... is blijkbaar toch niet altijd half gewonnen. Het begin van deze trainingsweek was een schot in de roos. Met op maandag reeds alle 3 de disciplines getraind. Het zou een "dikke" (moesten er mensen zijn die zich aangesproken voelen door het woord dikke, het is in dit geval niet van toepassing op personen die ik persoonlijk ken, stuur daarom ook geen commentaren in die richting) week worden. Dinsdag dan nog een goeie krachttraining op de rollen maar vanaf woensdag was't gedaan met het mooie liedje. Al van 's morgens ellendig en maagpijn met in de namiddag een kleine hoofdrol voor de mooie kotsende jongen. Donderdag nog steeds kommer en kwel genoeg om een groot deel van de dag in de zetel door te brengen. Gisteren was het dan iets beter al moet ik zeggen dat ik tijdens mijn looptraining toch een paar maal heb moeten slikken om mijn bijna verteerde ontbijt niet opnieuw te moeten tegenkomen. Maar er was ook een positief puntje. Ondanks het slikken kon ik toch voor het eerst sedert Nice eens langer lopen dan 1 uur.
Nu de koude ons land langzaam in zijn ban heeft gaan we dit weekend toch proberen nog een paar trainingskes uit de brand te slepen.
En verder ben ik toch eens benieuwd wat Mario in gedachten heeft om mij onder de 10u te krijgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten