50 kilometer

Vorige weekend in Oostende kwam je eigenlijk dezelfde atleten tegen als de week daarvoor in De Haan. Zo was er ook een atleet van’t zeetje die ik in De Haan gesproken had omdat hij me daar de vraag stelde hoe ver ik had moeten rijden om aan de wedstrijd deel te nemen.

Hij zei dat hij niet verder dan 50K reed om aan wedstrijden deel te nemen. Zo kon hij met de fiets tot daar gaan en later ook terug naar huis.

Ik maakte toen de opmerking dat als wij enkel wedstrijden moeten doen max. 50K van thuis uit, we er niet veel zullen achter de kiezen steken op 1 seizoen !

Het is dan ook een feit dat er meer triatlon en duatlon organisaties zijn in West Vlaanderen en omstreken dan bij ons.

Shit happens

Gisteren was weer één van die dagen. Als een lopend vuurtje verspreidde zich op het werk een maagdarminfectie die ook mij in de namiddag te beurt viel. Zodoende geen training gisteren om spoorvorming tijdens het zwemmen te vermijden.

Dus tijd om het net af te surfen en dit artikeltje van Mark “The Grip” Allen, 6-voudig Ironman Hawaii winnaar te vinden.

Hij heeft het over het bereiken van bepaalde “plateaus” in je trainingsopbouw. 80-90% van je conditie opbouw doe je in de eerste 3-4 maanden. Rest nog een dikke 10%. Je ziet dan ook in die eerste maanden dat je steeds sneller en sneller wordt tot het op een bepaald moment wat stokt. Dit betekent dat je een bepaald conditieniveau bereikt hebt en je naar het volgende niveau overstapt. Maar, en daar zit het hem nu net, om het volgende niveau te bereiken ga je steeds meer en meer tijd nodig hebben.

Om het duidelijk te maken haalt hij het voorbeeld aan van een omgekeerde piramide. Het onderste blokje zal snel gevuld zijn maar naarmate je steeds hoger gaat in de piramide worden de blokjes groter en zal het dus langer duren eer je ze opgevuld hebt. Zo kan het tot 6 maanden duren eer je de laatste 10% van je conditie hebt bijgeschaafd.

Het is daarom dat je plots van de ene dag op de andere merkt van, hola, wat is dit, precies of mijn lichaam een soort van boost gekregen heeft. Wel, je hebt het vakje vol gekregen en werkt nu verder op een hoger conditieniveau.

Dus, laat die moral niet zakken en train gewoon verder ook al merk je niet direct die vooruitgang die je gehoopt had. Je weet nu, hij zal vroeg of laat wel komen.

Fietstest : het vervolg

Gisteren dus in de Nottebohmkliniek geweest voor de fietstest. Het is trouwens een zeer uitgebreid onderzoek dat ze doen ginder. Eerst moet je langs bij een dokter. Na de nodige vragen gesteld te hebben maakt hij een echo van je hart. Vervolgens ga je naar een sportdeskundige die je vragen stelt ivm je training en wedstrijden. Ze meet ook je vet%. Ik ben 1m81 groot en weeg 71.5 kg. Goed voor een vet% van 6.9%. Ge moogt dus zeker niet meer afvallen was de conclusie die ze trok, of toch niet meer te veel. Verder werd ook je lenigheid en reactiesnelheid + longinhoud getest. De volgende stap was een EKG van je hart en je kon bloed laten trekken en dan pas mocht je op de fiets. Na het vastmaken van de nodige kabeltjes en aanverwanten komt het mondmasker. In het begin is dat effe aanpassen maar het went al gauw. Elke 3’ komt er 50W bij en je moet tussen de 80-100 trapfrequentie aanhouden.

Voordat je begint wordt er bloed geprikt voor de lactaatwaarden, dit doen ze trouwens elke 3’. Het is dan ook het vervelendste van de hele test.

De eerste 15’ gaan relatief goed en de hartslag gaat geleidelijk omhoog. Vanaf dan begint het een beetje meer moeite te kosten, maar vanaf 18’ (vanaf daar is het 350W) gaat het nog iets moeilijker en ik zie dat mijn hartslag naar de 170 gaat. De benen beginnen het hoe langer hoe moeilijker te krijgen, maar het gaat nog net. Ik vrees een beetje voor de volgende 50W. Na 21’ is het zover, 400W. De plotselinge verhoging weegt zwaar en de hartslag gaat richting 180, en erover. Ik voel dat ik dit niet lang kan trekken. De verpleegster zegt, nog 20” en ge hebt 22’. Ik bijt door en voel mijn benen letterlijk vollopen. 22’ zegt ze en enkele seconden later kom ik geen trap meer vooruit.

Natuurlijk ben ik content van dit resultaat, maar het zegt natuurlijk niet alles. De lactaatwaarden en bijgaande curve zullen duidelijk maken of ik op het goede spoor zit en aan welke hartslagen ik zal moeten trainen. Maar de uitslagen zijn er pas binnen 10 dagen.

Fietstest

Morgen ga ik samen met enkele andere clubleden een fietstest doen in de Notheboomkliniek (of hoe ge dat ook schrijft) in Antwerpen. Wat ik er van verwacht. Zou het bij God nie weten. Het is de eerste keer dat ik zo iets doe.

Ben wel benieuwd wat mijn huidig fietsniveau is, ik bedoel daar niet mee hoeveel wattage ik aankan maar wel of ik de afgelopen maanden goed getraind heb en dit met het oog op de lange afstand. (Amai, dat is nogal een zin, ik hoop dat hij een beetje duidelijk is.

Op aanraden van Mario vandaag en morgen geen training, moet uitgerust zijn voor de test. Ben alleen met de fiets gaan werken, maar dat zal wel geen kwaad kunnen. Morgen meer over "mijn eerste keer" !!!!!

1 blog in 2 delen

De waarheid komt uit een kindermond !
Vorige week na de finish in De Haan komt Jarno naar mij toe. Hij had aandachtig de wedstrijd gevolgd en gaf zonder dat ik er om vroeg zijn bevindingen weer.

Hij zei :”Papa, uw fietsen dat was heeeel goed, maar uw lopen, dat kon wel wat beter hoor !!!!”.

Hoe hard kan het waaien.
Even ter illustratie hoe hard het wel waaide in Oostende afgelopen weekend. Dat Cosmic carbon wielen superlicht zijn en ook de Kuota geen grammetje te veel op heeft werd ik gewaar toen ik het fietsenpark uitliep. Ik had mijn fiets vast met het zadel toen er plotseling één van die rukwinden opstaken. Het voorste wiel werd enkele centimeters van de grond getild en mijn fiets vloog mee in de richting waar de wind heen waaide. Met een snelle reflex kon ik nog net mijn stuur vast pakken of ik kon gaan vliegeren met mijn fiets !!!!

Hagel, regen, wind en … eindelijk de zon

Dit is zowat een samenvatting van de weersomstandigheden waarin ik deze week trainde. Een samenvatting van mijn trainingen volgt nu.

Maandag : 1hr lopen tegen 5’/km
Dinsdag : 55K tegen de wind in van de 80. Daarin ook Hautain, Hallenbaye en de Muizenberg (HHM) + thuis nog 3x de Beekstraat (voor de kenners) opgesprint. Goed voor 2hr35 fietsen.
Woensdag : ’s morgens 3K gezwommen, 3x1000. In de namiddag 1hr30’ op de Finse piste rondgehost als lange duurloop.
Donderdag : rustige fietstraining van bijna 70K en ’s avonds 3K gezwommen.
Vrijdag : half uurke losgelopen en anderhalf uur op de rollen gereden.
Zaterdag : de sprint in Oostende.
Zondag : 110K in 3hr50’. Naar het Nederlandse Stein gereden samen met Denis en Kurt. Daar 1 rondje van de ¾ triatlon gedaan en dan natuurlijk terug, met wind in de rug. Rustig aan gedaan na Oostende. 125 gem.hs.

Totalen : Zwemmen 6.8K fietsen : 319.4K en lopen : 38.4K In totaal 16hr12’ getraind.

Twijfelde ik, na De Haan, nog aan mijn lopen dan heeft Oostende dat probleem opgelost. Volgende week rustig aan om daarna de volumeknop wat open te draaien. Nu zijn alle pijlen gericht op Klagenfurt. Het speeluurtje van wedstrijden van de voorbije maanden is voorbij. It’s Kilometer-time.

Anywhere the wind blows.

Was er vorige week wind in De Haan, dan was het daar klein duimpje en vandaag de reus die blies in Oostende. Man, man. Als je 200K rijdt met de auto en je hebt enkel je cosmics bij, dan leek het veel op windsurfen op de fiets.

Maar eerst was er zwemmen. 50m bad, zoutwater, vertrekken in baan 1 en zo alle banen doorlopen tot baan 8, en dan was het zoutleed geleden. Verschrikkelijk is dat, zoutwater, misschien moeten we in het vervolg meer zout op onze aardappelen doen om daar aan te wennen. Het zwemmen ging ondanks het extra drijfvermogen vanwege het zout niet echt goed. Ik voelde duidelijk het gebrek aan training van de laatste weken, want 800m is dan plots wel veel en ver zwemmen. Nu dat van baan tot baan zwemmen brengt je telkens wel even uit je ritme omdat je onder die koord door moet. Iedereen zwom trouwens niet zijn beste tijd op de 800, dus in feite kon ik wel gerustgesteld zijn.

Maar dan kwam het, extra jasje aan en van het warme zwembad de 4° warme Oostendse buitenlucht in. Stormwind en miezerige regen, tot zover het weerbericht. Eén maal op de fiets kwam ik niet direct in mijn tempo, het is toch altijd nog iets anders, fietsen direct na het zwemmen. Vooral het eerste stuk, waar de wind genadeloos tussen de flatgebouwen doorblies waren ronduit angstaanjagend. Je dacht er nog niet aan op je tri stuur te gaan liggen. Toen Mario mij na +/- 1K passeerde ging ik mee, maar door het heen en weer gezwiep van ons beide kon ik mij niet goed uit de wind placeren en iets verder moest ik hem laten gaan. Na 5K keerpunt, wind vol op kop. Duwen en stoempen en amper vooruit komen. Zo ook ronde 2.

Het lopen was van hetzelfde, 2.5K af, wind mee en dan terug. Het lopen ging mij eigenlijk goed af, was verwonderd onder de 20’ te lopen. Uiteindelijk werd ik 12de, en kon naar huis met een sportzak, dat was lang geleden dat ik nog eens een sportzak gewonnen had, vroeger was dat wekelijkse kost op de recreatlons.

Winnaar werd trouwens Joeri Gokel die Mario (snelste fietstijd) met 40” voorafging. Jens werd 13de en liep bijna een wereldrecord op de 5K (13’35”) De snelste looptijd of wat dacht ge.

Het was zeker geen slechte organisatie maar de discussies bij de prijsuitreiking wegens onjuiste tijden deden mij al weer terugdenken aan de recreatlons.

Cijfertjes (tss haakjes de gem. hartslag)

Zwemmen 800m : 12’38” (157)
Wissel 1 : 2’20
Fietsen 20K : 35’37 (165)
Wissel 2 : 1’40
Lopen 5K : 19’33 (168)
Eindtijd : 1hr11’48 (164)
Max hs : 175
Cal : 1095

De koningin der badsteden

Morgen vindt er in Oostende een sprinttriatlon volgens tijdritsysteem plaats, daarbovenop is het een niet stayerwedstrijd. Nu vergt deze zin natuurlijk een beetje uitleg.

Sprinttriatlon : er zal 800m moeten gezwommen worden in een 50m bad met zoutwater heb ik me laten vertellen. 50m meer dan de normale sprintafstand maar dat heeft zo zijn redenen. Je vertrekt in baan 1, zwemt op en af en schuift dan door naar baan 2. Zo tot baan 8. Dat maakt dus 800m. Hoe dat in de praktijk in zijn werk gaat zal ik morgenavond weten te vertellen.

Tijdritsysteem : om de 30” vertrekt een deelnemer. Doet me terugdenken aan de tijd van de recreatlons.

Niet stayerwedstrijd : daar gaat het schoentje wringen, want er is geen controle. Dan weet je al snel hoe laat het is. Heb 2 jaar geleden in Beerse eens meegedaan waar hetzelfde principe werd verkondigt en men op de goodwill van de atleten rekende om niet te stayeren. Nada, de eerste die je dan inhaalt gaat pardoes in je wiel zitten of wat dacht je.

Nu het goede wiel vinden zal geen probleem zijn. De 2de van De Haan (Joeri Gokel) vertrekt 30” na mij. Die zal ik waarschijnlijk niet meer terugzien. Mario vertrekt 1’30” na mij. Hopelijk ben ik voor hem uit het water en kan ik snel genoeg wisselen zodat ik ook eens kan testen hoe hard Appermans dan wel rijdt. Het is geen doel op zich maar vermits ik het vooral in het fietsen moet doen, lijkt het mij aangewezen daar het volle pond te geven. We kruisen 2x de tramsporen, hopelijk zorgt dit niet voor Parijs-Roubaix achtige taferelen.

Buiten Mario zal ook Jens meereizen naar zee, Tim moet jammer genoeg forfait geven wegens ziekte.

Adios en tot morgen

Loopschema

Ik had het enkele blogs geleden erover dat ik mijn loopschema ging aanpassen. Ipv per week te werken ga ik nu per 10, in het begin eigenlijk per 20 dagen werken. Ik loop om de andere dag. Mijn loopschema voor de volgende 20 dagen ziet er zo ongeveer uit.

Dag 1 : 1hr10-1hr30 lage zone 2
Dag2 : rust
Dag 3 : 40-50’ rustig
Dag 4 : rust
Dag 5 : 1hr10’-1hr30 lage zone 2 maar heuvelachtig
Dag 6 : rust
Dag 7 : 50-60’ zone 2
Dag 8 : rust
Dag 9 : 40’ zone 3 + opw en loslopen
Dag 10 : rust
Dag 11 : 30-40’ rustig
Dag 12 : rust
Dag 13 : + 1hr30’ zone 1
Dag 14 : rust
Dag 15 : 30-40’ rustig
Dag 16 : rust
Dag 17 : fartlek 50-70’
Dag 18 : rust
Dag 19 : 30-40’ rustig
Dag 20 : rust

Na deze 20 dagen maak ik een evaluatie en als alles goed is kan ik dan stilletjes aan overschakelen op volgend schema. In het begin eventueel met nog wat rustiger werk na de lange en snellere trainingen.

Dag 1 : 1hr30+ zone 1, om de 10 dagen 1x volledig zone 1, 1x laatste 20-30’ zone 2 (altijd heuvelachtig)
Dag 2 : rust
Dag 3 : 60’ – 70’ zone 2
Dag 4 : rust
Dag 5 : 40’ zone 3 + opw en loslopen, om de 10 dagen afgewisseld met een fartlek van 50’-70’
Dag 6 : rust
Dag 7 : 30-40’ rustig
Dag 8 : rust
Dag 9 : 1hr10-1hr30 lage zone 2, om de 10 dagen 1x vlak, 1x heuvels
Dag 10 : rust

Een beetje meer coureur worden !

