Limburg 226

Het zit er al weer op, weer eentje om aan het palmares toe te voegen en zoals het altijd is, iedere wedstrijd heeft zijn eigen verhaal. Zo ook deze.

Ik wilde onder mijn tijd van Klagenfurt van vorig jaar gaan. Ik voelde mij goed, wist dat het fietsen in orde was en ook in’t lopen zou ik wat intussen de “Lambrichts tactiek” heet toepassen. Dwz bij de aanvang van het lopen, lopen zonder te forceren ook al is het te snel.

Maar eerst moest er natuurlijk nog het aperitief afgewerkt worden. De 3.8 zwemmen en de 180 fietsen.

Weinig, gewoon schandalig weinig gezwommen de laatste weken en toch … De watertemperatuur was heerlijk. Geen gewring of wat dan ook, plaats genoeg en goed vertrokken. Aan het keerpunt eens gekeken op mijn klok en die gaf 33’ aan. Ik zwom op kop van een groepje en liet die na een goeie 2500m passeren om ook eens in de voeten te gaan hangen. Maar toen wist ik het al, dit liep super, ik was goed vandaag. Terugweg ging iets sneller door toch wat stroming mee. Wind in de rug hé.

De eerste ronde van het fietsen was verkenning maar ik voelde de benen niet. 1 plasstop in ronde 1. In ronde 2 verschakelde ik mij, aan’t dromen zeker, ketting eraf langs de buitenkant, dus stoppen en nog eens plassen.
Roel scheurde voorbij toen ik net terug wou vertrekken. Maar zijn tempo lag te hoog dus ik verkoos terug eigen tempo te rijden.
Maar ook bij Roel stond het water hoog en na zijn plasstop in ronde 3 ging ik wel mee met hem. Hij reed echt heel sterk en het was dat ik wist dat ik goed zat die dag dat ik in ronde 3 volgde. Ronde 4-5 bleven we samen en ere wie ere toe komt, hij gaf het tempo aan, ik volgde. Reglementair trouwens want hing meer op 15-20m dan op 10m.
In ronde 6 liet hij het tempo helemaal zakken maar daar was ik niet kwaad om zo konden de benen zich klaar maken voor het laatste onderdeel.

Ik wisselde op mij gemakske. Ik ging de tent in en zo kon ik op een stoel gaan zitten en mij rustig omkleden voor de laatste fase. Ik was waarschijnlijk iets te rustig want toen ik aan de eerste bevoorrading van het lopen kwam merkte ik dat ik mijn squeezy gel vergeten was. Maar het liep zo lekker dat ik nie panikeerde.
Pas op het einde van ronde 1 kreeg ik hem aangereikt van Jarno, die hem kreeg van Gijs die hem dan op zijn beurt kreeg van Karine, die in de wisselzone zat.
Ronde 2, no problem. Begon wel groten dorst te krijgen zodat ik effe bij Els een flesje cola aanpakte en dat rustig uitdronk.

Ronde 3 ging in en het werd wat moeilijker maar nog steeds had ik het gevoel dat het wel ging lukken. Tot aan de bevoorrading langs het kanaal. Ik stopte effe om eens door te kunnen drinken en toen ik terug wou vertrekken zei mijn lichaam : Njet, no way. De volgende kilometers hebben dan uiteindelijk het eindresultaat bepaald. Het ging nog een paar kilometer al strompelend maar toen was het plots helemaal op. Ik moest beginnen wandelen en de mentale strijd begon.

Ik ben uiteindelijk tot aan mijn supporters geraakt maar daar was het helemaal op en ik moest gaan zitten. Klaar om de handdoek te werpen want het was nog 14K. Marc DR, Els, hulplijn Norbert van aan’t zeetje via de telefoon probeerden op mij in te praten. Plots stond half zltc rond mij. Ik kreeg een fris flesje water van Donald en een koele Ice Tea van Marco Velo.

Na een 10 tal minuten, denk ik voelde ik mij toch wat beter, trok mij recht aan de draad waar ik tegen zat en begon samen met Els te wandelen, even later ging dat over in voorzichtig lopen en aan het keerpunt in Neerpelt voelde ik het tempo er terug in komen. Ik kon de knop omdraaien en ging door. Langs het kanaal kon ik toch om en bij de 6’/km blijven lopen tot 4K van het einde toen ik erge steken kreeg in mijn zij en ik noodgedwongen wat gas terug moest nemen.

11hr en 07’ was het uiteindelijke verdict en Ludo heeft weer wat werk bij om die muur terug op te metsen waar ik doorheen moest.

Tot slot natuurlijk de supporters nog eens bedanken. Els en Jarno, Luc en Gijs, Marc en Viv, zieke Norbert via de telefoon, Stefan, Patrick, ... en iedereen die ik vergeet omdat het er veel te veel zijn.

Wat de organisatie betreft heb ik eigenlijk geen klachten, buiten de bevoorrading in't fietsen die wat moeilijk stond. Mario heeft dat goed gedaan en ik hoop dat dit nog een verlengstuk kan krijgen, want het heeft toch iets speciaals zo in eigen streek tussen eigen volk een volledige doen.

Bijna was het dus gelukt onder de 10u56' te gaan en dan vraag ik mij nu dus af, heeft het eraan gelegen dat ik de eerste loopronde geen gels tot mijn beschikking had dat het licht uitging in ronde 3. Ik zal het waarschijnlijk nooit weten. Maar dit is de eerste keer op de lange afstand dat ik er echt voor ging, en ik heb nu het gevoel dat het er ooit wel eens uit zal komen.

Mss volgend jaar in Nice of Almere ?

PS : de verbale oorlog voor Nice is al begonnen op Twitter.

pontje226 Als ge dit leest zal je al aangekomen zijn. Dikke proficiat en nu kunnen we onze messen slijpen voor Nice volgend jaar.

TriWil@pontje226 Zorg maar dat uw mes scherp genoeg is volgend jaar in Nice.

pontje226@TriWil wat is er met Kurt gebeurd? Ik heb juist een nieuw slijpsteentje besteld:-)

TriWil@pontje226 Kurt is ziek geworden tijdens het fietsen en heeft moeten opgeven. Griepje onder de leden. "Maar 1 slijpsteentje ?"