woensdag 6 september 2006

Wie met een ander lacht ...

Volgend jaar op de duatlon van Tongeren zullen Helen (vrouw van Mario Appermans) en Els (mijn vrouw) deelnemen in de cat. duo's. Helen neemt het lopen voor haar rekening, Els het fietsen. Op aanraden van beider hun echtgenotes zijn ze reeds begonnen met trainen. Helen maalt haar loopkilometertjes af en Els heeft gisteren haar eerste spinningsessie achter de kiezen.

"Afgezien" was het eerste woord dat er uit kwam toen ze de deur binnenkwam. Vandaag, een dag later, jullie kennen het wel, overal pijn. Ik moest er eigenlijk wel een beetje mee lachen. "Het is afzien in het begin schat, ge moet van nul terug beginnen", antwoordde ik haar. Er kon een groen lachje vanaf.

Vanmiddag had ik mijn 2de looptraining op programma staan. Ik wou een kilometer of 8 doen en dacht dat wel te kunnen tegen een joggingtempo. Nu moet ik toegeven, ik was misschien te snel vertrokken maar het liep zo lekker. Na 5K liep ik echt gemakkelijk tegen een tempo van 5'30/km. Ok dit zijn geen tempo's om over naar huis te schrijvan maar na 3 maanden geen meter lopen kan dit toch wel tellen. Maar, ... plots was het over, ik geraakte geen meter meer vooruit. Dit leken wel de laatste Klagenfurtkilometers. Wat was dit. Ik sleepte mij door de resterende kilometers, van enig tempo was er geen sprake niet meer. Ik kwam thuis en zag Els kijken. "Djezus heb ik afgezien" zei ik. "Ja" zei Els met een smile op haar gezicht :"Ge zult van nul afaan opnieuw moeten beginnen". Er kon bij mij een groen lachje vanaf.

Geen opmerkingen: