Zaterdagmorgen om 3h30 loopt de wekker af. D-day is aangebroken, hier heb ik vanaf januari naar toegewerkt. Na het laatste pastaontbijt voor enige tijd nog even checken of we alles hebben en dan naar de bus die ons om 4h30 naar de startplaats zal brengen.
In Puerto Del Carmen aangekomen gaan we eerst onze fiets controleren de nodige voeding/drank aanbrengen en klaar zijn. Inmiddels blijkt de tijd te vliegen en voor we er erg in hebben is het tijd om ons naar het strand te begeven waar de start zal plaats vinden.
Even nog wat loszwemmen en rond 6h45 begeef ik me naar de startbox, hier hebben we de keuze uit een snelle box (zwemtijd sneller dan 65') of een trage box. Terwijl ik daar sta te wachten passeert Bert Jamaer en stop nog even om te vragen het met mij is en dat hij verrast is mij hier te zien. Na een korte babbel gaat hij door want hij start bij de PRO en deze staan nog een box voor ons.
Om stipt 7uur wordt de race op gang geschoten, zo snel mogelijk het water in om 2 rondes te zwemmen, ik opteer ervoor om aan de buitenkant te zwemmen zodat ik kan doorzwemmen. Aangezien ik geen horloge aan heb weet ik dus niet hoeveel ik gedaan heb over de eerste ronde als ik het strand terug oploop maar het gevoel zit wel goed, vanop het strand terug de zee in voor de 2e ronde. Halverwege de 2e ronde, zie ik ineens een zwemmer met een techniek langs me zwemmen die me zeer bekend voor komt en jawel hoor, het is Jimmy, degene waar ik de laatste maanden veel mee samen heb liggen rond fietsen. Ik kom net voor Jimmy terug op het strand en loop snel naar de wisselzone die toch wel een paar honderd meter verder ligt.
In de wisselzone aangekomen moet je zelf je fietszak van de rek nemen en dan door naar de omkleedtent. Het omkleden gaat vrij vlot en vijf minuten later zit ik op om fiets.
Ik merk dadelijk als ik begin te fietsen dat mijn hartslag de hoogte inschiet, nu denk ik dat is normaal, lichtjes bergop wegrijden die zal dadelijk wel zakken. Maar helaas na enkele kilometers is hij nog steeds hoog, dus neem ik wijselijk wat gas terug. Na ongeveer 13 kilometer zie ik dan Jimmy voorbij vliegen, dit is de moment om terug een versnelling hoger te gaan en mee te schuiven maar de hartslag beslist er anders over. Wijselijk laat ik het tempo maar terug zakken want het is nog een lange rit en het parkoers in combinatie met de wind zal het niet makkelijker maker. Als ik uiteindelijk aan de eerste serieuze helling van de dag begin is het voor mij wel heel duidelijk, dit zijn benen waar ik echt niet zat op te wachten vandaag, het zal een lange weg worden. De ene na de andere komt mij voorbij gevlogen als of het niets is. Bergop sta ik bijna stil, met momenten gaat het nog amper 8 km per uur. Op die moment begint de gedachte te spelen van hoe ga ik dit ooit uitdoen, windop (snelheden wind tot rond de 40km/h) fietsen is stampen om met moeite rond de 12 km per uur te rijden. Na honderd dertig kilometer is het zelfs zo erg dat ik een eerste keer voet aan de grond want ik zie ik het even niet meer zitten. Na aanmoedigen van enkele andere deelnemers besluit ik toch door te gaan, enkele kilometers verder hou toch nog evenhalt om dan toch maar te besluiten van we rijden rustig naar de wisselzone en zien dan wel. Groot is mijn verwondering als een oude bekende die ik hier op wedstrijden steeds tegenkom me pas op km 140 passeert. Gelukkig voor mij is de laatste 12 km grotendeels wind af en na 6h40 kom ik terug in het fietsenpark binnen. Eigenlijk minstens 40' langer dan vooropgesteld. Tijdens het binnenrijden kruiste ik Jimmy die bijna zijn 1ste loopronde er had opzitten.
Ik wandel rustig naar de plaats waar mijn fiets moet staan, wisselrustig van tenue en besluit om aan de marathon te beginnen met het gedachte van we zien wel, desnoods doen we er 6 uur over.
Groot is mijn verbazing dan ook dat ik vrij gemakkelijk loop en dat ik perfect mijn voorziene pols loop. Na de eerste ronde die ik rond de 56' loop zie ik het weer helemaal zitten en ga ik dan ook trachten zo lang mogelijk te blijven lopen. De twee daarop volgende ronden verlopen volgens wens, bij elke bevoording drank nemen en elke vijf kilometer nog een squeezy binnen en dan ga ik da laatste ronde in, nu besluit ik toch om bij elke bevoording de tijd te nemen om al stappend rustig cola te drinken zodat we zeker de meet halen. Na 3h52 zit de marathon erop en loop ik over de meet. Samen met de wisseltijden erbij kom ik na 11h38 als 366ste binnen. Moe, lichtjes ontevreden over de fietsproef maar toch.
Na de aankomst kan je dadelijk aan een baxter om de recuperatie te bevorderen, van de baxter gaat het naar kine om los te masseren en vandaar naar de eettent om wat te gaan eten.
Omstreeks 10h00 komen Jimmy en ik dan terug aan op onze verblijfplaats Club La Santa waar nog een heerlijke friet met een goed stuk vlees staat te wachten als afsluiter van deze vermoeiende dag.
Nu enkele dagen later, is mijn ontgoocheling van de slechte fietsproef weg. Daarom ook dat ik volgend jaar terug ga naar Lanzarote om de race voor een tweede keer te rijden. Enkel mijn kompaan nog zover krijgen en we zijn weer vertrokken voor leuke trainingen.
Tot slot toch nog even enkele mensen bedanken, voor eerst mijn vrouwke Els en dochter Silke die mij door de vele trainingen regelmatig hebben moeten missen. En onze begeleiding ter plaatse zijn Denise, Danny, Ghilain en Vera merci.
Koen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten