woensdag 14 maart 2007

Over cartouchen, rode en groene lichten

Gisteren een trainingsritje gedaan van 2Hr. Ik had enkele intensieve prikkels voorzien. Een keer of vier 3-5min. een lap erop geven om op het einde van de inspanning tot een hartslag van om en bij de 170 te komen.

De eerste inspanningen deed ik op een 2 tal heuveltjes van +/- 1K. 169 HS boven. Daarna rustig naar het kanaal gereden waar ik samen met een, volgens mij nieuweling, een koppeltijdrit deed. (+/- 5K) Boven op de sluis scheidden onze wegen en wees de Polar 171 aan. Ik had gemerkt dat ik nu sneller naar boven reed dan bij de tijdrit vorige zaterdag.

Ik peddelde dan rustig naar huis tot een wielertoerist mijn wiel koos ter hoogte van Rommershoven. Ik reed rustig tegen 34-35km/u, wind in de rug en die meneer wou blijkbaar laten zien dat hij ook hard kon rijden. Ik had nog 1 cartouche in petto en met een fikse demarrage stoof ik tegen 50km/u weg. Een kilometer later was van de arme man geen spoor meer en eens te meer tikte het hartje tegen 170.

Na 2hr stond er 63K op de teller en werd het buiten stilletjes aan donker.

Donderdagvoormiddag hoop ik eindelijk groen licht te krijgen voor het zwemmen, en anders, iedereen rijdt wel eens door het rode licht, of niet soms !

Geen opmerkingen: