Zeer vlotte reis gehad tot 220 klm voor aankomst mijn Opel me in de steek liet (ik weet het, t’is ongelooflijk).
Geen vermogen meer !!!! Was dit een voorteken ???
Direct naar een Opel dealer in Klagenfurt gegaan die probleem niet direct kon oplossen en dus na veel rondbellen een vervangwagen.
Op donderdag stond er een parcoursverkenning samen met Tim, Mario en Fried op het programma.
Ik vertrok volledig incognito om niet te veel lastig gevallen te worden tijdens mijn training en vroeg de andere drie om af en toe de aandacht wat van me af te leiden door wat vooruit te gaan fietsen, vooral bergop. Zo gezegd zo gedaan.Ik voelde direct dat ik meer vermogen in mijn benen had dan mijn Opel onder de motorkap.
Dat beloofde voor zondag, Marino was verwittigd !!!
Op het zwemmen zou ik nl. niet veel op hem moeten toegeven gezien ik een nieuwe wetsuit zonder mouwen kocht en een nieuwe bril.
Zaterdag sloeg dan het noodlot toe, Fried ziek en zou niet kunnen starten. Ik was hier even de kluts van kwijt aangezien we een jaar samen trainden, lachten, hij mij deed afzien en me op mijn smoel liet gaan 2 weken voor de wedstrijd (was zo kapot dat ik zijn achterwiel zelfs niet meer zag). Niks aan te doen, ik zou hem bedanken voor zijn training en begeleiding met een goed resultaat.
Zondagmorgen om 07h00 ging het kanon af en ook de dynamiet in mijn benen. Zwemmen ging zeer goed, jammer van mijn oriëntatie waardoor ik circa 200m teveel zwom en hierdoor de overwinning aan mijn neus voorbij zag gaan. Marino zag zijn kans schoon en wou niet wachten, wat te begrijpen is natuurlijk.
Dan maar voor de fun meedoen, had toch niks anders te doen die dag.
Na 90 klm fietsen kwam ik door op 2h32, veel te snel voor mij en besloot dan ook de tweede ronde wat rustiger te doen en van de natuur te genieten.Tot mijn vreugde hoorde ik plots mijn coach me aanmoedigen en dat schudde me wakker zodat ik na 5h19 mijn beest in het fietsenpark kon laten zetten.
Deze tijd was 24 min sneller dan vorig jaar. Toen begon ik na 7h15 aan de marathon en nu reeds na 6h45. Mijn doel om onder de 11 uren te eindigen kwam in zicht.
Het lopen begon goed maar aangevuurd door de uitzinnige menigte begon ik iets te snel te lopen, dat minderde echter vanzelf. Toen ik er 2 klm had opzitten kwam ik Mario tegen die er op dat moment alles behalve uitzag als Super Mario, hij wist me dan ook te zeggen dat het gedaan was voor hem. Jammer !!!
Na 21 klm had ik Stefan Biesmans te pakken en wist dat ik goed bezig was, ook mijn maatje had er alle vertrouwen in.
Tussen klm 25 en 33 had ik het enorm moeilijk maar dan kon het aftellen beginnen. Stefan wist me te vertellen dat Patrick Erckens maar 1 klm voor me liep en op dat moment wandelde. Die ervaren rat had me echter gezien en is zijn tempo terug gaan opdrijven want wou echt niet gepakt worden in het zicht van de finish.
De Ironman finish na 10h42’20” was weer onvergetelijk als altijd, jammer dat ik er als enige van ZLTC mocht overgaan dit jaar.
Proficiat aan de mannen van Maasmechelen en een heel grote bedankt aan alle supporters voor het luide aanmoedigen.
Volgend jaar zal er voor mij geen Klagenfurt zijn, ben hier precies te sterk voor ZLTC, en ga eens wat tegenstand zoeken in Roth. ( vind het zelf degoutant als ik het nalees maar ga het toch laten staan, vergeef me vrienden maar ge kent me hé J)
Groetjes en nog een schitterend seizoen gewenst aan iedereen !!!!
Kurt
Geen opmerkingen:
Een reactie posten