Effe nog een up date van de trainingen van vorige week.

Maandag : rust
Dinsdag : pittige fietstraining met een 4 tal blokjes van 3-5’. Einde van elk blokje hartslag +/- 170. 63K in 2hr.
Woensdag : 13.1K in 1hr05. Goed gevoel en voor het eerst over de 10K sinds mijn achillespeesblessure. Was ook de laatste looptraining voor De Haan omdat ik toch nog een beetje voorzichtig wil zijn en de boel nog niet te fel wil forceren.
Donderdag : rustige fietstraining van 75K, iets meer dan 2hr30’. ’s Avonds dan voor het eerst sedert lang nog eens een zwembad ingedoken. Deed niet mee aan de versnellingen omdat ik het gevoel had maar 1 Vitesse te hebben. Zwom gewoon de 3K mee op mijn tempo.
Vrijdag : rust en reis naar zee.
Zaterdag : Veloopzwem De Haan
Zondag : uurtje los op de rollen.

Totalen : Zwemmen : 4000m Fietsen : 226.9K Lopen : 20.4K Totaal uren : 10hr29’

Conclusie : 1 van mijn goede voornemens was, een beetje meer coureur worden. Doordat ik het lopen nu wat voorzichtiger aanpak kan ik iets meer fietsen. Ik moet zeggen dat ik in De Haan nog nooit beter gefietst heb als dit jaar. Het was een fantastisch gevoel. Misschien dat ik te sterk was en daarom te veel kop heb gedaan, een beetje meer de kat uit de boom kijken en ik was waarschijnlijk wel bij de groep van Tim geraakt ipv te stranden op 30m. Nu ja, ik voel me goed op de fiets en vermits dit de langste proef is van een Ironman kan ik er alleen maar goed bij varen.

Ironman Zuid Afrika.

België weeral boven bij een Ironman. Schellens wint voor het 2de jaar op rij in Zuid Afrika. Er sneuvelden enkele records. Hardrijder Bjorn Anderson reed iedereen en uiteindelijk ook zichzelf in de vernieling in 4hr23. Tiisink verloor 12’ en Schellens liefst 22’ op de Zweedse hardrijder. Het record werd niet officieel verklaard omdat Anderson opgaf.

De strijd ging dus net als vorig jaar tussen Schellens en Tissink. De Zuid Afrikaan die vorig jaar op 2K van de streep Schellens op zijn dak kreeg had nu een bonus van 10’ op de Belg bij het begin van het lopen. Maar dan trok de Belgische veteraan zijn geliefkoosde loopsloefkes aan en op het 39km punt haalde hij Tissink bij en liet hem ter plaatse om te eindigen met een nieuw looprecord, 2hr43, maar liefst 5’ sneller dan dat van vorig jaar en zo won hij dus voor de 2de maal op rij de Ironman Zuid Afrika met “a blistering marathon”.

Dit doet mij terug denken aan mijn eerste volledige jaar triatlon, 1996. Klaas, Ludo en ikzelf deden mee aan de bedrijventriatlon in Lommel. Na het fietsen gaf Ludo aan mij door voor de afsluitende 5K lopen. Ik liep daar toen met 17’12 naar een derde plaats. Maar toen ik vertrok, liep samen met mij een klein manneke uit het fietsenpark. Hij had een zeer snelle tred en liep zienderogen weg van mij. Zijn ploeg won dan ook de bedrijventriatlon. En da manneke, dat was Gerrit Schellens. Hij liep toen een minuutje sneller als ik.

Op het kantje in De Haan

Afgelopen zaterdag stond de eerste echte confrontatie van het seizoen op het programma. Ik ging er naar toe met gemengde gevoelens. Enerzijds was ik goed bezig op de fiets, terwijl van de andere kant ik geen idee had wat mijn zwemmen, na bijna 5 weken geen zwembad gezien, en mijn lopen (na de achillespeesblessure) van niveau waren. Daarom had ik mij 1 ding voorgenomen. Er van genieten, en zeker in het fietsen geen tactisch geleuter, gewoon, hard rijen.

De opwarming. Samen met Marc, Denis en Jens besloten we een paar rondjes te gaan rijden op het parcours als een soort van opwarming voor het zwemmen. Het was toen al duidelijk dat de wind steeds in de flank zou waaien. Hier kon je de boel eens goed belazeren, op het kantje en iedereen zit met zijn snuit in de wind. Ik trok eens een keer door en voelde dat de benen OK waren.

Deel 1: het zwemmen.

Na het zwemmen zei Nard :” Gij krijgt vanaf nu vrijstelling voor het zwemmen.” Inderdaad, na die weken niet zwemmen had ik nooit gedacht 7’13 te zwemmen. Eerste opdracht dus meer dan geslaagd.

Deel 2 : het fietsen en het lopen

Eddy en Jens stonden slechts een goeie 10” voor mij. Na iets meer dan 1K was ik er bij. Erop, erover en dan kwam mijn geliefkoosde De Haan locomotief voorbij. Marc Pollet schoot zoals elk jaar alles en iedereen voorbij. De voorbije jaren was het steeds tanden knarsen en bijten om in het wiel te blijven. Nu met de wind in de flank, trok hij het spel op de kant. Ik was blijkbaar de enige die mee kon. Hij keek een aantal keren om en toen hij zag dat hij me beter te vriend maakte ging hij in’t midden van de weg rijden zodat ik uit de wind kon gaan zitten. Even later kwam het elleboogje en samen reden we naar het groepje voor ons. Daar werd me geen rust gegund want onmiddellijk trok onze vriend verder ten strijde, ik mee maar de anderen pikten aan. We draaiden effe rond en toen reed Polet opnieuw weg. Ik liet begaan want een ronde later reden we terug naar hem toe, ik dacht met een laatste kopbeurt het gat te dichten maar toen kwamen er demarrages. Ik moest even passen en trok even later alleen in de tegenaanval. De 2 aanvaller reden nu samen met mijn locomotief naar het groepje van Tim. Ik kwam dichter, naderde tot op 100m en ter hoogte van het bungalowpark viel het voor mij stil. Ik schakelde een tand groter en gaf in een ultieme inspanning mijn Kuota nog eens extra de sporen. Ik naderde tot op 25-30m toen er voor mij weer voor de aanval gekozen werd. Neen, dit kreeg ik niet meer dicht en wachtte dus maar tot ik terug werd opgeslokt door een achtervolgend groepje.
Als 15-16de vertrok ik voor het lopen. Het liep wel lekker maar echt 7.5K voluit ben ik niet gegaan doordat steken in de zij dit onmogelijk maakten. Als 40ste liep ik als 6de van de club over de eindmeet. Voor deze uitslag had ik op voorhand getekend.





En toen, … toen was er Leffe... Lekkere Leffe, ...veel Leffe ...

Adieu

Voordat de geruchten de ronde gaan doen, de roddels de overhand nemen en omdat het dit weekend toch wel ergens ter sprake zal komen, is het beter dat ik het jullie zelf vertel ipv dat het jullie via via in de oren getoeterd wordt.

Ik heb begin van de week mijn ontslag als bestuurslid gegeven. Ik ga hier niet uitweiden over de reden waarom.
Voor de meesten misschien een verassing, anderen hadden het al half tussen de regels gelezen in mijn blog van 25 februari.

Het gerucht al zou ik de club verlaten is uit de lucht gegrepen, ik blijf in de club en wordt gewoon actief lid.

De Haan

Zaterdag is het dan al weer zo ver. De eerste triatlon van het seizoen.

Steeds weer iets om naar uit te kijken al is het maar dat we weer een weekendje naar zee mogen. Wat mezelf betreft kwam deze veloopzwem bijna te vroeg. Maar goddank kan ik deelnemen.
Nu is het zwemmen op zich natuurlijk wel belangrijk in een stayerwedstrijd. Maar met bijna 5 weken geen zwemmen ga je er natuurlijk geen potten breken. Alles zal er weer vanaf hangen of het goede wiel in het fietsen langs komt en of je dat dan nog lang genoeg kan houden zodat je hopelijk in een groepje belandt waar er gereden wordt en waar men niet de kat uit de boom kijkt.
Ik verwacht er niet te veel van maar hoop gewoon mij wat te amuseren. Het is trouwens een beetje vakantie hé, zo’n weekendje aan’t zeetje.

Wat betreft de andere 11 deelnemers van onze club denk ik dat Mario en Tim vooraan mee de wedstrijd kunnen bepalen. Tim zal in het lopen nog tekort komen maar kan tijdens het fietsen een goede hulp zijn voor Mario, al was het maar om het tactisch te spelen.
Ik voorzie een top 5 voor Appermans, hopelijk zonder pech deze keer !

Eindelijk !!!

Jazeker, de kogel is door de kerk, de zwembroek mag terug bovengehaald worden, PullBoy, peddels en andere accessoires mogen weer uit de kast gehaald worden.

Na de zoveelste consultatie deze voormiddag werd eindelijk het licht op groen gezet voor het zwemmen. Met De Haan voor de deur dus net op tijd.

Straks zal ik dus opnieuw mijn baantjes trekken, alhoewel ik me de eerste paar weken niet te veel van tijden ga aantrekken, denk dat ik anders heel gefrustreerd ga geraken.

Hij die uitziet naar het blauwe zilte nat groet u !

Over cartouchen, rode en groene lichten

Gisteren een trainingsritje gedaan van 2Hr. Ik had enkele intensieve prikkels voorzien. Een keer of vier 3-5min. een lap erop geven om op het einde van de inspanning tot een hartslag van om en bij de 170 te komen.

De eerste inspanningen deed ik op een 2 tal heuveltjes van +/- 1K. 169 HS boven. Daarna rustig naar het kanaal gereden waar ik samen met een, volgens mij nieuweling, een koppeltijdrit deed. (+/- 5K) Boven op de sluis scheidden onze wegen en wees de Polar 171 aan. Ik had gemerkt dat ik nu sneller naar boven reed dan bij de tijdrit vorige zaterdag.

Ik peddelde dan rustig naar huis tot een wielertoerist mijn wiel koos ter hoogte van Rommershoven. Ik reed rustig tegen 34-35km/u, wind in de rug en die meneer wou blijkbaar laten zien dat hij ook hard kon rijden. Ik had nog 1 cartouche in petto en met een fikse demarrage stoof ik tegen 50km/u weg. Een kilometer later was van de arme man geen spoor meer en eens te meer tikte het hartje tegen 170.

Na 2hr stond er 63K op de teller en werd het buiten stilletjes aan donker.

Donderdagvoormiddag hoop ik eindelijk groen licht te krijgen voor het zwemmen, en anders, iedereen rijdt wel eens door het rode licht, of niet soms !

Last week, a summary

Jullie hebben nog de trainingsprestaties van de voorbije week te goed. Geen zwemmen, terug opbouwen met lopen en daarom maar veel, heel veel fietsen.

Maandag : half uurtje rustig gaan lopen en daarna 1hr30 losgereden
Dinsdag : in de gietende regen een fartlek gedaan op de fiets van 2hr12’
Woensdag : 40’ lopen en 1hr38 rustig gaan fietsen
Donderdag : training “eraf op de Muizenberg”
Vrijdag : een klein uurtje gelopen en anderhalf uur op de rollen
Zaterdag : 30’ los op de rollen, opwarming tijdrit, tijdrit en daarna nog extra de beentjes losgegooid. Alles tesamen goed voor 95.5K
Zondag : het was lang geleden maar nog ne keer met mijn oude trainingsmaat Ludo mee gaan fietsen. Na 100.5K zette ik mijn fiets op stal, Ludo weet intussen hoe mijn fiets er aan de achterkant uitziet.

Totalen : zwemmen : 0 Fietsen : 480K en lopen : 23.1K goed voor 18hr21’ training.

Volgende week : zoals ik al zei in een vorige blog, ik bekijk het van dag tot dag, maar na 7 dagen trainen mag het een dag of 2-3 rustiger. De rest, dat zien we wel.

Tijdrit verder ontleed.

Hoe en wat en hoeveel enz… Veel vragen die mij gesteld worden na de tijdrit van gisteren. Nu tijdrijden, het is een vak op zich, ik heb me er niet echt op voorbereid maar doe even enkele zaken uit de doeken.

Ten eerste. Je moet natuurlijk wel wat kilometers in de benen hebben. Vandaag (zo 11/3) zijn er dat 1877K. Dit maakt het natuurlijk al wat makkelijker.
Ten tweede. Als ik op de rollen reed, trainde ik meestal snelheid en trapfrequentie, en het is vooral daarin dat ik dit jaar veel vooruitgang maakte. Als je anderhalf uur op de rollen hebt gehangen tegen een gemiddelde trapfrequentie van 100 … Dat ik vooral in mijn tweede ronde voorsprong nam op de concurrentie heeft hier heel veel mee te maken.
Ten derde. Ik krijg pas echt dat powergevoel in de benen vanaf het moment dat ik ritten van om en bij de 100K of erover begin te maken. Ik had er voor de wedstrijd dan ook al een 3 tal achter de kiezen.
Ten vierde. Een nieuwe fiets, betere positie. En vooral, veel trainen in die positie. Ik zie veel mensen die enkel die dag hun tijdritstuurtjes monteren en aan de slag gaan. Die tijdritpositie dat is iets waar je aan sleutelt tot het goed is, je het goede gevoel hebt. De grote tijdritspecialisten trainen niet voor niets reeds in de winter op hun tijdritvehikels.

Tel deze punten bij mekaar op en veel vragen zullen beantwoord zijn.

Wintersprint fietsen : de traditie in stand gehouden !

Net zoals in alle vorige edities wist ik ook vandaag in de tijdrit van de wintersprint een podiumplaats te bemachtigen. Dit tegen alle verwachtingen in. Ok de fietsconditie was goed maar mentaal moet je er ook staan, en dat liet de laatste tijd nogal wat te wensen over. Ik had dan de afgelopen week ook niet veel rekening gehouden met deze wedstrijd. Het enige waar ik wel echt naar uitkeek was, mijn Kuota eens te kunnen testen in een wedstrijd want tot op heden had ik er nog niet op gereden zoals hij enkele weken geleden raceklaar op deze blog stond.

De dag zelf dan. In de voormiddag een half uurke de benen losgegooid op de rollen. Dan naar Diepenbeek gefietst en daar zelf nog een rondje op verkenning. Weten hoe de wind staat en een paar keer flink doortrekken. De benen voelden eigenlijk wel goed aan, er zat power in.

De tijdrit zelf dan. Het eerste stuk kwam ik moeilijk in mijn ritme. Maar eenmaal aan de overkant met de wind in de rug haalde ik vlot de 45km/u. Na de sluis had ik Denis te pakken. Tegen de wind in vond ik deze keer wel de juiste cadans en dat is eigenlijk hetgeen je moet hebben in een tijdrit. Het goede ritme, niet te groot, niet te klein en de hartslag die eigenlijk constant in het rood tikt, bij mij was dat rond de 170. In het verleden reed ik vaak te groot en te lage trapfrequentie in deze tijdritten, maar vandaag ging alles vlot en soepeler.

Ik bleef mensen inhalen en ook de 2de ronde bleef ik die goede tred behouden. Het laatste stuk tegen de wind in stak ik een tandje bij en tegen 40km/u raasde ik naar de finish want ik had in de gaten dat een tijd van om en bij de 30’ er in zat. Het werd uiteindelijk 30’03. Dat is 39.93km/u gemiddeld.

Groot was evenwel mijn verbazing toen bleek dat ik derde werd en zelfs nog 4de in het eindklassement op een 11 tal seconden van plaats drie.

Na de kloteweken die ik achter de rug heb is dit natuurlijk wel een hele opsteker.

Eraf op de Muizenberg

Het was lang geleden dat iemand mij uit het wiel gereden had, maar gisteren was het van datte.

Ik reed richting Hautain en was van plan eerstgenoemde, Hallembaye en Muizenberg te doen. Tempo tussen de klimmen, zeg maar vrij stevig. De klimmetjes zelf, een lap erop geven.

So far so good. Onder aan de Hautain wat gezelschap in mijn wiel die ik eruit knalde door het eerste stuk op de grote te doen en dan hartslag wat laten zakken en kleiner geschakeld en aan 160 hs naar boven. De volgende was de steile kant Hallembaye. Tot dik halfweg ging het goed maar toen moest ik gaan zitten en dan is’t naar de vaantjes hé. Bijna boven spurtte er een coureurke langs mij door. In de afdaling kwam ik terug en in zijn wiel reed ik mee tot de Muizenberg. Ik probeerde zo lang mogelijk te volgen maar toen hij halfweg recht op de trappers ging staan en naar boven trippelde, probeerde ik dat ook maar mijn getrippel deden mijn benen zowat ontploffen, dus zitten en alles naar links achteraan. Weer hetzelfde scenario, ik kwam terug in den bergaf en we reden richting kanaal. Hij nam evenwel de bovenkant en ik reed naar beneden het jaagpad op. Ik had gehoopt tot Munsterbilzen wind mee te hebben maar door de bocht die het kanaal maakt in Lanaken had ik hem daar al flink op kop.

Om een lang verhaal kort te maken, na 2hr20’ en 74.2K kwam ik thuis aan. Een half uurke losrijden op de rollen zorgden ervoor dat de benen vandaag goed aanvoelen en ik gisteren uiteindelijk 90K op de teller had staan.

17 things that triathlon has taught me about life

Mooi artikeltje, ik kan me zeker vinden in een aantal zaken.

1. There are good days and there are bad days and sometimes you can't tell the difference until you start.

2. Contrary to popular belief, sleep is not overrated. Not in the slightest.

3. Don't forget to breathe.

4. Just because it's raining doesn't mean you should cry.

5. Nobody ever said it was easy.

6. Pain is temporary. Pride lasts a lifetime. Sometimes even two.

7. Create a plan and stick to it. It may not always work, but if you stay focused and relaxed, it'll all end up just fine.

8. You've got to try. No matter what happens, in the end you'll have bigger regrets from not ever trying.

9. Strength and courage blossom from the sands of adversity.

10. Sometimes it's the little things that make the big differences.

11. Getting to the starting line is usually a lot harder than getting to the finish.

12. Listen to your body and listen to your mind. And make sure you know when they're lying to you.

13. You can't change the past and you won't alter the future. Enjoy right now, right now.

14. Smile. It does a body good.

15. Be supportive of others. We're all in this together.

16. It's OK to cry.

17. Don't forget to eat. Especially breakfast -- that's a really important one.

Wintersprint fietsen

Wat een eer, in de pronostiekjes ben ik telkens in de top 3 terug te vinden. Het is inderdaad zo dat ik bij al mijn deelnames aan de tijdrit telkens een top 3 plaats behaalde. Maar, en er is een maar, toen was er nog geen Super Mario en ook geen Tim.

Mario zal zaterdag weer iedereen op een paar minuten rijden en Tim zal als ex wielrenner wel met de 2de plaats gaan lopen. Blijft enkel plaats 3 over. En daar zal het dringen worden. Ik zie mezelf niet in die top 3. Ik heb daar een aantal redenen voor. De aanslepende gezondsheidperikelen van de laatste weken, met daaraan vasthangend niet de juiste mentale instelling om 20K af te zien, net dat iets meer eruit te halen, dat is er momenteel niet.

Eerder Marc, Lieven, Danek op 3.

Het kan natuurlijk ook zijn dat ik opgefokt door de vele cortisone iedereen naar huis rij, vraag blijft dan wel, heb ik het eerlijk gespeeld ? Ik zal pas binnen een aantal jaren tijdens een trainingsritje de waarheid vertellen tegen mijn dan toevallige trainingspartner, die dan mijn bekentenis zal uitschrijven die ik op de eindhappening van de club zal voordragen. Het nieuws zal inslaan als een bom en Super Mario, die zijn nederlaag nooit te boven gekomen is, zal een rijkelijke schadevergoeding binnen rijven.

