... dat er het één en ander kan mislopen. Jarno had een druk wedstrijdweekend voor de boeg. Zaterdag zwemloop Temse en zondag kindertriatlon in Maasmechelen. Spijtig dat papa net dit weekend moest werken, dus kwam het allemaal op de nek van mama terecht.Ik moest zaterdag gebroken dienst werken dus liep ik 's middags naar huis om rond 4uur terug te lopen. Groot was mijn verbazing toen ik rond half twee de straat kwam ingelopen en ik onze auto voor de deur zag staan. Al gauw zag ik de platte band achteraan links en kon al wel een scenario uitdenken van hoe en wat nu en ...
Els had tijdig het euvel opgemerkt en was nog net terug thuis geraakt, zodat ze met de auto van haar mama, zij het wel een half uur later dan voorzien richting Temse kon rijden. No problem ze zouden er nog een half uur voor de start zijn, zo gaf de GPS aan.
Maar plots verloor ons GPS'ken zijn stem en even later kleurde het scherm zwart. Shit wat nu, in Antwerpen op de Grote Ring. Nadat alles terug was opgestart bleek dat Jarno 5' na de start pas ter plaatste zou zijn dus werd er rechtsomkeer gemaakt, geen zwemloop, 5€ inschrijvingsgeld en een hoop benzine er door gejaagd voor niks.
Zondag naar Maasmechelen werd de weg wel gevonden (misschien dat Maasmechelen Village daar voor iets tussenzit ?). Jarno kon dus deelnemen en leverde een goede zwemproef af. Het fietsen, tja, veel te klein geschakeld, en eer ze hem dat aan z'n verstand hadden gebracht. Soepel is niks maar de benen moeten het wel nog kunnen volgen. Het was wel opmerkelijk dat er meer kinderen waren die problemen hadden met het vinden van de juiste versnelling. In het lopen wilde hij dan te snel verloren terrein goedmaken. Die eerste 200m spurtend afleggen kostte hem natuurlijk een zware 800 nog te gane meters, er moest zelfs effe gewandeld worden om de steken in de zij op te vangen.
Het is duidelijk dat voor een "echte triatlon" nog flink wat geoefend moet worden, maar al doende leert men, zeker.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten