dan ook mijn volledige fietstraining lang geregend. 102k was het kleddernatte verdict in 3hr08 met in het midden een uur aan IM tempo. Gevoel was goed.

Thuis gekomen en die natte boel uitgetrokken, de loopkleren aangedaan en plots kwam de zon achter de wolken tevoorschijn. "Tis toch nie waar zeker" !

Enfin, de 8K in het zonnetje kunnen afleggen met een goed gevoel in de benen en een tempo dat ik op 23 augustus ook graag zou lopen .... al was het maar de eerste loopronde, of mss nog de 2de ....

In elk geval, ik heb nu wel het gevoel er klaar voor te zijn. Laat die 226 maar komen.

woensdag 12 augustus 2009

Stand van zaken

Ja, het is een beetje stilletjes op de blog. Maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat we al aan't winterslapen zijn. No Way, het doel van de 2de seizoenshelft komt met rasse schreden naderbij.

Afgelopen weekend had ik normaliter in Wuustwezel gezeten ware het niet dat ik op het werk van gene kant meer kan wisslen, dus arbeiten en nikske Sterke Peer. Spijtig, want ik had Marc en Viv nog eens graag teruggezien.

Gisteren heb ik nog een laatste keer een 21.6K gelopen als laatste lange loopinspanning en morgen staat er nog een wat langere fietsttraining op het programma van een uur of 4 met daarin zeker een uur aan IM tempo. Achteraf nog een T-run doen en dan is't genoeg geweest en is't bezig blijven.

Zaterdag zal ik in de Duatlon van Tongeren als duo meedoen en het fietsen voor mijn rekening nemen.

Het zal in elk geval een andere taper zijn dan normaal vermits we nu geen verre verplaatsing moeten maken. Thuis in eigen bedje slapen en in de eigen omgeving training, uw eigen eten kunnen eten, het zal er allemaal wat relaxer aan toe gaan.

Voorspellingen of wat te verwachten van de wedstrijd in Neerpelt zal voor volgende week zijn.

dinsdag 4 augustus 2009

Opwarming van de aarde ?

Hieronder 2 foto's getrokken boven op de Galibier. De ene met Marc en Benny J. op stamt uit de vorige eeuw (begin juli 1997), de andere waar ik op sta is van vorige week (ik had voor de zekerheid toch maar mijn beenverwarmers aan gedaan)










zaterdag 1 augustus 2009

Fietsen op een Alp

Tis eens wat anders, een triatlon doen met daarin de beklimming van een toch wel legendarische col uit de Tour geschiedenis.

De afstanden vallen als je ze zo los van alles bekijkt wel mee maar vergen toch enige uitleg.

1200m zwemmen. Het begin en hetgeen mijn mede zltc’ers toch een beetje de daver op het lijf jaagde. Zwemmen in 17° koude (warme) water is op zich niet erg en Le Lac du Vernay is een groot stuwmeer dus denk je, plaats genoeg. Ja wadde, met 800 gelijk in een groot meer en toch “bataille” hoor.

30K fietsen. Normaal doe je daar zeker geen uur over tenzij je Alpe D’Huez op moet. Meer uitleg moet ik je daar niet bij geven.

7.3K lopen. Ook niet zo lang, een beetje de “De Haan afstand” maar 1850m hoogte en een parcours dat met een flinke bergwandeling kan vergelijken.

Dat was hetgeen we op voorhand wisten en dus maakten we allemaal een pronostiekje van onze tijden, wie kent zichzelf het best ?

De 1200 zwemmeters vielen eigenlijk wel mee. Het was aardig warm buiten + 30° dus was het koude water zeker geen probleem. Enkel de boeien vormden een probleem. Na 500m trek je een 800 koppig veld niet uit elkaar dus was het schoolslag zwemmen in de buurt van de 2 boeien. Ook de laatste 100m was het van datte, deed me denken aan het kanaaltje in Klagenfurt.

Ik kwam als eerste van de club uit het water maar liep langs mijn nieuwe fiets door, herkende hem blijkbaar niet, zodat Filip toch nog voor mij weg was.

In een razende vaart ging het dan richting de klim. Enkele vreselijke valpartijen onderweg gezien maar gelukkig zelf heelhuids aan de voet geraakt waar ik de chrono indrukte. Ik had op maandag al een beklimming gedaan dus wist wel wat me te wachten stond. Veel, heel veel volk ingehaald en het ging goed tot op +/- 3K van het einde. Wind tegen en het inhalen stokte, ik kwam geen trap meer vooruit. Gezwoegd tot boven. Aan het brugje 56’27. Even later hoor ik iemand mijn achternaam roepen, ik schrik me dood, hier boven op deze bergtop, toch nog een bekende ? Neen hoor, het was de heer Velo die een superklim had gereden en langs mij door vloog de wissel in.

Rustig wisselen, op adem komen en dan het goede ritme proberen te vinden. Makkelijk was dat niet de eerste 2k. Bergpaadjes, losse stenen, vooral op en weinig af. 11’ over 2k, vanaf dan ging het beter. +/-1.5K wat vlakkere en beter beloopbare weg en dan een klim van 1k en dan zoef, bergaf naar de finish. Dachten wij. Maar we werden langs de finish door geleid om nog een pittig lusje te maken.

En dan was het leed geleden. Lekker diep geweest zo hoog op een berg en dat had ik nog eens nodig.

Achteraf had ik zo iets van, slechte klim gereden, dat is nikske voor mij die 10% klimmen. Dan bekijk je de uitslag wat nader en merk je toch dat je 9de V bent en een 4de fietstijd in je cat. op de tabellen zet en uiteindelijk een 5de klimtijd (72ste alg). En dan denk ik dat ik niet kan klimmen …

… er was een verschrikkelijk sterke Marco Velo, op het podium als 1ste V2, een Denis die opleeft als hij het hooggebergte ziet, een oude krijger die sterk was en de halve Alp leegdronk na de finish, en een Witse die zichzelf beter dan wie ook kent want hij zat slechts luttele seconden langs zijn voorspelde tijd.
PS : Denis had een doktersbriefje en moest dus niet mee op de foto !