Schema in de prullenbak

Nu niet letterlijk, maar heb het even opzij geschoven omdat ik het nu toch niet kan volgen. Bekijk het van dag tot dag tegenwoordig.

Ga pas terug volgens schema trainen na de wedstrijd in Oostende. Zal dan ook een aantal dingen veranderen. Zoals de looptrainingen. Ga niet meer werken met een weekschema maar met een 10 dagen schema. Zo kan ik alles beter spreiden. Liever iets minder lopen en zonder blessures aan de start staan in Oostenrijk dan een schema te moeten volgen dat je doet balanceren op het randje.

Heb vandaag dan toch dik 2hr in de regen rondgereden op mijn mtb. Had mijn 26 inch koerswielen erin gestoken zodat het toch wat aangenamer rijden was dan met die dikke mtb banden.

Morgen nog ne keer naar de oorarts, hopelijk de laatste zodat ik volgende week terug het zwemmen kan oppikken.

Kort overzicht

Lang zal het overzicht van deze week niet zijn. Enkel 4 fietstrainingen gedaan, goed voor 251.4K. 1x 1hr15 op de rollen, 1x 1hr30 op rollen, 1x 4hr en vandaag samen met Denis 1hr53' in de buurt van Glons rondgedraaid en gekeerd. Kwist niet dat er daar zo veel venijnige klimmetjes lagen. Het was dan ook een pittig ritje, maar dat mocht wel na het rustigere fiestwerk van afgelopen week.

Wat volgende week gaat brengen, ?????

We zullen wel zien, maar dat zei de blinde ook !

Commentaar overbodig !

Toevallig nog enkele foto's gevonden van het 70.3 World Championship. Commentaar overbodig.

1 day off

Mijn enigste dag vrij deze week. En vermits ik enkel fietstrainingen kan doen had ik dan ook vandaag de langste gepland, namelijk 4hr.

Was het de hele week rotslecht weer geweest, vandaag stond het zonnetje aan een bewolkte maar toch blauwe hemel. Ik had Kurt opgebeld of hij ook meeging, want die zat met de griep van verleden vrijdag, en hij verklaarde zichzelf genoeg genezen om aan de tocht deel te nemen.

Om het niet te zwaar te maken voor hem verkozen we grotendeels het jaagpad te volgen. Maar wat was dat, toen we in Eigenbilzen richting Diepenbeek reden wisten we het al, het zou vechten worden tegen de wind tot in Heusden, want daar zouden we terug omkeren. Plots kwam er hulp uit een onverwachte hoek. Voor de mensen die mee op stage gaan, ze zullen hem nog wel leren kennen, wij kennen hem nu al, de kameraad van Ludo, Geert. Samen met mij deed hij het meeste kopwerk richting Zolder. Her en der pikten we al eens een renner op die in ons zog meereed.

Eenmaal rond Terlamen gereden was het handjes op het stuur en met de wind in de rug terugpeddelen. Kurt had ondertussen het beste gehad en het werd voor hem nog een heuse kalvarietocht terug naar Tongeren. Met de wind op kop van Eigenbilzen tot Tongeren, zonder wind is dit al een erbarmelijk stuk om te rijden, met wind …. Ik had voor de zekerheid mijn mp3 meegenomen (alsof ik wist dat Lambrichts veel in mijn wiel ging wonen), de muziek, de wind op kop en de ene oor die niet goed hoorde zorgden ervoor dat toen ik in Spouwen aankwam ik mijn collega kwijt was. Ik dus wachten, toen hij er terug bijkwam zei hij :” Gij hoort wel echt niks hé, ik maar roepen en roepen” !!!!

Enfin, na 3hr zette ik Kurt thuis af en deed het laatste uurtje alleen. Na 120K en 4hr was ik terug thuis. Blij met de rit en dat ik deze week ten minste één fatsoenlijke training gedaan heb.

Neus, keel en vooral de oren

Vandaag nog eens langs geweest bij de specialist omdat ik nog steeds niks hoor aan mijn intussen 2.5 weken geleden ontstoken oor. Nadeel van slechts aan 1 kant te horen is dat ge niet weet waar het geluid vandaan komt. En dat kan verdomd ambetant zijn.
Na grondig onderzoek werd er beslist om een sneetje te maken in mijn trommelvlies zodat het opgestapelde vocht dat erachter zit weg kon.
Nu, er zijn plezantere dingen om mee te maken op een donderdagvoormiddag. Nadat er een klein watje met verdovingsmiddel op het trommelvlies werd aangebracht wordt er met een klein mesje een sneetje (na een dag of 2-3 is dit al terug dichtgegroeid)gemaakt om dan vervolgens het vocht vanachter het trommelvlies vandaan te zuigen met een minuscuul stofzuigertje. En dan, ... hoor je opnieuw.

Ja noppes, er zit nog steeds een kleine ontsteking zodat ik terug aan de cortisonenpilletjes moet. Is het maandag nie beter, terug op de pijnbank.

Ondanks dit alles heb ik me toch maar ingeschreven voor de triatlon in Oostende de week na De Haan.

Hij die u wel hoort maar nie weet waar ge staat groet u !