Gisteren samen met Kurt een fietstraining afgewerkt. Op zich niets nieuws ware het niet dat na een uurtje de opelverkoper plots raar begon te wippen op zijn fiets en zei :"Shit, plat vanachter". Wij gestopt maar er bleek niets aan de hand !!!Geen 500m verder weer van datte. Nu van voor. En inderdaad, nu was het wel voor echt. Gestopt, materiaal genomen, bandje eraf, intussen zeker 20 steentjes uit het bandje gehaald dat volledig op was als je het mij vraagt. Nieuw binnenbandje genomen, erin gestoken. Ik zeg nog tegen Kurt :" Altijd beginnen aan het ventieltje". "Maar waar is uw ventieltje ?" " Dat gaat ge wel nooit niet opgepompt krijgen ?"
Inderdaad, de half hoge velgjes van Kurt waren te hoog gegrepen voor de binnenbandjes met kort ventiel.
En nu ?
"Geen probleem" zei ik, ik heb ook nog een reservebinnenbandje bij. Maar helaas, ook dat was er eentje met een kort ventieltje. Daar stonden we dan, ik te blinken langs mijn splintenieuwe Kuota, Kurt aan het blazen met een voorwiel in zijn handen en een binnenbandje met te kort soupappeken.
Er is maar 1 manier om dit op te lossen zegt hij plots. Ik kijk verbaasd. Kurt wijst naar mijn wielen. Daar zitten er in met een lange soupape.
Kon ik mijn poulain langs de kant laten staan of liet ik mijn goed hart zien en nam mijn binnenbandjes eruit om hem te helpen. Ik koos voor het tweede, want samen uit samen thuis hé.
Het moet nogal een zicht geweest zijn, met z'n 2 en alletwee een ander binnenbandje aan't steken !!! Eenmaal de job geklaard wou Kurt zo snel mogelijk naar huis. Ziet dat ik hier seffe weer plat val.
Ik zei, geen probleem, ik heb nog een reservebinnenbandje en achteraan ook nog eentje met lang ventiel !!!
De moraal van dit verhaal : zorg altijd dat uw soupapeke lang genoeg is als ge van huis gaat !!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten