De kortste weg naar huis !

Gisteren vroeg Kurt of ik vandaag zin had in een fietstraining. Ja was mijn antwoord maar dat zal veel van het weer afhangen want ze geven zeer harde wind en regen. Deze middag beslisten we dan om toch te gaan ondanks de harde wind maar het zag er naar uit dat het droog ging blijven. Kurt vroeg nog of ik goede benen had ? Waarom ? Dan kan ik in uw wiel logeren als het echt te hard waait.

Wij dus weg en de eerste 40K gingen wel vlotjes. Veel wind in de rug en van opzij, al was het niet echt makkelijk om de fiets dan onder controle te houden. Maar ik had al door dat Kurt serieus over zijn toeren aan het gaan was om mijn tempo te kunnen volgen.

De laatste 20K was het wind op kop en toen vroeg hij me om zeker de kortste weg naar huis te nemen. Zo gezegd zo gedaan, meer dan mijn achterwiel heeft hij niet meer gezien tot ik hem boven aan de Metser afzette zodat hij het laatste stuk nog alleen kon doen. Hadden er langs de baan in hunne blote gestaan, hij zou ze niet gezien hebben. Die op de foto heeft hij dus niet gezien.

Maar ja, hij wou gaan fietsen, ik had hem gewaarschuwd !

Toch een record !

Dan toch een record gesneuveld en wel op een dag dat ik het niet verwachtte.
Omdat het maar bleef regenen en ik niet langer meer kon wachten, het was al 14uur besloot ik een training op de rollen te doen. Het langste schemaatje dat ik had was 1hr30. Dankzij een uitgebreidener opwarming en cooling down zou ik het rekken tot 1hr45'.

Maar de afrekening was op de radio en de top 5 was aan de beurt zodat ik zonder dat ik er erg in had plots 1hr50' bezig was. Die laatste 10' konden er dan ook nog wel bij. Om precies te zijn 2hr01 en 60K later stapte ik van de rollen af. Intussen was het wel gedaan met regenen but who cares, ik ben al weer een "recordje" rijker.

Straftraining

2 totaal verschillende foto's die toch iets met mekaar te maken hebben.

Foto 1 is wat er overblijft na een avondje bestuursvergadering. Foto 2 is de plas zweet van de klimtraining op de rollen de dag na die vergadering. Hadden op de eerste foto wat minder flesjes gestaan dan zou de plas zweet waarschijnlijk ook iets minder groot geweest zijn.

De titel maakt natuurlijk ook al veel duidelijk.

Kort maar krachtig.

Omdat ik momenteel geen looptrainingen kan doen had ik gisterenmorgen het zwemmen overgeslagen zodat ik die vandaag in Mal kon gaan doen. Kmoest dan al niet zo vroeg opstaan en dat scheelt.

Een korte maar zeer intensieve zwemtraining.

Na een 700m opwarming begon ik aan mijn 2 reeksen van 5x100m. De recuperatie na elke 100 was slechts 15”. Ik nam telkens de eerste 100m als maatstaf en zou dan proberen mij aan die snelheid te houden. That was the plan.

1ste 100 ging in 1’21”. De 2de 1’22. Oei oei. Maar niet getreurd nummer 3-4 en 5 zaten weer mooi in 1’21. Het ging vrij makkelijk moet ik zeggen.
Dan nam ik 3 volle minuten rust om aan de tweede reeks te beginnen.

Nummer zes ging vond ik vrij stroef gaan maar toen ik afklokte stond er 1’18. Shit, dat wordt nog een harde dobber. 7de ging in 1’19, de 8ste, daarin had ik echt een supergevoel ook in 1’19. Maar toen was blijkbaar plots het beste eraf. 9 kon ik nog net binnen de 1’19 houden en de laatste was pompen of verzuipen maar yes ook nog 1’19.

Het opgekomen publiek kon zijn ogen en oren bijna niet geloven (zie foto)

De langste …..

Neen ik ga hier niet beginnen te stoefen. Het gaat gewoon over de fietstraining van vandaag. De langste tot nu toe. En lang is tegenwoordig 3hr10. Net geen 90K. Samen met Denis dit jaar dus voor het eerst langer dan 3hr op een fiets gezeten. De wind maakte het er niet makkelijker op en toen mijn buurman op het einde zei en nu nog 10 op de rollen om de 100 te halen, schudde ik neen, dank u. Het was zo al genoeg geweest.

De conditie van Denis mag er trouwens wel zijn, de ganse weg, maar dan ook de ganse weg heeft hij al fluitend doorgebracht. Zelfs op de Muizenberg borg hij “zijn fluit” niet op.

Kan ook zijn dat het de wind was die in zijn triatlonstuur speelde …

vdb in tien jaar sport op canvas

We kennen nu wel het hoe en het waarom, maar toch, dit is en blijft één van de sportmomenten van de laatste jaren voor mij, gewoon schitterend. Een mens wordt er nog euforisch van.

Doordenker !

Het zwarte schaap verwaarloost altijd haar witte lammeren !!

Is dat dan pesten of gewoon zelfverdediging ?

... en ik wist alweer hoe laat het was !

Ik hoop uit de grond van mijn hart dat deze blog weer geen opsomming gaat worden van het leed dat ik moet ondergaan richting Klagenfurt. Het is anders al weer goed begonnen, of eerder slecht.

Mijn lopen is en zal altijd een zorgenkindje blijven. Na een dikke anderhalve week rust wegens verrekking in de linkerkuit had ik maandag schuchter mijn eerste looppasjes gezet. Een dikke 20’ later was ik terug thuis met een goed gevoel en … geen pijn meer. Ik besloot toch om voor de volgende looptraining 2 dagen rust te nemen om zeker te spelen.

Gisteren was het dan een mooie dag, zeker mooi genoeg om de fiets van stal te halen en een fartlek te doen van +/- 2hr. Ik heb zo mijn rondje dat ik dan rij via Spouwen Herderen Valmeer Hautain en zo dan terug via die weg. Nu van echt versnellen bergop is er momenteel niet echt sprake. Een goed tempo houden en dan gaat de tikker vanzelf wel sneller slaan.

Alles ging goed tot ik in Hoeselt de baan moest oversteken en bij het terug optrekken, ge voelt hem al komen zekers, inderdaad, ik voelde het ook. Een kleine steek en ik wist al weer hoe laat het was. Kmoet zeggen dat het eigenlijk beter meevalt dan de vorige keer maar toch zal ik mijn lopen weer voor een onbepaalde duur moeten uitstellen en het in het fietsen rustiger aan moeten doen.

Allez, hij die straks gaat proberen 5K te zwemmen groet u.

SBR day

Mijn 4 zwemweken zitten er op en …neen geen nieuw record gevestigd. Het totaal van deze 4 weken komt uit op 58.6K. In 2006 rond dezelfde periode zwom ik 64.2K.

De laatste zwemtraining van deze week daarnet in Mal gedaan samen met Jarno. .Hij had er al een fiets-loop training opzitten op De Motten onder leiding van Mario. Ik had voor hem een zwemschemaatje op maat gemaakt aan de hand van wat ik woensdag had gezien op de jeugdzwemtraining. Hij peddelde zijn 800m bijeen terwijl ik mijn 2300 afwerkte.

SBR day noemen ze dat (swim-bike and run op één dag)

Change of plans

Normaal zou ik vandaag in de namiddag samen met Kurt en Vladka richting Sportoase Schoten gereisd zijn. We waren immers ingeschreven voor de 2hr durende spinningsessie die georganiseerd werd door Wim De Doncker.

Maar helaas, begin van de week zat deze mail in onze mailboxen.

Wilfried,

Ik voel me enorm gegeneerd maar wegens omstandigheden ( zie blog ) is er 't één en tander in het honderd gelopen met de reserveringen van de spinning. Ik zie nu eigenlijk pas alles na en blijkt dat er serieus wat overboekt staan....
Sorry voor het ongemak en hopelijk verwittig ik je op tijd dat je nog andere plannen kunt maken

sportieve groeten
Wim

De andere plannen zijn dan maar de rollen geworden. Studio Brussel op de achtergrond tot plots onderstaand nummer begon, en toen …Studio Brussel op de voorgrond.

Tim Vanhamel -

Zelfkennis

7’05 was het resultaat gisteren en dat was net op de lijn die ik enkele uren voordien getrokken had. Tevreden dus ? Ja en neen.

Technisch en qua gevoel was het meer dan in orde. Ook mijn slag was iets agressiever dan in het verleden volgens Nar. De onderwaterfase na de keerpunten heel goed. Ik had in feite nog wel 500m kunnen doorgaan aan +/- dezelfde snelheid. Dat is heel goed omdat ik daar ook op train.

Waarom dan niet content. Wel soms ben je aan het zwemmen en dan heb je zoiets van, wauw. Je klokt dan af en dan had je toch net iets sneller verwacht. Dat gevoel had ik. En ook, het is een wedstrijd, hoe je het draait of keert, en dan wil je sneller. Het late uur zit er voor mij veel tussen, laat me om 20 uur zwemmen en ik zit gegarandeerd onder de 7’00. Rond de tijd dat ik gisteren zwom lig ik meestal al met 1 been in bed, de andere dagen van de week.

Maar kom, ik zoek geen excuses. Het overheersende gevoel is tevreden, punt uit.

Ook mijn prognose over de strijd voor de eerste plaats was er knal op. Schitterend duel dat William en Mario daar afgeleverd hebben. Ik had echt spijt dat ik de videocamera niet bij had om dat vast te leggen. Beklijvend was het, steeds zij aan zij, dan de ene een half metertje pakkend, dan de andere. Het zou een spurt worden op het scherp van de snee. Op 12m van de streep leek Mario het voordeel te hebben, maar toen gooide Free Willy nog een laatste troef op tafel en trok zijn beenritme de hoogte in en knalde er langs en er net over. Krijg er nog kippenvel van als ik er aan denk. Jaren geleden dat we nog zo een strijd hebben gehad.

Zwemmen wintersprint

We zijn al weer aanbeland bij het eerste treffen van het jaar. Of dat veel losmaakt onder de zltc’ers. Denk het wel want gisterenavond stuurden er velen hun kat naar de training in Mal om waarschijnlijk straks wat beter uitgerust aan de start te staan.

Nu “de makreel” andere visoorden heeft opgezocht is de strijd om plaats 1 weer helemaal open. Mario stak het gisteren niet onder stoelen of banken en verkondigde aan al wie dat het horen wilde :” Ik ben nu de snelste zwemmer van de club”. Dat hij dat straks zal waarmaken zit er dik in, maar….

…er ligt nog een andere vis op de loer, nl “Free Willy”. De laatste tijd goed bezig, ik kan het weten want zwem bij hem in de baan tijdens de trainingen van Nard. Appermans zal alvast sneller dan de 6’42 moeten doen die hij afgelopen weekend zwom op de zwemloop in Vlissingen om William te kunnen kloppen. Ik verwacht dan ook een secondestrijd tussen die 2. Ik vermoed tegen tijden rond de 6'30-6'35

Outsider op de loer is dan nog Jimmy, die snel en snedig kan openen en dan misschien toch nog het tempo hoog kan houden om zich in het gevecht tussen voornoemde kemphanen te kunnen mengen.

Daarmee is de top 3 een feit.

Wat ik er zelf van verwacht. Na de tegenvaller van vorig jaar ben ik niet meer erg scheutig op vooropstellen van tijden. Laat ons zeggen, 7’05 is de grens, alles eronder is goed, alles erboven gewoon slecht. Ik speel misschien safe maar misschien ook niet. De avond zal het ons vertellen.

Zal er verder nog iemand kunnen verassen ? Kweet het niet, misschien Kurt ??????

Rollentraining

Gisterennamiddag was het weer eens geen weer om een hond door te jagen, laat staan om je op weg te begeven voor een fietstraining. Dus de rollen op. Ik had net een leuke training van de tacx site afgehaald en heb die dan al maar meteen onder de wielen geschoven. Hieronder een kopieke ervan.

Misschien ook vermelden dat de estafette vrijdag NIET doorgaat wegens het slechte weer. Of dit nu uitstel of afstel is, kweet het niet. Denk het tweede.

De "mooie" kotsende jongen

Het was weer eens een bewogen nachtje geweest. De aanloop naar de nieuwe week verliep niet vlekkeloos. Toen ik om half tien zondagavond thuis kwam van het werk trok mijn maag alle registers open ivm krampen, oprispingen, pijnscheuten allerhande en noem maar op. Geen oog dicht gedaan, ganse nacht lag er iets als een baksteen op mijn maag (werden wij zo niet geboren ?) en het wou eruit, maar kwam er niet uit, nog niet.

Maandagmorgen opgestaan, zo ziek als een hond met nog steeds "het maagje" dat niet meewou. Net toen ik de kinderen naar school wou brengen kwam de aap, of beter de baksteen uit de maag. De Mauermaker had er volgens mij 2 volledige ruwbouwen mee kunnen opzetten. Amai !

De rest van de dag nog een beetje de zombie uitgehangen en toch gaan werken.

Na een wel verkwikkende nachtrust lijkt het ergste leed geleden en kan ik toch weer hetzij stilletjes aan mijn rustweek beginnen.

Heb op het net nog een mooie beschrijving gevonden van hetgeen ik gisterenmorgen heb meegemaakt.

Kotsen, het lijkt allemaal zo moeilijk en vervelend. Maar, een beetje student moet "HET KOTSEN" toch snel onder de knie krijgen om zich niet door het eerste het beste drankje uit het veld te laten slaan. Volg daarom de unieke kotscursus "Kotsen in 9 stappen":
Stap 1:
Ontspan jezelf Wees jezelf, ontspan en kijk je vrienden aan alsof alles onder controle is.
Stap 2:
Zoek een geschikte kotsplaats Inspecteer de kotslocatie, let op het absorptieniveau, afketshoek en de reflectie-index.
Stap 3:
Opbouwen van anti-peristaltische knijpbewegingen Laat je maag lekker borrelen, bouw het gerommel rustig op voor vloeiende -onafgebroken- kotsstraal.
Stap 4:
Afsluiten strottenhoofd & openen van de mond Kotsen is eenrichtingsverkeer, sluit daarom je luchtpijp af. Vorm je mond tot een mooie tuit voor een goede drukopbouw (nodig om niet op je eigen schoenen te kotsen).
Stap 5:
De daad: lekker en ontspannen kotsen Neem wederom een ontspannen houding aan (bijvoorbeeld met de handen in je zij) en buig wat door naar voren. Houd je hoofd enigszins schuin omhoog voor een mooie en sierlijke kotsstraal.
Stap 6:
Kom langzaam weer overeind Laat het lichaam geleidelijk terugveren naar de oorspronkelijke startpositie. Houd de benen nog in spreidstand en het hoofd enigszins naar voren voor een eventuele "after-puke". (NB. Let op de symmetrie van het resultaat)
Stap 7:
Vol vertrouwen nagenieten Je hebt het verdiend: tevredenheid is troef. Uiteraard hebben wij hier te maken met de kotsinstructeur zelf, maar in een ieder schuilt dit kunstje. Overigens kun je zien dat kotsen zonder smerige vlekken op gezicht of kleding mogelijk is.
Stap 8:
Inspecteer nog even wat je gegeten hebt Maak een goede analyse van je kots. Is alles eruit? Over het algemeen is shoarma goed te herkennen aan de dunne reepjes die ca. 4 uur intact blijven.
Stap 9:
Wees zeker van je zaak, bekijk de details aandachtig Bedenk dat je in een aangeschoten toestand verkeert. Een foute inschatting is altijd mogelijk. Zak even door de knieën en analyseer nogmaals: Was het nou Mc Nuggets of de kaasfondue van gisteren?

Natuurlijk mogen live beelden hier niet ontbreken (niet geschikt voor mensen met een gevoelig maagje)

Guy pukes during TV broadcast

To Terlamen and back again !

Ik moest vandaag werken en had zoals ze dat noemen bij ons een "gebroken dienst". Dat is werken van 7u00 - 12u30 en dan opnieuw van 17u00-19u30.

Ik had al een zerodag ingevuld en maar maakte in de loop van de voormiddag, toen het zonnetje al zijn straaltjes over onze provincie liet neerdalen, toch plannen om misschien een toerke te gaan fietsen. Heb ik telepatische gaven of voelde ook Denis het kriebelen, ik weet het niet. Wat ik wel weet is dat toen ik 's middags thuis kwam mijn buurman mij vroeg of ik geen zin had om mee te gaan fietsen ?

Een uurke of 2 zei hij, en ook nog, naar Terlamen ...

Wij dus weg naar Terlamen en toen terug, goed voor een tochtje van dik 2 uur en 61K. Althans bij mij. Denis had 3 kilometer minder op de teller staan. Waar hij dat gelapt heeft, ik weet het niet. De camouflagetechnieken van het Belgisch leger kennende kan ik daar waarschijnlijk nog lang mijn hoofd over breken.

Pintje na inspanning is gezond !

Volgende artikel stond in het Laatste Nieuws. Na de info over het overgewicht weeral een slag in het gezicht van de sportende en niet drinkende medemens.

Gezonder en langer leven door een biertje te drinken na een voetbalwedstrijd: het zal velen als muziek in de oren klinken. Maar het is ook de verrassende conclusie van een Europees medisch onderzoek, dat The Daily Telegraph publiceert.

Goed tegen hartkwalen Een pintje drinken in combinatie met lichaamsbeweging zou volgens de wetenschappers het beste recept zijn tegen allerlei levensgevaarlijke kwalen, zoals aandoeningen aan het hart en een te hoge bloeddruk. Het risico op hartkwalen neemt dan met ongeveer 50 procent af in vergelijking met een even grote groep niet-drinkers.

Het gaat dan wel over gematigd drinken, tot zeven pinten per week. Met steviger drinken wordt het effect minder, al is het resultaat dan nog altijd maar even slecht als bij een sportbeoefenaar die geheelonthouder is. Het onderzoek duurde 20 jaar en er namen bijna 12.000 Denen aan deel.

Verrek een verrekking

Toen ik de titel intikte kwam hij al vanzelf tevoorschijn op mijn blog. Blijkbaar val ik in herhaling want ik had deze al eens gebruikt.

Het is al (even geneusd in de trainingsarchieven) 5de jaar op rij dat ik met deze blessure te maken krijg. Een verrekking in de uitlopers van de linkerkuit naar de knieholte toe. Anders dan de voorgaande jaren is het nu wat later (of liever vroeger) op het jaar. Meestal kwam deze blessure opzetten oktober, november. Heb dan ook maar eventjes gecheckt wat het beste genezingsproces was. Minstens een dag of 10-14 niet lopen, daarna rustig terug opbouwen. IJs leggen en ook in het fietsen niet te hard van stapel lopen.

Nu, momenteel heeft het zwemmen prioriteit. Volgende week sluit ikmijn 4 zwemweken af met een recuperatieweekje. Daarna was het de bedoeling het lopen aan te pakken. Kan dus zijn dat ik noodgedwongen op een 4 tal fietsweken overstap en pas daarna het lopen op het voorplan zet.

Nog een goeie gehoord op de laatste show deze week. Mensen met een overgewicht leven langer (+/- 1.5 jaar) dan mensen met een normaal BMI. Waarom ? Zij zouden meer overschot hebben bij ziekte dan de afgetrainde en magere medemens. Het gaat hier om 1 Belg op 2. Waar wachten we op, val aan die snoepkas, roof de frituren leeg, plunder de hamburgertenten en laat Sonja Kumpen dan maar eens letterlijk een poepje ruiken !

Chuckie V

Chuckie V, waar is de tijd. Begin jaren '90 was hij het enfant terrible van de triatlon sport. Hij leefde in zijn auto of in een tentje en trok zo van wedstrijd naar wedstrijd. Hij won overigens Ironman Canada.

Tegenwoordig heeft hij een eigen webblog en dit wil ik jullie niet onthouden. ik vind het echt hilarisch. Tis wel in't Engels maar zo ziet ge ook eens hoe het er onder de toppers aan toe gaat. Veel leesplezier.

Swim Gear
Years ago, when I used to swim with the Masters group at Scott Carpenter Pool in Boulder, Colorado, I stayed in the slower lanes, not just because I was slow, but because I knew it would allow me to focus on form, rather than fitness. Swimming is almost entirely about good form. Terry Laughlin writes in Total Immersion that swimming fast is 70% form and just 30% fitness, and I concur, though his percentages may be skewed and favor fitness too much.
Eventually, though, my form got pretty good---I'd take fewer strokes across the 50-meter pool than anyone but a 5' 8" fish named Andy Carlson---and I no longer needed to stick to the slower lanes to remain focused upon it.
But a funny thing happened as I moved "up" a few lanes. The guys---and to be sure, they were all guys---were not so worried about their form. They seemed more concerned with racing one another on a daily basis. It seems that good ol' testosterone mixes well in water! I did an about-face and returned to the intermediate lanes, closer to my friends in lane five and six: Gertrude, Ester, Eugene and Mabel.
The coach, however, saw things differently. She commanded that I get in the faster lanes.
"You're only cheating yourself!" she exclaimed.
"Then it shouldn't matter to you!" I replied.
"Plus, I don't like these guys," I whined, pointing to the likes of Wes Hobson, Nate Llerandi, Mark Allen, Scott Molina, Scott Tinley, Garrett McCarthy, Wolfgang Dietrich, Mike Pigg, Christian Bustos, Darren Wood, Greg Welch, and Fish-Boy himself, Andy Carlson.
A raucous laughter ensued, as did quite a few heavy-handed splashes from their lane.
I'd have no choice. I had to swim with the sharks.
Most these guys were sharks, particularly Wolfgang, Nate, Garrett, Wes, and Fish-Boy. I knew I could handle Welchie, Mark, Mike, Christian, Darren, Scott and Scott in this fish-eat-fish water world of ours.
As we readied for the next set, our third "main set" of the 90-minute workout (this one consisting of ten 250-meter efforts), I lined up where I thought I belonged. In back.
Surprisingly, it was comfortable back there. A maelstrom of tidal proportions virtually whisked me along, as though I were riding a wave. The toughest thing was the flip-turns, when a wall of water suddenly had to change directions. My swim cap came off in my very first turn, just as I came off the back. I looked up and I was nowhere near Tinley, who'd left just five seconds before me at the start. Worst of all, Fish-Boy was already bearing down on me on the other side of the lane. So much for comfort.
I held it together by kicking like I've never kicked before, a 16-beat, maybe a 64-beat kick, and soon caught Tinley and stayed on his feet. Fish-Boy passed us both soon after, bilaterally breathing as he went.
The thing I couldn't help but noticing was that every single guy in the lane, other than me and Fish-Boy, was wearing "speed suits", pull-buoys and paddles. And these weren't your average swim paddles either. They looked like kick-boards strapped to each guy's hand! Jane, the swim coach, never mentioned it was to be a "pull set" because, apparently, it wasn't intended as such.
So, then, why all the gear?
Why, ego, of course!
Tinley was the biggest offender as he used TWO flotation buoys between his legs! His feet barely touched water, and on those feet were a pair of Zoomers---those ugly amputated flippers that look as though a (real) shark got to them. His paddles, when placed side to side, barely fit the width of the lane. The guy was practically crawling atop the water as he "swam"!
When the set was done, I gathered my last few remaining breaths and my last few remaining brain cells and inquired about the gear. Nobody responded, but Fish-Boy shot me a furtive glance in favor of what I was implying. I liked him immediately. Plus, he wore drag....a drag suit, that is.
It seems these guys knew that in order to swim near Fish-Boy---who, at one time, happened to be an Olympic Trails swimmer---they needed to pull out all stops. That meant everything ever invented for water propulsion, save for maybe a torpedo strapped to their torsos. Pool regulations at Scott Carpenter Park don't allow for underwater missiles or nuclear warheads or Jet Skis.
Despite this, I showed up ready and armed the very next day. The previous night, I decided I wanted to show the guys how absolutely ridiculous they looked, in addition to attempting something I always wanted to try: a world record for the 1,500 meter distance. I was serious. Seriously.
On me was a 12mm thick wetsuit and a pair of paddles, each of which were roughly the size of a surfboard (long-boards), along with a set of flippers that would put any shark to shame if we were to race. Hell, I couldn't even walk in them! I also donned a neoprene swim cap---you know the kind: the ones with a chinstrap---so it wouldn't fly off in my first turn. Plus, it added some extra buoyancy to that unusually large cranium of mine. Then, I started my watch, dove in, and began my quest.
Lap after lap, I flew by Fish-Boy and left him reeling in my wake. After the thirty lengths, I stopped my watch, tore my wetsuit and swim cap off (I was practically in flames!) and glanced at my Timex:
14:59.62
Damn, no world record. Not even close. My first thought was how the hell do those Aussie dudes swim this fast without the proper gear?! I had a lot of time to give it some more thought as the others wouldn't reach the wall for another few minutes, and as I stood there bent at the waist, I wondered if the International Olympic Committee would ever allow me to compete in the finals of the 1,500 dressed like I was. It would be quite the spectacle, I suppose, but I think maybe I'd have been fairly competitive, especially if I spent a little time focusing on form-work during my preparation.

Vorige week : een résumé

Maandag 31/12 : het jaar goed uitgewuifd met een zwemtraining van 3.8K en een fietstraining op de mtb van 52K (fartlek). Nog eens met Kurt gaan trainen en dat was al weer een eeuwigheid geleden.

Dinsdag 1/1 : Ook het nieuwe jaar dadelijk goed ingezet met een DT1 loopje van een uur.

Woensdag 2/1 : In de namiddag een krachttraining op de roleln gedaan en 's avonds het wekelijks treffen in Mal. Ik moest al vrij snel naar een PB grijpen want mijn kuiten stonden op springen na de kracht op de rollen van namiddag. Ga dat in't vervolg ook niet meer doen voor een intensieve zwemtraining.

Donderdag 3/1 : 3000m uithouding gezwommen en voor de rest niks speciaals.

Vrijdag 4/1 : jogging van 9K, mijn linkerkuit speelde op en dus heeeeel rustig aan.

Zaterdag 5/1 : In Millen al dadelijk een intensieve zwemtraining gedaan. Voor details zie trainingsdagboek en in de namiddag de regenrit waarvan sprake in een vorige blog.

Zondag 6/1 : de laatste zwemtraining van de week. Was vooral bedoelt als recuperatie en bestond heel simpel uit 2500m non stop. Tempo was bijkomstig, na exact 42' tikte ik aan en zat de week erop.

Programma 2008

Dit is zo'n beetje wat er dit jaar op het programma zal staan. Onder voorbehoud natuurlijk.

- Wintersprint club
- De Haan (15/3)
- Herderen (30/3)
- Stage Zltc (19/4-26/4)
- Tungri run 21K (1/5)
- Sprint Bocholt (12/5)
- ½ Kruiningen (17/5)
- Trainingsstage samen met Marc en Denis in Frankrijk (voorlopige datum 31/5-7/6)
- Sprint Stein (21/6)
- Klagenfurt (13/7)
- ¼ Lommel (10/8 ??)
- Duatlon Tongeren (15/8)
- ¼ Viersel (31/8)
- Zwintriatlon (3/9)
- Kwart van de club (28/9)

Die pakken ze ons niet meer af !

Om iets voor 12 vanmiddag ging de telefoon. Kurt vroeg of ik mee ging fietsen, de zon kwam er stilletjes door, de straten waren aan het opdrogen, dus zei ik ja.

Om iets na 1 kwamen we samen aan de vroegere café “De Metser” . Kurt, Jimmy, Olivier, Marco Velo en ikzelf. De zon van een dik uur geleden had intussen plaats gemaakt voor een donkere bewolking en de straten waren niet droog geraakt door een net gevallen regenbui. Maar niet getreurd, GPS van dienst, de Heer Velo, beloofde een min of meer vlakke rit, geen regen en geen wind.

Slechts 1 van zijn 3 beloftes heeft hij kunnen waarmaken. Een vlakke rit was het wel, maar de wind ging niet liggen en om eerlijk te zijn, we hebben eigenlijk 2 uur in de regen en soms hagel rondgereden.

Ikzelf kroop thuis onder de zonnebank, Kurt zei dat hij in bed ging kruipen en Jimmy ging zijne sauna aansteken om terug op temperatuur te komen.

Maar 1 ding is zeker, de kilometers waren zuur verdiend maar die pakken ze ons niet meer af.

Motivatie

Terwijl buiten de ijsregen enige vorm van outdoorsporten zo goed als onmogelijk maakt even een woordje over een belangrijk aspect voor een sportman, namelijk zijn motivatie. Talent hebben is één, maar zonder motivatie kom je er niet aan te pas. Kijk maar naar het geval Frank VDB.


Nu, iedereen heeft al eens een moeilijk moment, misschien dat volgende “trucjes” kunnen helpen.


* Vraag jezelf af waarom je dit doet. Meestal omdat je ergens een doel hebt dat je wil bereiken. Is er geen doel, of is het doel nog te ver af, zoek dan nevendoelen op weg naar .. Dat zou het al wat makkelijker moeten maken.

* Hou een trainingsdagboek bij, of misschien nog beter, een blog. Misschien dat weten dat anderen je doen en laten lezen een aanzet kan zijn op moeilijke dagen om toch ervoor te gaan.

* Sporten zorgt er voor dat er endorfine vrijkomt. Endorfine is een soort van drug en drugs zijn straffe dingen hé (heb dat van horen zeggen).

* Zoek trainingspartners. Als je weet dat mensen op je rekenen om samen te gaan trainen is de stap al vlugger gezet.

* Als je toch alleen moet trainen kan bv goede muziek een trainingspartner zijn.

* Heb je geen zin om te gaan trainen, en zoek je uitvluchten (er zijn geen geldige uitvluchten, je verzint ze gewoon) ga dan toch trainen. Het moeilijkste moment van een training is meestal de deur openen en naar buiten gaan, maar geloof me, één maal je op pad bent zal de goesting om te trainen langzaam vergroten en is de voldoening achteraf eens zo groot.
Een groot marathonloper (ik ben zijn naam even kwijt) zei ooit in een interview :” Het zwaarste aan mijn trainingen ? Dat is simpel, dat is de weg die mijn benen moeten afleggen om vanuit het bed de grond naast het bed te raken !”

Krijg je jezelf na het lezen en toepassen van deze “trucs” nog niet gemotiveerd, dan zijn er 2 opties.

Optie 1 : stop met sporten en wordt een loser die de hele dag al sigarettenrokend en bier drinkend op de zetel ligt TV te kijken.

Optie 2 : waarom het onvermijdelijke (zie optie 1) zo lang uitstellen, overweeg zelfmoord !!!!!

De eerste bubbels !

De eerste trainingskilometers van 2008 zijn een feit. Vandaag een uurke rustig gelopen. En daarmee net als vorig jaar getraind op 1 januari.

Gisteren de laatste trainingen van 2007 afgewerkt. 's Morgens met Kurt in Bilzen gaan zwemmen. 3.8K en een koffietje later reden we terug naar huis. In de namiddag de mtb genomen wegens te vetttig en te onprettig weer voor de koersfiets die pas gepoetst was. Els moet altijd lachen als ze vraagt om hoe laat we hebben afgesproken. Meestal gaat dat zo. Ik vertrek om 14u in Vliermaal en Kurt op hetzelfde moment in Tongeren. Zo rijden we mekaar dan tegemoet. "Hoe romantisch" zegt mijn vrouwtje dan. Dus gisteren 2hr fartlek op de mtb voordat de oudejaarsnacht eraan kwam.

Omdat aftellen dezer dagen in is tel ik nu terug in de tijd en ga verder met zondag. Een rustige zwemtraining gedaan waarin "graag traag" het motto was. 3200m. Dat bracht het weektotaal van vorige week op 12.1K in het zwemmen.

Zaterdagmorgen had ik een intensievere zwemtraining gedaan van 3K met daarin 6x100 in 1'28, 4x100 in 1'25, 2x100 in 1'23 en 1x100 in 1'19. In de namiddag anderhalf uur op de rollen gereden.

Vrijdag 1hr15 DT1 gelopen. Gevoel in't lopen is nog altijd niet wat het moet zijn. De ene keer gaat het goed maar veel andere keren is het het omgekeerde.

Donderdag dan in de namiddag een uurke souplesse op de rollen en 's avonds 3K uithouding in't zwemmen.

Ik ga nu mijn eerste bubbels van dit jaar tot mij nemen,

... gezondheid !