Denk ook eens aan...

Toen ik vanmorgen mijn overbuur zag sneeuwruimen snapte ik het even niet. Hij maakte gewoon een paadje op de stoep proper niet breder dan een halve meter. Hij begon aan het huis van de buren aan één kant en stopte aan dat van de buur aan de andere kant. Toen ging hij naar binnen, liet warempel zijn voordeur open staan en kwam een paar tellen later naar buiten met een klein oranje krukje en zette dat neer langs de brievenbus. Hij ging weer terug naar binnen en kwam daarna terug naar buiten met een uit de kluiten gewassen jeneverglas dat tot de rand gevuld was en zette dat op de oranje stoeltje.

De man voor wie dit allemaal bedoelt was is natuurlijk onze postbode. Nog zo ene van de oude stempel die graag ne witte achterover kapt en soms ook al eens ene te veel. Toen hij voorbij was ben ik snel gaan kijken aan de venster en zag dat het glaasje op een andere plaats stond.

Dus denk bij dit koude weer ook eens aan de postbode. Maar nu ook nie allemaal tegelijk hé.