Het komt niet van mezelf maar van Luc Pinsart. Dit is een wedstrijd die je met je voetjes op de grond zet zei de Rommershovenaar na de winterduatlon in Zonhoven. Inderdaad. Werk aan de winkel. Wonderen bestaan niet, there is only one way.
Ja, de ontgoocheling was groot na de finish die ik een goeie anderhalve minuut na mijn maatje Kurt overschreed. Gisteren tijdens onze fietstraining had ik het al in de gaten en Lambrichts ook hoor want het ontlokte hem de uitspraak :”Morgen ga ik u kloppen”.
Was mijn fietsen zeker niet slecht, ik reed het gat op Kurt en Denis dicht, toch 1’20 na het lopen. En daar schort het dus, geen loopkilometers in de benen dus ook geen snelheid, niks nada dat ook maar leek op een versnelling.
In iets wat op een eindspurt moest lijken kon ik nog net Denis afhouden.
Een kwartier na de finish heb ik dan mijn maat proficiat gewenst, en ja het was gemeend en als er iemand is die ik dat gun is hij het zeker. Hij zal dan ook de enige zijn die mij terug op het rechte pad kan krijgen, gekregen heeft.
Maar weet Kurtje, binnen een maand is’t in Zolder te doen, be ready.
En dan nu, trainen Cuypers, trainen godverdomme, de feestmaanden zijn voorbij !
Inderdaad, geel. Niet alleen een kleur maar ook een stad in ons landje waar men elk jaar ter goeder trouw de triatlon en duatlon liefhebbers van wedstrijden voorziet.
