Het is lang geleden dat ik nog eens een blogje uit mijn mouw heb geschud maar over deze heb ik toch effe moeten nadenken, hij zat al lang in mijn hoofd maar hij komt recht uit het hart en dat maakt het allemaal een beetje meer tricky, maar misschien zou dat een keertje dikwijler mogen.
Daarstraks Luc Van Lierde gehoord op sportweekend. “Als ik in Hawaii 2hr44’ kan lopen haal ik top 5. De gedrevenheid van de mens Van Lierde is er één om jaloers op te zijn. Intussen 40 jaar gaat hij nog tekeer als een jonge hond (2de dit weekend trouwens in Brugge).
En dat is net hetgeen ik een beetje mis in onze club, die gedrevenheid van de mensen waar ik in de tijd samen mee ben begonnen aan triatlon te doen. Ze haken niet echt af maar missen blijkbaar dat doel in de sport om er “echt” voor te gaan.
Iets dat ik wel nodig heb en misschien dat het daarom het laatste jaar een beetje minder was. Maar na Lanzarote …
Maar eerst toch effe een inside info vertellen waarvan eigenlijk niemand op de hoogte is. Lanzarote zou mijn laatste lange afstand geweest zijn. Ik was het beu, vond niet meer de moed om door te doen, om mij op te laden om er nog eens voor te gaan. Vond geen gelijk gestemde zielen meer. Kon mij nog 1 keer opladen en toen ik over de finish kwam op het eiland wist ik het zeker. Geniet er maar van want dit is de laatste keer. Daarom heb ik doorgedaan omdat ik er voor 90% zeker van was dat dit mijn laatste Ironman zou zijn. OK hij viel tegen maar dat was dan zeker de doodsteek voor de lange triatlon voor mij.
Wil ik nu net daar 2 mensen (gelijkgestemde zielen) tegenkomen die mij zonder het te weten de andere richting opstuurden zodat ik ter plaatste al besliste Neerpelt te doen. Dat was nu net wat ik nodig had, die externe impuls van 2 gedreven personen (Marc en Norbert) om verder te doen. Dat we nog steeds contact houden met mekaar betekent dat er wederzijds respect is. Iets wat ik soms ook mis in onze club !!!!
Daarstraks nog belde Norbert dat hij zich een Cervélo P3 had aangeschaft. Als je verlegen zit om motivatie kan ik je zijn nummer wel effe doorgeven.
De motivatie staat dus weer op peil. Gisteren trouwens sinds lang nog eens 160K gereden en vandaag 100K in 3hr in de strontregen, en ook dat was lang geleden.
Om het met de woorden van Filip Kowlier te zeggen, : Merci “ Mien moaten”.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten