Cyclo Sprint Classic

Ik moet er eigenlijk nog altijd een beetje om lachen.  Deze week stuurde ik Kurt dat het misschien niet zo een goed idee was om deze klassieker te gaan rijden wegens 2 jaar geleden zwaar tegengevallen omdat ze er altijd de steilste hellingen uitkiezen.  Maar Lambrichts bekeek het parcours en de hellingen en zei dat het deze keer anders was en het allemaal redelijk "bekende" klimmetjes waren.  Mij niet gelaten, ik rij ook niet graag dat steile gedoe op maar momenteel in goede vorm en dan mag dat geen probleem zijn.

Dus wij vanmorgen om 8u op weg.  In Hoeselt pikten we in en al direct werd er stevig doorgereden.  te stevig want we haakten af en trokken alleen verder, af en toe wel eens vergezelt van de ene of de andere maar vooral alleen gewoon omdat er heel weinig volk te bespeuren was op het parcours van de 180km.  Eénmaal over de taalgrens begon het te regenen en het stopte pas toen we een paar uur later terug die taalgrens over staken.  Kurt schreeuwde onderweg dat hij NOOIT meer die classic zou rijden want zijn "bekende" hellingen bleken toch niet zo bekend te zijn.  Een klim wordt hier pas als helling gezien als ze  een steile strook van meer dan 10% erin heeft. Dat zegt dus genoeg. Ik had evenwel geen enkel probleem met die steile knikken, de power zat nog steeds in de benen zoveel was zeker.  Ik heb dan ook vaak, heel vaak bijna altijd op kop gereden maar dat is een goede training op zich en in Nice zal ik me ook niet weg kunnen steken. 

Bekijk hier het parcours en je kan dan op de klimmetjes klikken voor de details. De foto hierboven is een profielweergave van het parcours

De wegen die we moesten nemen stamden soms nog uit de tijd van de Romeinen en met de regen werden ze er zeker niet beter berijdbaar door. Wat een smurrie.  Terug richting thuis rijden bleek dan toch wat volk over de kortere afstanden opgedaagd te zijn en na een extra smering van de ketting met energiedrank, helpt echt als ze te droog staat, namen we in Diepenbeek terug de weg naar huis.  Kurt afgezet in Tongeren en thuis aangekomen waren de beentjes  toch blij dat ze na 161km terug vaste grond onder zich voelden. 

Maar nog was de trainingsdag niet voorbij.  Ik had een loopje van 10km gepland na deze rit en vroeg me tijdens het omkleden af of ik het toch niet beter zou inkorten.  Maar ook nu weer stond ik verbaasd van mijn fysieke paraatheid.  Na een dikke halve km kwam ik in een goed tempo en werkte de 10K af zonder al te veel problemen.  Na dik 6u en een half zat de dag er op en eigenlijk was ik daar niet echt kwaad over :-)