Opluchting vandaag, het zonnetje schijnt, en het was fantastisch om te fietsen in dat zonnetje. Niet zoals de voorgaande weken een zonnetje gepaard met temperaturen rond het vriespunt en een door merg en been snijdende noord oosten wind, neen zachte temperaturen voor deze tijd, 12° en dat voelde je. 'T deed goed. Alleen was de NO wind deze keer vervangen door een ZW wind en die blies wel niet zo koud maar minstens even hard.
Na de lange loop van gisteren waarin vooral de stukken bergaf mijn bovenbenen een beetje "gesloopt" hadden besloot ik het "vlak" te houden vandaag op de fiets maar toch wilde ik van het mooie weertje genieten en er een 80 op de teller zetten. We zouden wel zien hoe de benen reageerden.
De TT bike maar genomen en inderdaad 80K op het tellertje gezet en tot mijn eigen verbazing was ik na 2hr33 reeds thuis. Ondanks de wind ging het goed, misschien dat het zonnetje daar voor iets tussen zat.
Opvallend onderweg was wel het contrast tussen de ene sportende medemens en de andere wat betreft de kledij. De ene dacht nog dat het winter was (handschoenen, muts, winterjas) terwijl de andere al volop de zomer zag (al lopend in singletje en korte broek). De ene mens is blijkbaar de andere niet! Om af te sluiten een gedichtje dat wel past bij de intrede van de warmte en de zon.
De straat twijfelt
blijf ik wit of ga ik zwart
het winterkleed,
voor sommigen
alleen maar leed,
verkleurt heel hard.
De zon, lang zo node gemist
opent met plezier
haar gereedschapskist
en tovert nieuwe kleuren
waardoor we het ongemak
nu snel verbeuren
Geen opmerkingen:
Een reactie posten