Fietstest : het vervolg

Gisteren dus in de Nottebohmkliniek geweest voor de fietstest. Het is trouwens een zeer uitgebreid onderzoek dat ze doen ginder. Eerst moet je langs bij een dokter. Na de nodige vragen gesteld te hebben maakt hij een echo van je hart. Vervolgens ga je naar een sportdeskundige die je vragen stelt ivm je training en wedstrijden. Ze meet ook je vet%. Ik ben 1m81 groot en weeg 71.5 kg. Goed voor een vet% van 6.9%. Ge moogt dus zeker niet meer afvallen was de conclusie die ze trok, of toch niet meer te veel. Verder werd ook je lenigheid en reactiesnelheid + longinhoud getest. De volgende stap was een EKG van je hart en je kon bloed laten trekken en dan pas mocht je op de fiets. Na het vastmaken van de nodige kabeltjes en aanverwanten komt het mondmasker. In het begin is dat effe aanpassen maar het went al gauw. Elke 3’ komt er 50W bij en je moet tussen de 80-100 trapfrequentie aanhouden.

Voordat je begint wordt er bloed geprikt voor de lactaatwaarden, dit doen ze trouwens elke 3’. Het is dan ook het vervelendste van de hele test.

De eerste 15’ gaan relatief goed en de hartslag gaat geleidelijk omhoog. Vanaf dan begint het een beetje meer moeite te kosten, maar vanaf 18’ (vanaf daar is het 350W) gaat het nog iets moeilijker en ik zie dat mijn hartslag naar de 170 gaat. De benen beginnen het hoe langer hoe moeilijker te krijgen, maar het gaat nog net. Ik vrees een beetje voor de volgende 50W. Na 21’ is het zover, 400W. De plotselinge verhoging weegt zwaar en de hartslag gaat richting 180, en erover. Ik voel dat ik dit niet lang kan trekken. De verpleegster zegt, nog 20” en ge hebt 22’. Ik bijt door en voel mijn benen letterlijk vollopen. 22’ zegt ze en enkele seconden later kom ik geen trap meer vooruit.

Natuurlijk ben ik content van dit resultaat, maar het zegt natuurlijk niet alles. De lactaatwaarden en bijgaande curve zullen duidelijk maken of ik op het goede spoor zit en aan welke hartslagen ik zal moeten trainen. Maar de uitslagen zijn er pas binnen 10 dagen.