Zondagavond in Neerpelt net op tijd vertrokken of ze hadden mij daar als standbeeld kunnen zetten. Benen waren stijf en deden pijn, beetje normaal denk ik.
Maandagmorgen was het al vroeg op om te gaan werken en na een heel slechte nacht was dat nie makkelijk. Weinig tot niks geslapen want telkens ik een been herlegde werd ik wakker van de pijn. De 4 trappen op het werk werden heel voorzichtig genomen maar voor de rest van de dag ging het eigenlijk wel. Na de middag kreeg ik dan mijne klop.
Dinsdag was de ergste dag. Totaal gebroken, een wrak was ik. Het lichaam wilde niks doen en de benen deden nu meer pijn dan zondag. Dus ook gewoon, niks gedaan die dag dan veel gelegen en gezeten.
Woensdag ging het dan al een ietsjes beter. Trappen nemen ging wel maar toch trokken de spieren op die momenten nog gekke bekken. Verschillende dipjes gehad die dag.
Donderdag was de eerste dag dat ze niet meer pijn deden. Het avondlijke plonsen was een zwembeurt zoals ik ze misschien binnen 30 jaar graag zou willen doen. Zat gene poeier nie meer achter.
Vrijdag stond ik op en dacht direct, nu voelen mijn benen aan alsof ik 3 zware trainingsdagen achter de rug heb. En zo voelde ze ook, gans de dag lang.
Gisteren was de eerste "normale" dag sedert Neerpelt. Geen klachten nie meer en geen pijnlijke of zware benen.
Vandaag nog een dagje werken en dan een weekje verlof. Zo kunnen Els en ik eens op ons gemakske gaan shoppen, uit eten, ontbijtje meepikken hier en daar, saunake doen maar vooral rustig genieten van de momenten samen.
Vanaf morgen begin ik terug naar goesting te trainen, niks moet en alles mag. De trainingen zullen kort en rustig zijn maar ik zal nog niet lopen deze week. Pas zaterdag bij de kwart van de club zal ik de loopsloefkes terug aantrekken.
Over de benen gesproken, het zijn die van U.Bolt op de foto.
In het fotoalbum zijn de foto's van Neerpelt aangevuld met een aantal exemplaren van fotograaf Biesmans S. en Pinsart G.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten