Lang heb ik niet moeten zoeken waarover ik vandaag ging schrijven. Toen ik deze morgen opstond was dat meteen duidelijk. Ja Mario, hij ziet blauw. Een incidentje gisteren bij het zwemmen. Tijdens enkele baantjes schoolslag komen de voeten van Mario en ikzelf met elkaar in aanraking. Mijn kleine teen kreeg de volle lading. Nog een geluk dat het hier om mijn linkervoet gaat. Daar is het gevoel toch helemaal anders dan bij de meeste mensen. Echt pijn doet het niet maar ik voel wel bij het stappen dat er toch wel iets aan de hand, in dit geval voet, is.
Brengt dit de deelname aan de loopwedstrijd morgen in Kanne in gevaar ? Ik weet het niet, ga nog efkes wachten tot morgen en dan zukllen we wel zien. Als ik Klagenfurt kan uitdoen met een strssfractuur zal een blauw teentje mij normaal ook niet tegenhouden om 11km te lopen.
2 opmerkingen:
Hey Triblogger Wil,
Ge moet mijne voet eens zien ! In stukken van elkaar gereten ! Wat wilt ge, tegen zo een glijwonder aanbotsen, ... dat snijdt u helemaal open. Zit nu net aan mijn tweede zakje bloed ! Moet waarschijnlijk nog een zakje packed cells (RBC) krijgen. Heb gevraagd aan de dokter of ze geen bloed van ne profrenner in de frigo hadden liggen ... helaas de afdeling genaecologie blijkt na 18h gesloten.
Maar maak u over mij maar geen zorgen. Tegen morgen is alles voor 100% genezen en gaat ge zelfs geen littekens meer terug vinden. Echte sporters herstellen snel, hé ;-)
den Mario
Wat moet ik hier nu eigenlijk van denken???
Zijn jullie dwarsliggers?? Misschien is dit 'accident(je)' jullie verdiende loon wel?
Twee dagen geleden die arme schoolslagzwemmers er nog zo van langs geven! Als de heren zwemmers dan eens ongestoord crawl kunnen zwemmen dan gaan ze toch wel schoolslag oefenen zeker!??
Die jeugd van tegenwoordig! Het is Godgeklaagd...
Marco
Een reactie posten