Denis reed zaterdag de "wielertoeristenversie" van De Waalse Pijl. Hij vertelt hoe het er van af bracht tijdens de 210K lange rit met z'n 3835 hoogtemeters en 20 hellingen.
Het blijft natuurlijk zware kost, maar deze keer hadden we goed weer en dat is al veel waard.
Ik had van bij het begin al een goed gevoel, behalve in de vingers. Daar was het gevoel volledig weg het eerste uur. Drie graden in Spa en met korte vingers handschoenen , niet min.
Maar het is wel een teken dat de recup goed is. Halve marathon goed verteerd en daags nadien een korte rit van 50 km gereden naar mijn ouders in Jodoigne om het zuur eruit te krijgen.
De eerste honderd gaan meestal vrij goed. De 10 hellingen van de eerste helft kruipen wel in de kleren, maar ze zijn niet erg steil.Het venijn zit hem ook in Spa in de staart. Vooral de opvolging van Stockeu, Wanne, Thier de Coo (eerste km weliswaar onverhard) waar je telkens met de 20% aan het flirten bent en dat van km 170 tot 190 doen ontzettend pijn.Daarna zijn ze terug minder steil, maar wel wat langer. Vooral aan de Haute Levée lijkt er geen einde te komen. Het is net of de top telkens achter de hoek zit te gluren, maar helaas is ze net iets langer elke keer.
Voor volgende zondag ga ik wel een tandje groter steken achteraan. Naar de 20% toe is een 25 net niet soepel genoeg voor mij.
Blij dat die alweer achter de rug is en de braadworst aan het einde heeft ook goed gesmaakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten