Ik hoop uit de grond van mijn hart dat deze blog weer geen opsomming gaat worden van het leed dat ik moet ondergaan richting Klagenfurt. Het is anders al weer goed begonnen, of eerder slecht.Mijn lopen is en zal altijd een zorgenkindje blijven. Na een dikke anderhalve week rust wegens verrekking in de linkerkuit had ik maandag schuchter mijn eerste looppasjes gezet. Een dikke 20’ later was ik terug thuis met een goed gevoel en … geen pijn meer. Ik besloot toch om voor de volgende looptraining 2 dagen rust te nemen om zeker te spelen.
Gisteren was het dan een mooie dag, zeker mooi genoeg om de fiets van stal te halen en een fartlek te doen van +/- 2hr. Ik heb zo mijn rondje dat ik dan rij via Spouwen Herderen Valmeer Hautain en zo dan terug via die weg. Nu van echt versnellen bergop is er momenteel niet echt sprake. Een goed tempo houden en dan gaat de tikker vanzelf wel sneller slaan.
Alles ging goed tot ik in Hoeselt de baan moest oversteken en bij het terug optrekken, ge voelt hem al komen zekers, inderdaad, ik voelde het ook. Een kleine steek en ik wist al weer hoe laat het was. Kmoet zeggen dat het eigenlijk beter meevalt dan de vorige keer maar toch zal ik mijn lopen weer voor een onbepaalde duur moeten uitstellen en het in het fietsen rustiger aan moeten doen.
Allez, hij die straks gaat proberen 5K te zwemmen groet u.
1 opmerking:
Kop op Wil, rustig blijven en rusten ermee maar ook niet zorgen dat je complete "zwembenen(spieren)" gaat krijgen hè.
Witse
Een reactie posten