Gisterenavond samen met nog een aantal clubmakkers naar de “grote 2006 wielerjaaroverzichtsshow” van Karel Vannieuwkerke gaan kijken in de Kimpel.Karel voerde zijn job als sportjournalist perfect uit en liet ons het wielerseizoen 2006 opnieuw beleven met veel beeldmateriaal en af en toe eens wat inside informatie. Als muziekliefhebber kon ik ook de begeleidingsband, Les Soupappes, zeker appreciëren, ze deden het prima met eigen versies van o.a. U2 (openingsnummer), running to stand still, Zornik (Goodbeye) bij het afscheid van Lomme Driessen, Springsteen, Never Surrender toen de Floyd zijn whisky en biertje dronk.
Beeld voor mij van het wielerjaar 2006, Bettini die al wenend als overwinnaar de finish overschrijdt in de Ronde van Lombardije. Als een ode aan zijn overleden broer. De Cello speelde een triestig deuntje en het was ijzig stil in de zaal.
Dit brengt me bij hetgeen ik eigenlijk wou vertellen. In de beginjaren van mijn triatloncarrière, 1997, om precies te zijn, kocht ik een nieuwe fiets, die deels gesponsord werd door de opa van Els. Hij ging ook altijd mee naar de recreatlons en was één van mijn trouwste supporters. Een week voor de recreatlon in Hoeselt kwam de man te overlijden. Toch stond ik er aan de start.
Ik won …
… en legde de bloemen later die dag op zijn graf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten