donderdag 1 mei 2008

Steven Rooks Classic


Voor het 2 de jaar op rij de Steven Rooks Classic gereden. Veel bleef er van het parcours van vorig jaar niet meer over. Enkel de Redoute was de enige bekende.

Samen met Kurt, Vladka (zij deed de korte afstand) en Jimmy reisde ik af naar het Mecc in Maastricht waar de start was.

Al snel werd duidelijk dat Loix in superconditie is. Dit tempo kon ik geen 160K aanhouden. Ik liet hem na een half uur wijselijk gaan en besloot op Kurt te wachten die al vroeger had afgehaakt om samen met hem de tocht verder te zetten. Lambrichts zat er na en uur al door ??? Hartslag die niet onder de 160 wou zakken en slechte benen. Nu de mijne waren ook niet van echt goede aard, maar het ging nog. Na een kleine discussie (Kurt wou afslaan voor de 110K) reden we toch samen verder voor de lange afstand.

Het parcours was zwaar, loodzwaar. Op het einde van de rit had ik 2600 hoogtemeters. Geen enkel rustmoment. Trok je de grote plaat dan moest die er na nauwelijks een km terug af. Met Kurt ging het van kwaad naar erger en ook mijn benen voelden plots wel heel slecht aan. Jezus, en de Redoute moest nog komen. In de afdaling naar deze "puist" trokken de hemelsluizen dan ook nog open zodat we verkild aan de klim begonnen. Kurt moest nota bene van de fiets op het steile stuk. En het zou nie de laatste keer zijn. De tocht ging verder en de korte klimmetjes en afdalingetjes bleven mekaar opvolgen. De Drolenval, mij onbekend maar sinds vandaag acht ik die zwaarder als La Redoute, en dat wil toch wel wat zeggen, staat trouwens in de top 20 van de "kuitenbijters" in België. Eenmaal al de heuvels achter de kiezen was het wind in de rug richting Maastricht.

De laatste 30-40K kreeg ik plots, van waar die nog kwamen ik weet het niet, betere benen en stoof in sneltempo in een groepje mee naar het einde.

Loix was intussen al gerecupereerd aan het wachten op ons.

Enkele zaken zijn mij onderweg wel duidelijk geworden. De rustperiode na de stage was onvoldoende om zulks een rit aan te vatten.

En ten tweede, voor iedereen die naar Lanzarote gaat. Loix heeft een supervorm te pakken.
Misschien dit nog, Kurt vertelde onderweg dat zijn fiets één dezer dagen te koop zal staan op internet, dat hij niet Tilff zal rijden en in de toekomst enkel nog de 60K van de Bloesemroute, of wat een coach allemaal moet aanhoren !!!!

4 opmerkingen:

Anoniem zei

Troost u stagegangers!

Mijn halve marathon van vandaag in Tongeren draaide ook vierkant!

Dus met zen allen weer de voetjes op de grond na ons weekje Frankrijk!

Marco Velo

Anoniem zei

Ben toch al terug over Tilff aan het denken :)(voorlopig nog de korte afstand). Maar inderdaad, ben mentaal en fysiek zelden zo kapot gegaan als gisteren. Vind het tof van mijn coach van het niet te melden maar durf zonder schaamte zeggen dat ik in totaal 4 keer ben moeten afstappen. ZIj die me kennen weten dat ik dit normaal nooit zou doen dus een tekening zal wel niet nodig zijn. Ik weet dat het voor een stuk de stage is die in de benen zat maar toch...vond het een beetje te zwaar, en was precies niet te enige als ik het zo kon horen in het peloton. Vladka is overal goed bovengeraakt en vond het niet zo overdreven zwaar...Ik heb het moeten horen...
Allé, thanks god en coach voor de enkele dagen rust die nu komen.

Kurt

Anoniem zei

Ik kan bevestigen dat Loix in vorm is want hij liet nog een frisse indruk tijdens de 10K in Tongeren na de middag.
Misschien is het trainingsschema van de stage aan een aanpassing toe. De meeste onder ons zijn niet meer van de jongste hé. Op woensdag een kaartavond misschien om te bekomen?
Grapje, Pontje

Anoniem zei

Hallo Mannekens

Wat zei Lance? De tour win je in bed. Rusten op zijn tijd is beter dan doortrainen. Ook ik moet bekennend dat de benen en de armen deze week niet goed waren. Maar we hebben een goede trainingsweek achter de rug en zullen er nog de vruchten van plukken.
Aan Kurtje wil ik wel nog iet meegeven; Als je kapot zit, niet meer vooruit geraakt en voelt dat je zal moeten afstappen, NIET doen.
Hou de eer aan je zelf en val om de fiets, de voeten nog op de pedalen, laat merken dat je zelfs de kracht niet meer hebt om af stappen. Dat is pas sterven op de fiets!!

Free Willy