In het begin vielen de darmkrampjes nogal mee maar na een tijdje besefte ik wel dat een pitstop onvermijdelijk zou zijn. Nergens werd de deur voor mij opengehouden dus koos ik voor een kleine geiten/schapenstal ergens in een verlaten weide. Aldaar werd hij geboren, onttrokken aan het zicht van de mensheid werd hij op de aarde geworpen. Vermits het toiletpapier niet voorhanden was en men beter niets van de grond raapt in zo'n stal zag mijn rechterhand niet wat de linker deed.
Een zucht van opluchting en een vrij gevoel maakte zich van mij meester toen ik mijn weg verder zette en hem alleen achterliet in een koude stal. Het ga je goed mijn kortstondige vriend ...
1 opmerking:
ik vind zelfs niet altijd een stal.
Kurt, de wildkakker
Een reactie posten