Vandaag dus deel
1. Alles voor Lanzarote kan je in 1 woord samenvatten, nl. motivatie. Want die was er niet. Kan raar klinken maar het is de waarheid. Ze was zoek en ik vond ze niet. Onder zulke omstandigheden kan je niet presteren laat staan trainen. Het zat fout in mijn hoofd en ik wist het. Ik schreef er trouwens een blogje over, wel na Lanzarote maar feitelijk gaat het over de hele periode voor de IM.Ik ga hier niet met cijfertjes zitten te goochelen van wat ik wel en niet gedaan heb. Op zich is dat niet nodig want het zat niet goed tussen de oren dus ….
Maar ooit ga ik terug naar het Canarische eiland, en blaas ik de Tymanfaya van zijn sokken, sprint is de Mirador naar boven en loop ik de stenen uit het voetpad ter hoogte van het strand van Los Picollos, ja mensen that’s the spirit en ja, dat finishlint neem ik mee naar huis, dat ze maar zorgen dat ze er dat jaar eentje in reserve hebben.
.. soms mag een mens al eens overdrijven hé :))
PS : op het moment dat ik dit schrijf komt Els met de post binnen. Nog 2 kerstnieuwjaarskaarten, ja van de 2 mensen die mij terug de motivatie gaven en nog steeds geven. “First you take Nice than you take Hawaï”
Ga mijn loopschoenen aantrekken en nog een looptraining doen verdomme.
Merci Marc en Norbert
Geen opmerkingen:
Een reactie posten