Na Neerpelt de riem afgegooid maar toch 14 dagen erna kwart van mijn toenmalige club meegedaan en dat had ik beter niet gedaan. Ik heb daar achteraf een klop van gekregen, amai 2-3 dagen gewoon rondgelopen gelijk een opeengeduwde PETfles. Meer op de zetel gelegen dan rechtgestaan. Ik was leeg, het was volledig op. Daarom een langere rustperiode ingebouwd en toen rustig terug begonnen maar ik voelde dat ik zeker niet te fel te keer moest gaan en regelmatig al eens een extra rustdag moest inbouwen.
Dan kwam de overgang naar een nieuwe club, Endurance Team Limburg waar ik in elk geval een fel gemotiveerde groep tegen kom en daar heb ik wel nood aan (zie jaaroverzicht deel 1)
Wat denkt een mens dan van zo’n jaar. Tja, wat moet ge der van denken. Ik heb er veel uit geleerd en hoop daar mijn lessen uit te trekken, niet alleen op sportief maar ook op menselijk vlak. Misschien gaf ik een wat negatieve klank aan het sportieve in de 2 voorgaande delen maar ik ben er fier op dat ik in Lanzarote doorgedaan heb tot het bittere einde want dat was nie simpel. En in Neerpelt was ik goed behalve dat ene half uur niet. But I can live with that.
En dan vergeet ik nog het aller belangrijkste, ik heb er dit jaar 2 goede vrienden bij gekregen!
En omdat het het einde van het jaar is en allerhande lijstjes her en der als paddestoelen uit de grond rijzen geeft ik hier for once and for always : the best song ever (voor mij dan)
181 dagen : rustdag twas effe op. Listen to the body
180 dagen tot IM : loopje van 45’
179 dagen : voelde me ellendig, rug zat vast, osteopaat geweest, uitstraling naar voorkant waardoor het ademhalen wat pijnlijk was. Maar Willy heeft dat snel opgelost. Probleem kwam van kleine val tijdens looptraining 2 weken geleden. Wat hebben we nu geleerd, ten eerste : nie meer vallen, ten tweede : valt ge toch, direct langs de osteopaat gaan, ten derde stoppen met naar dat SOS gedoe te kijken, da blijft blijkbaar hangen.
178 dagen : uurke op de rollen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten