Ik zou donderdagmorgen om 5h vertrekken maar woensdag namiddag kreeg ik een niet te harden tandpijn.
Gelukkig nog een bereidwillige tandarts gevonden die tot het besluit kwam dat mijn wijsheidstand er uit moest, op deze manier starten was geen optie volgens haar.
Allé een uurtje later was ik weer enkele grammen lichter om mijn marathon te lopen. Pepper naar Ludo brengen en daar begon het...Ludo zegt: '' tis te hopen dat uwen Opel u weer niet in de steek laat zoals vorig jaar''....2h later (juist achter Keulen) stuurde ik hem een bericht. ''Geloof het of niet maar ik sta langs de kant met mijne godve...kl...en Opel''
Na heel veel heen en weer bellen kon ik om 11h30" dan weer vertrekken, dit keer met een Ford Mondeo...hiep hoi
Aangekomen in Roth stond de pers me voltallig op te wachten, samen met Mario, en begonnen Chris en ik aan onze eerste handtekeningensessie. Chris wou nog even met me op de foto en ik voelde toen zijn hand al beven op mijn schouder. Vanaf toen wist ik dat hij verloren was. Dat hij zo onder de indruk was dat hij na 70 klm, huilend van de angst, van zijn fiets moest had ik niet verwacht.
Hij waarschijnlijk ook niet toen de speaker na 1h11 wakker geschud werd omdat ik eindelijk uit het water kwam. De wisselzone in en warm aandoen: onderhemd, fietstrui korte mouw, overschoentjes, regenvest en nog mouwen mee. Dat nam effe tijd. Fietsen trager dan verwacht door het weer maar heel blij dat het afgelopen was. Vladka wist niet wat ze zag toen ik even bij haar stopte om...op mijn knieën te pissen om daar toch wat warmte in te krijgen.
Het lopen begon na het verplichte bezoek aan mijn favoriete kotje. Weeral 8 min in de wisselzone (nog erger als onze Loix en dat wil al iets zeggen...:) )
Marathon begon goed en eindigde ook goed. Met mijn gekende loopkwaliteiten is 3h54'37" zeker niet slecht.
Dikke proficiat ook aan Mario, eerlijk gezegd had ik niet verwacht dat hij zo een goede tijd zou neerzetten. Het was trouwens een leuke BBQ samen en de kids en zijn vrouwke moedigde me goed aan in de marathon, had dat wel nodig zo rond 30 klm ( wist toen niet meer of je Kurt met een t of een d schrijft). Verder toch ook weer een bedankt aan mijn vrouwke om me een heel jaar te steunen en dikwijls mee te trainen. De dag zelf heeft ze me ook weer hard aangemoedigd ondanks blauwe lippen... :) (stage gangers begrijpen dit grapje wel).
Ik moet zeggen dat de organisatie OK was maar is toch niet te vergelijken met een Ironman wedstrijd...De details die er in Klagenfurt wel zijn ontbraken soms toch wel...maar allé dat vertel ik nog wel eens tussen pot(ten) en pint(en).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten