Beetje bij beetje

Langzaamaan komt de conditie er terug in en daarbij ook de goesting om te trainen.

Vandaag een dikke 3 hr in de Voer rondgereden en daarna nog eens 20' rustig gelopen. De hartslag bij het lopen was in vergelijking met vorige week 10 slagen lager.

Met de komende augustusmaand voor de deur met daarin toch wel wat wedstrijden hoop ik via deze wedstrijden toch terug op een wat fantsoenlijk niveau te kunnen presteren. Voor Eupen zal dat er nog niet inzitten en Lommel komt ook wel wat vroeg, maar Viersel en De Zwin, daar zal het toch wel moeten lukken.

Kurt gaat de marathon van Eindhoven lopen en ik denk er ook over na. Dan heb je toch weer een groter doel voor ogen. Zal eerst eens kijken hoe ik die trainingen kan inplanten in de drukke augustuswedstrijdmaand.

Toch nog maar eens effekes een update doen. Vorige week was gene vette op trainingsgbied. 1x gezwommen, 2 looptrainingskes en 1 keer iets meer dan anderhalf uur gefietst.

Het is zo iets van, mijn doel voor dit seizoen is voorbij, ook al heb ik er niet kunnen starten. Na de 9 maanden opoffering die je daar voor over had, moet het koppeke effe terug "vrijgemaakt worden". De goesting komt langzaam maar zeker terug en als mijn rugske 100% in orde is kunnen we weer eens uitkijken naar de verre en dichtbije toekomst.

That's all for today folks !

Heiligbeen

Het heiligbeen (lat.: os sacrum) is het grootste bot van de wervelkolom. Het is driehoekig van vorm, en bestaat uit vijf samengegroeide wervels. Het ligt tussen de lendenwervels en de stuit. Door vier paar openingen komen zenuwen naar buiten. Het heiligbeen vormt een gewricht met het darmbeen. Dit gewricht is genoemd naar de Latijnse benamingen van beide botten (sacrum en ilium) en heet het SI-gewricht (sacro-iliacaal gewricht).

Daar zat dus het probleem. Het heiligbeen zat een beetje verwrongen en ook de linkerheup zat niet meer echt waar ze moest zitten. Vandaag heel rustig aan doen, straks een beetje zwemmen en that's it. Hopelijk kan ik morgen na een korter looptraining al resultaat zien !

Tis van m'n ....

Lopen gaat echt van geen kanten. Daarnet iets meer dan 9K gelopen en de laatste kilometers echt moeten doorbijten wegens pijn in het linkerbeen . Een pijn die begint in de knieholte of daaromtrend ergens en die uitstraalt langs mijn bovenbeen door naar de onderkant van mijn rug. Heb er nog nooit last van gehad en het is niet echt het moment om nu weeral iets aan de hand te krijgen. De moraal is al niet goed.

Donderdagmorgen effe langs bij de osteopaat om te kijken of alles nog op z'n plaats staat en misschien zo het euvel kan opgelost worden.

Gisteren ook nieuws van Kurt uit Tjechie. Hij had zijn looptraining na 45' moeten afbreken wegens kuiten die op ontploffen stonden. Ik had hem gewaarschuwd dat hij dit jaar dieper heeft moeten gaan in Klagenfurt dan vorig jaar en dus ook extra tijd zal moeten nemen om te herstellen. Hij heeft dat nu aan den lijve ondervonden.

Nieuwe voornemens

• Eet meer en dikwijler en beter. Heb er net een week opzitten volgens dit principe. 5-6 maaltijden per dag en vlak na een training eten en niet wachten tot het eten op tafel staat een paar uur later. Mijn hongergevoel is verdwenen ’s avonds en het snoepen is daardoor fel geminderd. Mijn gewicht is op peil gebleven.

• Meer lopen. Niet in afstand maar in meer looptrainingen per week. Jullie hebben al gezien dat ik nu na een fietstraining al eens 20-30’ rustig loop. Op die manier kan ik mijn looptrainingen opvoeren tot 4-5 per week. Voel me er momenteel goed bij dus zal proberen dit zo te houden.

• Heb nog enkele dingen besteld via internet. EAS recuperatiedrank + wat vitaminen en eiwitten.

• Zal meer rust inbouwen in mijn trainingen. Zeker geen 5-6 weken meer na mekaar zonder een rustweek.

Hopelijk geraak ik op deze manier eens aan de start van een Ironman zonder de nodige ziektes of blessures.

Verder zal ik mij prepareren zoals iedereen dat doet tegenwoordig. Bestellingen zijn gedaan, er is plaats zat in mijne frigo. De dagen dat ik niet werk zal ik ook niet te vinden zijn. Moesten ze toch iets bij mij vinden dan zal ik mijn tandarts met de vinger wijzen en zeggen dat alles wat ik in mijn bezit heb voor mijn hond is (zie foto). Het vlees dat ik eet is waarschijnlijk ook niet dopingvrij. But who cares, ik zal misschien toegeven dat ik het 1 keertje geprobeerd heb en dat het dan toch niet werkte voor mij. Misschien pakken ze me dan mijn overwinning af in de recreatlon van Hoeselt in 1997. Van de Bond mag ik toch overal starten. Ooh ja, ik train tegenwoordig ook niet meer in clubkleuren, al die fans hé.

Een schitterend voorstel

Gisteren kreeg ik een schitterend voorstel van mijn buurman (Denis). Hij vroeg of ik geen zin had om volgend jaar begin juni een dag of 10 in de Provence door te brengen om al daar de nodige trainingskilometers op te doen in het vooruitzicht van Klagenfurt. In onderling overleg met mijne baas is het plan goedgekeurd !

Vandaag voor het eerst sedert lang nog eens anderhalf uur rustig gelopen. Veel valt daar niet over te vertellen.

Eventjes de week overlopen.

Maandag : 2hr fietsen met dadelijk erna 4K rustig lopen
Dinsdag : 's morgens 40' gelopen en na de middag 50K fartlek op de fiets
Woensdag : niks
Donderdag : 2hr fietsen en 3K zwemmen
Vrijdag : niks
Zaterdag : net geen 100K gefietst met daarna 4K rustig lopen
Zondag : anderhalf uur lopen

Opvallend deze week. Mijn linkerbeen heeft blijkbaar een serieuze tik gehad van die infectie, heb de indruk dat ik het overal mee moet slepen als overtollige balast. Normaal zal dat binnen een goeie week wel beteren. Fietsconditie is niet slecht en van het zwemmen ben ik eigenlijk ook wel tevreden.

Morgen een korte uiteenzetting van mijn "nieuwe" voornemens.

Vage plannen

Deze week was het vooral de bedoeling stilletjes terug beginnen trainen zodat het lichaam zich langzaam terug van een "rustig" naar een "actief" leven kan omzetten.

Vandaag een dikke 3hr gefietst. Had het in 3 stukjes onderverdeeld. Eerste deel : 1hr12' (125) rustig wat rondpeddelen. 2de deel : 51' (138) vanuit Munsterbilzen langs kanaal naar Kanne en de Hallembaye op. 3de deel : 1hr07 (138) vanaf Hallembaye via Hautain en Millen terug naar huis. Het was de bedoeling dus elk deeltje iets hoger in hartslag te rijden. Het 2de stuk had ik wind tegen zodat daar de hartslag al wat te hoog was. Maar kon nog goed doorgaan in deel 3.

Thuisgekomen samen met Jarno 4K gelopen in 22'.


Plannen voor de toekomst. Er zijn vage, ik zeg het nog eens VAGE plannnen om op 30 september aan de Elbaman deel te nemen. Maar nogmaals, dit zijn vage plannen. Op tijd en stond meer hierover.

Gele trui

Het is me plots helemaal duidelijk waarom uitgerekend Rasmussen met de gele trui moet rondrijden. Zo valt hij goed op en kunnen ze hem de komende dagen ook niet meer kwijtgeraken. Ze weten altijd waar hij zit.

Verzekeringen

Tegenwoordig kan je een verzekering afsluiten als je je inschrijft voor een Ironman. Mits je niet aan de start geraakt kan je zo je toch al hoge inschrijvingsgeld recupereren.

Ik ben dit jaar de dag na de wedstrijd met mijn doktersbriefje gaan aankloppen bij de wedstrijdleiding met de vraag of ik mijn geld terug kon krijgen. Na lang wachten moest ik een formulier invullen met mijn gegevens en de reden van niet starten + doktersbriefje. Omdat ik IBAN nummer en dergelijke niet in mijn bezit had, hadden ze tegen mij gezegd dat de verzekering wel contact met mij zou opnemen. Rechtuit gezegd, ik had er geen goed oog.

Deze week kreeg ik dan een mailtje waarin de bankgegevens gevraagd werden. En ja hoor, de 320€ die ik vorig jaar betaalde als inschrijvingsdgeld stond vandaag al terug op mijn rekening.

Chaos in mijn hoofd

Als het niet goed gaat, en dan vooral in het koppeke, laat ook meestal de inspiratie op zich wachten. Ik heb meer in mijn hoofd "to deal with" dan te denken aan wat ik op mijn blog ga neerpennen.

Laat ons vooral eens in't koppeke kijken, wat is er aan de hand.

Wel, dat ziek zijn de dag voor de start, daar kan ik nog mee omgaan. Shit happens, en meestal op het verkeerde moment.
Maar, waar ik het wel moeilijk mee heb, is dat de linkerbeenperikelen terug opgerakelt zijn. Zie het als een onderwerp dat ik ver weg in mijn onderbewustzijn heb weggestopt en dat daar aan een lange slaap bezig was. Het is en zal er altijd blijven, maar eraan denken was ver van mijn bed. Tot de dag dat ze zeggen dat ik in de toekomst nog wel meer last zal krijgen van dat soort "bloedvergiftigingen" omdat net dat onderbeen iets minder fuctioneert qua doorbloeding en dat soort zaken en daardoor de infecties meer kans krijgen weelderig te bloeien dan in een normale situatie.
De lange slaap is voorbij en het spookt weer door mijn hoofd. Hopelijk kan ik er vlug komaf mee maken want als het niet goed zit tussen de oren ....

Moet vanmiddag mijn laatste pilletje antibiotica pakken (het 32ste) en dan zit mijn "zuiveringskuurtje" er op.

Maandag toch al maar terug begonnen met trainen Wat gefietst en gelopen, net als gisteren trouwens. Alles op 't gemak, om terug in't ritme te geraken.

De plannen voor het verdere seizoen. In een eerste opflakkering had ik me bijna ingeschreven voor Almere. Ben blij dat ik dat niet gedaan heb. Eerst is er nog Eupen en Lommel ...

... en hopelijk gaat het dan mentaal wat beter.

Laden !!!

Geen inspiratie, moet eerst nog even alles op een rijtje zetten. Daarom enkel een foto. Carbo loading before the race.

Kurt checks in : de enige zltc'er aan de finish in Klagenfurt .... his story

Woensdagmorgen om 3h00 vertrok ik samen met mijn vader (vrouwtje kon niet) richting Klagenfurt.

Zeer vlotte reis gehad tot 220 klm voor aankomst mijn Opel me in de steek liet (ik weet het, t’is ongelooflijk).

Geen vermogen meer !!!! Was dit een voorteken ???

Direct naar een Opel dealer in Klagenfurt gegaan die probleem niet direct kon oplossen en dus na veel rondbellen een vervangwagen.

Op donderdag stond er een parcoursverkenning samen met Tim, Mario en Fried op het programma.

Ik vertrok volledig incognito om niet te veel lastig gevallen te worden tijdens mijn training en vroeg de andere drie om af en toe de aandacht wat van me af te leiden door wat vooruit te gaan fietsen, vooral bergop. Zo gezegd zo gedaan.

Ik voelde direct dat ik meer vermogen in mijn benen had dan mijn Opel onder de motorkap.

Dat beloofde voor zondag, Marino was verwittigd !!!

Op het zwemmen zou ik nl. niet veel op hem moeten toegeven gezien ik een nieuwe wetsuit zonder mouwen kocht en een nieuwe bril.

Zaterdag sloeg dan het noodlot toe, Fried ziek en zou niet kunnen starten. Ik was hier even de kluts van kwijt aangezien we een jaar samen trainden, lachten, hij mij deed afzien en me op mijn smoel liet gaan 2 weken voor de wedstrijd (was zo kapot dat ik zijn achterwiel zelfs niet meer zag). Niks aan te doen, ik zou hem bedanken voor zijn training en begeleiding met een goed resultaat.

Zondagmorgen om 07h00 ging het kanon af en ook de dynamiet in mijn benen. Zwemmen ging zeer goed, jammer van mijn oriëntatie waardoor ik circa 200m teveel zwom en hierdoor de overwinning aan mijn neus voorbij zag gaan. Marino zag zijn kans schoon en wou niet wachten, wat te begrijpen is natuurlijk.

Dan maar voor de fun meedoen, had toch niks anders te doen die dag.

Na 90 klm fietsen kwam ik door op 2h32, veel te snel voor mij en besloot dan ook de tweede ronde wat rustiger te doen en van de natuur te genieten.

Tot mijn vreugde hoorde ik plots mijn coach me aanmoedigen en dat schudde me wakker zodat ik na 5h19 mijn beest in het fietsenpark kon laten zetten.

Deze tijd was 24 min sneller dan vorig jaar. Toen begon ik na 7h15 aan de marathon en nu reeds na 6h45. Mijn doel om onder de 11 uren te eindigen kwam in zicht.

Het lopen begon goed maar aangevuurd door de uitzinnige menigte begon ik iets te snel te lopen, dat minderde echter vanzelf. Toen ik er 2 klm had opzitten kwam ik Mario tegen die er op dat moment alles behalve uitzag als Super Mario, hij wist me dan ook te zeggen dat het gedaan was voor hem. Jammer !!!

Na 21 klm had ik Stefan Biesmans te pakken en wist dat ik goed bezig was, ook mijn maatje had er alle vertrouwen in.

Tussen klm 25 en 33 had ik het enorm moeilijk maar dan kon het aftellen beginnen. Stefan wist me te vertellen dat Patrick Erckens maar 1 klm voor me liep en op dat moment wandelde. Die ervaren rat had me echter gezien en is zijn tempo terug gaan opdrijven want wou echt niet gepakt worden in het zicht van de finish.

De Ironman finish na 10h42’20” was weer onvergetelijk als altijd, jammer dat ik er als enige van ZLTC mocht overgaan dit jaar.

Proficiat aan de mannen van Maasmechelen en een heel grote bedankt aan alle supporters voor het luide aanmoedigen.

Volgend jaar zal er voor mij geen Klagenfurt zijn, ben hier precies te sterk voor ZLTC, en ga eens wat tegenstand zoeken in Roth. ( vind het zelf degoutant als ik het nalees maar ga het toch laten staan, vergeef me vrienden maar ge kent me hé J)

Groetjes en nog een schitterend seizoen gewenst aan iedereen !!!!

Kurt

Wetsuit te koop

Mijn Ironman Elite full suit is te koop. Ik ben 1m81 en weeg rond de 70kg, vraagprijs 100€. Wil je het eens proberen, laat dan iets weten.

Hieronder enkele foto's. Het model is wel zijn kop kwijt. We zijn nog steeds op zoek.

Klagenfurt : The story of a DNS

Geen finisher T-shirt, geen finishfoto, geen afzien tijdens het lopen , .. geen wedstrijd.

Een week voor de wedstrijd landde ik reeds de Oostenrijkse regio Kârnten. De laatste dagen waren nogal hectisch geweest en ik voelde mij ook al niet echt goed, beetje moe, precies of ik ziek ging worden. Zou wel beteren als we daar waren en de rust weerkeerde. Maandagavond dan een 20’ rustig gezwommen in een woelige Wôrthersee.

Dinsdag.

Parcoursverkenning. 120K samen met Mario en Tim. Op het vlakke en de goedlopende delen ging het, maar bergop blokkeerde ik. Shit, wat is dat. Komt wel goed zei Mario, gevolg van uwen taper. 's Avonds dan Appermans zijn nieuwe wetsuit zonder mouwen eens uitgeprobeerd. Mijn besluit stond vast. Dat moest ik ook hebben. Gigantisch verschil met een pak met mouwen, drijfvermogen blijft hetzelfde.

Woensdag

Rainy day, enkel 20’ rustig gelopen op de loopband in ons logement. Viel mij weer op dat ik achteraf relatief veel last had van mijn benen. Maar, zal de taper wel zijn zeker ?

Donderdag

Heb ondertussen geshopt en mij een mouwloos Orca wetsuit op de kop kunnen tikken voor slechts 89 eurokens. Ook Kurt shopt mee en koopt er ook eentje. Met groot succes worden ze geprobeerd.

Ook Kurt gaat mee voor een 75K parcoursverkenning. Nog steeds is er datzelfde gevoel. Bergop geraak ik niet vooruit. Kurt heeft de grinta, de wedstrijd mag voor hem elk moment van start gaan.

Voor mij mag het nog even duren, ik heb nog steeds het gevoel dat er iets scheelt, weet alleen niet wat ?

Vrijdag

Na een bezoek aan een wildpark moet ik in de namiddag gaan rusten, Ben kapot. Ik skip ook het loszwemmen en blijf op mijn bed liggen.

Zaterdag

Ironkidswedstrijd. Na de wedstrijd breng ik mijn fiets naar het fietsenpark. Een namiddag in de volle zon bezorgt mij hoofdpijn en een ziekelijk gevoel ???? Bij het terug naar buiten komen krijg ik pijn in de linker liesstreek. Ik voel met mijn hand en bemerk een klein knobbeltje dat heel veel pijn doet bij het aanraken. Shit, ik weet direct hoe laat het is. 2 jaar geleden had ik hetzelfde en dat eindigde toen in een ontsteking van de lymfenkanalen. Ik vertelde niemand iets in de hoop dat het misschien toch van tijdelijke duur zou zijn.

Bij aankomst op onze studio, moet ik het bed in, het zal vanaf dan steeds erger en erger worden, koorts tot 39° en ikzelf die meteen weet dat de wedstrijd van morgen er voor mij niet zal bijzijn.

Zondag

De dokter komt langs op het moment dat Marino Vanhoenacker zijn eerste fietsronde er zo ongeveer op heeft zitten. Zijn diagnose, bloedvergiftiging aan het linkerbeen, waarschijnlijk oude bacteriën die er nog in zitten en bij mindere weerstand de kop op steken. De dokter hier zegt achteraf ook nog dat elk wondje hoe klein ook aan mijn linkeronderbeen bij mij een infectie kan veroorzaken en dat meestal op het moment dat mijn immuunsysteem wat aan de zwakke kant is.

Enfin, ik krijg een spuit antibiotica + een antibiotica kuur voorgeschreven (die hier achteraf nog met een dikke week wordt voortgezet). Voor de rest is rust voorgeschreven, dus zeker geen fysieke inspanningen.

Ik steek mij vol met pijnstillers want ik wil toch iets van de wedstrijd zien. Als coach en schemaopsteller van Kurt heb ik nu eindelijk eens de kans om mijn “poulain” live aan het werk te zien, en hem desnoods naar de finish te roepen. Maar Kurt doet het goed, het fietsen gaat voortreffelijk en als ik hem na 1 ronde lopen Stefan Biesmans zie inhalen weet ik dat hij ook in dat onderdeel goed bezig is. Bij het ingaan van de laatste 10K schreeuw ik hem toe dat een tijd van 10hr30 er in zit. De laatste loodjes wegen zoals steeds het zwaarst maar met een tijd van 10hr42, 18’ onder het vooropgestelde doel van 11hr, voor hem een knalprestatie.

Ik had er toen minder moeite mee dan nu dat ik er niet bij was. Waarschijnlijk te ziek en te ellendig om mij erin op te jagen.

Met de diagnose die gesteld is weet ik nu wat doen. Ik zal er rekening mee moeten houden in mijn schema’s. Ik ga nu een weekje niks doen en dan terug de draad opnemen. Wat het dit jaar nog zal worden zullen we wel zien.

Volgend jaar in elk geval, voor de laatste maal Klagenfurt, maar zeg nooit nooit !


PS : 19 uur na het openen van de inschrijvingen on-line was de wedstrijd al volzet. Nog een geluk dat ik er voor koos mij ginder reeds in te schrijven.