NATIONAAL KAMPIOENSCHAP LANGE AFSTAND IN BRASSCHAAT door Denis

Ondanks de afwezigheid van de gedoodverfde favoriet (Kurt L.) die alles op alles zet op Roth (Macca, bij deze ben jij gewaarschuwd), ben ik er toch niet in geslaagd om de titel te grijpen. Waarschijnlijk zat de ¾ van Stein nog in de benen.
Neen, even serieus nu. Het was inderdaad de tweede lange afstand op een week tijd en de allerlaatste test (prikkel) voor Klagenfurt. Ook na afloop van deze wedstrijd was ik tevreden. Ik was goed hersteld van Stein en ik kon met een behoorlijke gemiddelde hartslag toch een redelijke snelheid halen op de fiets en tijdens het lopen. Dit resulteerde uiteindelijk in een verbetering van meer dan 10 minuten t.o.v. mijn laatste deelname in 2006.
Karla, geveld door het griepvirus, besloot toch maar thuis te blijven en ik zakte dus alleen af naar Brasschaat. Ik deel graag alles met Karla, maar ditmaal hoop ik toch dat ze haar ziektekiemen voor zich heeft gehouden. Tot nu toe voel ik mij nog goed (hout vast houden….). Ter plekke kwam ik nog een paar oude bekenden tegen, o.a. een medestudent van de militaire school en collega piloot van Mario en natuurlijk de ZLTC’er die altijd en overal meedoet; Robby.
Wat het zwemmen betreft, het was al lang geleden dat ik nog zo een pak rammel heb gekregen in het water. Het heeft tot aan het begin van de tweede ronde geduurd vooraleer de relatieve kalmte rondom mij was teruggekeerd. Ik was dan ook een beetje ontgoocheld van mijn tijd, maar het gevoel was OK en dat is wat telt voor mij.
Het parcours van het fietsen is niet echt geschikt voor een niet stayer wedstrijd met zoveel deelnemers. De combinatie van meer dan 400 starters met smalle, bochtige wegen en de verplichting om rechts te rijden gaan niet samen. Maar goed, ik ontsnapte aan de penaliteiten en kon ondanks de wind toch nog meer dan 35 per uur gemiddeld fietsen. Ik moet wel toegeven dat de wind in de meeste open vlakten in het voordeel blies.
Het loopparcours is wel veranderd ten opzichte van mijn vorige deelname in 2006. Nu moet er ¾ ronde op een atletiekpiste gelopen worden, waar je ook een gekleurde elastiek krijgt om te kunnen herkennen in welke ronde je loopt. Als ik terugkijk naar de tijden per ronde, moet ik zeggen dat ik vrij constant heb kunnen lopen. Alleen in de laatste ronde heb ik wat terrein prijs gegeven en dat voelde ik ook. Misschien iets te weinig suiker de eerste 15 km?? Opmerkelijk tijdens het lopen was de aanwezigheid van Pontje als supporter. Hij was met de fiets van Tongeren gekomen en vervulde de perfecte rol van supporter, waarvoor dank.
Al bij al zou ik zeggen; mooie wedstrijd. Vooral het loopparcours loont de moeite. Het is volledig in de schaduw en de supporters zijn nooit ver weg. Ook als je je partner en kinderen wil meebrengen, is Brasschaat ideaal. Er is een mooie speeltuin, waar ook Pontje blijkbaar plezier heeft beleefd. Militairen zijn nu eenmaal grote kinderen!