Bommetjes

Geel, het derde luik van de confrontatie tussen Kurt en mezelf is nog iets meer dan een week van ons verwijderd. Maar dat doet niets af aan de trainingsijver die wij twee ons tegenwoordig troosten om de ander nog maar eens op zijn doos te geven (in geval van Kurt) of eindelijk eens terug de rangorde te herschikken (in mijn geval).

Als we dan al eens samen trainen kunnen we het niet laten mekaar met noem het bommetjes te bestoken van hoe goed we wel getraind hebben en hoe snel die of die training wel gegaan is. Mocht de ander dan al enige vorm van zekerheid hebben opgebouwd ivm het overwinnen van de ander dan wordt dit met een scherp gemikte bom direct de grond in geboord.

Zo blijven we dus allebei nog steeds achter met de vraag. Wie gaat het worden zondag ? Is hij echt zo goed als hij laat uitschijnen ? Welke is de beste taktiek ?

En ik mag dan intussen wel niet vergeten dat ik eigenlijk aan het trainen ben voor een Ironman

Er is slechts 1 antwoord Yellow sunday 8 mars 12hr30 Het zal een zwaar bombardement worden !

De langste .... deel 2

Na de lange looptraining van dinsdag stond woensdag een lange, tot nu toe langste, fietstraining op het programma. Vermits ik in't weekend moet werken en het er dus nie van zal komen plande ik ze dan maar tijdens de week. Het werden er uiteindelijk 121K in 4hr16 hoofdzakelijk over vlakke wegen en alles op 't gemakske.
's Avonds dan nog een uurke gezwommen met Nard maar ook tegen mijn normale doen in op het gemak.
Khad geen zin, en 't heeft ook geen zin, om mij tijdens mijn langste trainingsdag tot nu toe compleet choco te trainen. Long days are slow days.

Dat ik alles goed verteerde bewees het korte loopje van vandaag. De 8K gingen makkelijk ondanks de wat stroeve benen in't begin.

De langste ...

Neen niet "DE LANGSTE", maar gewoon de langste looptraining tot nog toe. Na de 1hr47' van vorige week ben ik net niet aan 2hr geraakt vandaag 1hr59'50 over de 20.47K. Rustig gelopen maar de benen draaiden stroef en wilden niet echt mee. Ben dan vooral content dat ik toch heb doorgedaan en niet vroeger ben afgeslaan. Op volgende link kan je mijn, eens anders gelopen dan anders, loopronde zien.

http://www.mapmytri.com/run/belgium/kortessem/717748755734

Vandaag : rustdag

Lege batterij

Na de lange looptraining van vrijdag, het zwemmen en de langste fietstraining tot nog toe op zaterdag voelden de beentjes niet echt lekker aan vandaag. Toch zou en moest ik nog een looptraining doen.

8K waarvan 4K in zone 3. De opwarming viel vies tegen want de benen deden pijn. Na 2K begon ik te versnellen en de eerste kilometer ging het stroef maar langzaamaan kwam ik dan toch in mijn tempo en liep het wel vlotjes. Als je weet dat ik nu tegenover een maand geleden op dezelfde afstand bijna 1' sneller loop, dan weet je het wel. Na de 4K wou ik echter niet van ophouden weten en besloot er nog een kilometertje aan vast te knopen. Niet in zone 3, maar een viteske hoger in zone 4. De laaste 500m licht tot matig bergop stak ik dan het houtje tussen de tanden om de pijn te verbijten en duwde ik het gaspedaal helemaal in. Toen ik mijn chrono stop zette gaf die aan "low battery". Toch straf dat die horloges tegenwoordig weten hoe dat de atleet zich voelt ging het door mijn hoofd in een flits. Of zou het dan toch de "pil" van dat spel zijn die het niet lang meer gaat trekken ?

Genoeg gezeverd, thuis gekomen trok ik de rollen op en reed nog een 40' los. Ik sluit deze week af met een goed gevoel en een mentale boost maar luister nu toch effekes naar mijn lichaam dat mij in alle verrouwen toesprak en zei dat het wel een dagske rust kon gebruiken. Dus morgen rustdag. Zo simpel kan het zijn !

De eerste +100

Vorige week zaterdag zat ik al 3hr30 op de Mtb (naar Heusden gereden + wedstrijd + terug naar huis) maar als je niet bij afstand een 3 cijfergetal kan invullen is het niet "officieel".

Vandaag dan een nieuwe kans. Het weer was eindelijk eens aangenamer dan de laatste dagen en samen met Kurt trok ik op pad voor mijn eerste fietstraining +100K. De eerste helft deden we enkele klimmetjes en daarna zochten we vlakkere oorden op. Kurt reed op een slecht moment lek, net toen we in een groepje aan het rijden waren, en van dan af aan reed het eigenlijk niet meer echt lekker.

Wat opviel was dat we geen van beiden wilden toegeven dat de ander sterker was. We bleven of naast mekaar rijden of in mekaars wiel met regelmatig overnemen. Toen ik thuis kwam stond er 105.5K op de teller en was mijn eerste +100 training dit jaar een feit. Haleluja !

Doorweekt en een banaan ????

Lange trage duurloop stond er vandaag op het programma en liefst nog een beetje langer dan die van vorige week. Na 1hr47 stond ik terug in een warm huis. Doorweekt, kleddernat zocht ik snel de douche op. Man, ik val misschien in herhaling, wat een kutweer !

Maar er is goed nieuws (bron Men's Health). Britse onderzoekers hebben uitgevist, hou u vast, dat een man met elke 100 orgasmes die hij heeft, zijn sterftekans met 40% afneemt. Elk orgasme maakt ons dus een beetje gezonder.

Daar komt dan nog eens bovenop, of als je wil langs achter, dat vrouwen die geregeld in aanraking komen via sex met mannelijk zaad minder depressief zijn.

Dat zijn dus 2 vliegen in 1 klap. Gedaan met zagen en klagen en hoofdpijn en weet ik wat nog, gaan met die banaan en we overleven iedereen !

Een letterlijke cool down

Vandaag zag het er zeker niet slecht uit om te gaan fietsen. Het was droog en het leek achter glas zeker niet te koud. 3-4° was het en ik was van plan om een enkele intensieve blokken te fietsen langs het kanaal. Uiteindelijk heb ik die training goed kunnen afwerken maar de cool down viel wel heel dik tegen. Door de toch gure wind had ik het koud gekregen op weg naar huis.

Thuis gekomen in een warm huis kreeg ik ne klop om u tegen te zeggen, amai. Mijn cool down heeft dan letterlijk nog wel effekes geduurd. Het duurde even voordat ik door de dip was en terug een warm gevoel kreeg. Klotewind.

Arbeid adelt:De dag dat het zonlicht niet meer scheen (1982)

Knotsgek nummer met een nog erg jonge nog gekkere Marcel Vantilt. 100% jeugdsentiment

Het Duel

Je kan ons duel van zaterdag samenvatten in een paar foto's.

Foto 1 : ik ben er wel maar je ziet mij niet, ik loste hem voor geen vin in't eerste lopen

Foto 2 : de technische problemen van Kurt die ook zorgden voor de valpartij en de opgelopen achterstand

Foto 3 : Hij op de voorgrond, ik verdrongen tot de achtersgrond, ere wie ere toekomt.

Foto's van de winterduatlon in Heusden Zolder staan in mijn fotoalbum. Een aantal van de site van de wedstrijd gepikt en een aantal door Els gemaakte foto's.

2-0

What can I say : de sterkste heeft het gehald, zeer zeker. Even het wedstrijdverloop.

We reden samen met de fiets op naar Heusden, zodat we toch al een goede opwarming achter de rug hadden. Na nog wat ingelopen te hebben klonk het startschot en Kurt ging weer zeer snel van start. Ik wist dat hij deze keer niet zou stilvallen dus moest ik wel aanklampen om er voor te zorgen dat ons duel dan al niet was afgelopen. Het heeft echt niet veel gescheeld of ik moest lossen en was dan ook blij toen hij in het zicht van het fietsenpark effe inhield. Eén keer op de fiets was het al snel duidelijk dat we niet van mekaar konden wegrijden. Kurt had evenwel problemen bij het schakelen waardoor hij telkens op het einde van de ronde een gaatje moest dichtrijden op mij. En toen gebeurde het in ronde 3 bij het inrijden van het bos ging hij over kop. Ik wist niet hoe ver hij achter was maar in de laatste ronde zat ik steendood. Hij reed rond met een adrenalinepeil dat ongekende hoogtes had en stilletjes aan verkleinde hij de achterstand. Marco Velo liep net uit de wisselzone toen ik binnen kwam en Kurt deed net hetzelfde toen ik uit liep. Leek me een vrij haalbare zaak en liep dan ook wat ik kon maar blijkbaar was dat niet snel genoeg. Halverwege had hij mij al te pakken, ik probeerde nog aan te klampen maar het ging te snel en moest hem even laten gaan. Een meter of 20 liep hij voor mij en ik kwam geen meter meer dichter. Na zo'n wedstrijd verdiende hij dit zeker. Dacht nooit dat hij nog terug zou komen.

Dus 2-0 en met enkel Geel nog te gaan kan ik alleen maar de eer nog redden. Daarom hebben we besloten ook De Haan en Herderen nog aan het lijstje toe te voegen. Kwestie van de motivatie voor ons 2 hoog te houden en spanning hopelijk wat langer te rekken en zo het voorjaar af te ronden.

De teleurstelling was er deze keer niet vooral omdat ik content was over mijn wedstrijd en van een wel zeer sterke Kurt verloor. Mijn conditie gaat in stijgende lijn dus dat zit wel snor.

Vervolg dus over een paar weken in Geel.

Na de wedstrijd dan nog terug met de fiets naar huis samen met Denis. Amai dat deed pijn hoor maar vandaag zijn de beentjes al goed hersteld mss dat ik dat aan de terugrit te danken heb.



PS : Comments zonder naam onder plaats ik niet, de bedoeling is mss wel goed maar zet je naam er dan ook onder. Ik kan er mee leven hoor als iemand Kurt proficiat wenst met zijn 2-0 maar maak je dan ook bekend.

Het duel : part 2

Eigenlijk had er nooit een deel 1 laat staan een deel 2 mogen zijn, komen. Ok denk je dan, het moest er ooit eens van komen en in Zonhoven was dat het geval. Een mens moet diep vallen en in het donker terecht komen vooraleer er een lichtje gaat branden en de knop wordt omgedraaid. Na die winterduatlon was dat het geval. Ik begon eindelijk terug te trainen want wat er voordien gedaan werd kan niet onder die noemer vernoemd worden.

Morgen in Heusden Zolder zal de Heer Lambrichts dus weer extra gemotiveerd aan de start staan om de stand naar 2-0 om te buigen. Ikzelf ben natuurlijk extra geprikkeld om er een gelijke stand van te maken en dan de klus in Geel in de verlengingen in mijn voordeel doen uit te draaien.

Mijn conditie is zeker beter dan enkele weken geleden. Dat ik hem vorige week versloeg bij de wintersprint lopen is zeker een mentaal voordeel al stond hij er niet fris aan de start.

Het kan dus alle kanten uit op het supersnelle parcours in Heusden dat er gezien de weersomstandigheden van de laatste weken dagen nog heel goed bij ligt.

Taktiek is meestal niet aan mij besteed maar als het toch moet, allez dan. Eigenlijk is het heel simpel. Zorgen dat hij me er in het eerste lopen nie afloopt. Bij het fietsen zal het op zo'n parcours moeilijk zijn om het verschil te maken dus zal het in de afsluitende loopproef moeten gebeuren. Misschien dat dan de slimste wint ?

Mocht het niet in mijn voordeel uitdraaien zal de teleurstelling er natuurlijk weer zijn maar deze keer is het ingecalculeerd, laat het ons daarop houden.

We'll see tomorrow !

Hij werd geboren in een stal

Gisterennamiddag had ik een langere duurloop gepland. Maar reeds van na het middageten speelden mijn maag en darmen serieus op mijn systeem. Maar kon zijn wat wilde, ik zou en moest mijn langste duurloop tot nog toe doen.

In het begin vielen de darmkrampjes nogal mee maar na een tijdje besefte ik wel dat een pitstop onvermijdelijk zou zijn. Nergens werd de deur voor mij opengehouden dus koos ik voor een kleine geiten/schapenstal ergens in een verlaten weide. Aldaar werd hij geboren, onttrokken aan het zicht van de mensheid werd hij op de aarde geworpen. Vermits het toiletpapier niet voorhanden was en men beter niets van de grond raapt in zo'n stal zag mijn rechterhand niet wat de linker deed.

Een zucht van opluchting en een vrij gevoel maakte zich van mij meester toen ik mijn weg verder zette en hem alleen achterliet in een koude stal. Het ga je goed mijn kortstondige vriend ...

Kl*teweer

Meer kan je er niet van zeggen. De opwarming van de aarde mag dan al een feit zijn, daar hebben we deze winter nog niet veel van gemerkt. Dit is wat ze noemen een goeie oude winter, gewoon kutweer, waar een mens niet echt happy van wordt. Alhoewel er natuurlijk altijd uitzonderingen zijn op de regel.

Na de wintersprint lopen van afgelopen zaterdag had ik zondag met Kurt afgesproken een uur of 3 op de fiets door te brengen. Ik had echt slechte benen zondag, en gelukkig voor mij 'den dikke" ook. Tegen een gezapig tempo hebben we dan maar het kanaal opgezocht en zijn we richting Terlamen gereden. Verdomme tegen de wind in, we vielen net niet van onze fiets. De terugtocht was al iets makkelijker.

Op een bepaald moment rijden we een wat oudere fietser voorbij die ons mededeeld dat "zijne maat" een 200m voor ons rijdt. De man was zich al aan het geven horende aan zijn gehijg. Wij goede zielen trokken het tempo dan maar wat op (dat deed effe pijn) en reden onze "makker" tot bij zijn maat. We waren nog niet goed en wel bij de man in het wiel of plots demareerde meneer vanuit ons wiel. Het was zo'n demarrage waarvan ge op voorhand kunt zien dat ze niet ver zal dragen en vermits de man al boventegen zat in ons wiel ...

Inderdad, geen 100m verder hield hij plots de benen stil en begint te hoesten en te proesten alsof het zijn laatste adem is. Wij zijn al omkijkend doorgereden en hebben nog een tijdje zitten te kijken hoe de onfortuinlijke maar bleef hoesten tot we ze uit het oog verloren. Of de man zijn "tweede adem" teruggevonden heeft is mij niet geweten.

Wintersprint lopen

Het lopen van de wintersprint voor het tweede jaar op rij op de atletiekpiste van de Motten. We verdeelden de boel in 2 reeksen. Boven de 20' en onder de 20'. Velen voelden zich geroepen om in reeks 1 van start te gaan. Even terzijde. We vertrokken verdorie een meter of 10 voor de 200m streep, maar dit geheel terzijde want Kurt nam direct het voortouw en het leek alsof de wedstrijd al na anderhalve ronde zijn winnaar kende. Maar ikzelf kwam terug met in mijn spoor good old Ludo en Denis. Kurt parkeerde zoals een ex opel verkoper kan parkeren. Denis nam Ludo op sleeptouw en ik keek maar kon niets doen, het ging gewoon te snel. Denis (20'18) liep uiteindelijk als overwinnaar van de reeks +20' over de streep met Ludo (20'37) als 2de en ik als 3de (20'43). Kurt kwam een halve minuut na mij over de lijn gebold, een opsteker voor mij voor volgende week in Heusden waar we deel 2 van ons duel gaan uitvechten.

Reeks 2 trok slechts 7 man aan waarvan Wim als een schicht van start ging. Marco en William probeerde te volgen maar alleen Marc kwam terug en ging ervover en liep als totaalwinnaar over de eindmeet in 17'36. Wim op een mooie 2de plaats en die doet de beste zaken met het oog op het eindklassement. William werd nog door een man of 3 verorberd wegens steken aan de zij.

Na het lopen en het zwemmen met dus enkel nog een tijdrit van 20K te goed ligt de top 4 kort bij mekaar. Wim op 1, Jimmy en Marc op 2 op slechts 13". William 4de op 24". Tzal weer hard tegen onzacht gaan langs het kanaal binnen een maand. Ikzelf sta op plaats 5 maar al met 1'45 achterstand dus weinig kans dat ik nog de top 3 kan induiken.

Zweepslag

Neen ik heb mij niet bekeerd tot SM achtige toestanden. Maar tijdens het zwemmen woensdagavond kreeg ik te maken met wat ze noemen "de zweepslag". De zweepslag dankt zijn naam aan de plotselinge felle pijnscheut die optreed tijdens het moment van ontstaan. Een zweepslag kan een kleine verrekking tot een totale scheur van de spier inhouden.

Tijdens het laatste sprintje dat we trokken voelde ik inderdaad een steek ter hoogte van mijn nek/schouder. Verder zwemmen was uit den boze. Die avond en nacht verschrikkelijk pijn gehad want elke beweging van mijn linkerarm leverde een nieuwe pijnscheut op. Gisteren ging het dan al wat beter net als vandaag trouwens. Zwemmen zal wel nog niet voor morgen zijn en voor volgende week ook nog niet maar er zit vooruitgang in de zaak en dat is positief.

Hij die voorlopig niet kan zwemmen groet u.

Caloriebommen

Men's Health maakte een top 20 van het "slechtste" eten dat er in de States te vinden is.

http://www.menshealth.com/eatthis/20-Worst-Foods-2009/1_The_Worst_Food_in_America_of_2009.php

Nummer 1 werd " a large Baskin Robbins Chocolate Oreo Shake".

2,600 calories

135 g fat (59 g saturated fat, 2.5 g trans fats)

263 g sugars

1,700 mg sodium

De nagel op de kop slaan !

Lees volgende schrijfsel eens van de hand van Karel Pardaens. Hier slaat hij nog maar eens de nagel op de kop. Vooral over dat "rusten". Prent dat maar eens goed in't koppeke. Geloof me tis zo en niet anders. Alhoewel een mens, ik ook, maar al te vaak denkt dat hij eeuwig kan doorgaan zonder die "rust".

http://www.karelpardaens.be/?pg=full-article&newsid=193

Opa !

Zondag was ik aan het werk toen ik plots telefoon kreeg van mijn broer. Hij was een beetje over zijn toeren omdat hij net telefoon had gekregen dat onze pa met de fiets gevallen was en ze de 100 hadden moeten bellen. Toeval, het zou ergens op de verkavelingen rond Vliermaal gebeurd zijn. Maar waar precies wist hij niet.

Ik kon niet weg op het werk maar Els was wel thuis, misschien dat die eens kon gaan kijken. Karla, onze buurvrouw (en tevens echtgenote van Denis) was zo vriendelijk samen met Els op pad te gaan, maar waarheen. Dat was ook de vraag die de ambulancier zich stelde.

Wat was er dan intussen allemaal gebeurd ? Pa was uitgeschoven op een ijsplek en had redelijk hard de grond geraakt. bij het terug rechtstaan zakte hij dadelijk door zijn heup en wist direct hoe laat het was. Hij heeft zich dan langs de kant van de weg gelegd in de hoop dat er snel iemand zou passeren. Iets later kwam er een andere fietser voorbij die dan de 100 heeft gebeld en is gaan kijken hoe de weg heette waar de verkaveling op uit kwam. Intussen was hij ook aan een huis 2 dekens gaan vragen. Pa had ondertussen al het gezelschap gekregen van een wandelaar en nog een paar fietsers.

Na 45' minuten daar te hebben gelegen is de ambulance dan toch ter plaatse geraakt met Els in zijn spoor. Voor de kids was het nogal verwarrend. Opa gevallen en weg met de ambulance, er werden vele vragen opnieuw en opnieuw gesteld ...

Diagnose. Heup gebroken en zondag al direct onder het mes. Zal wel een lange revalidatie worden maar hij ziet het volledig zitten. Hij was gisteren al enkele kleine oefeningen aan het doen en vandaag mocht hij al stilletjes uit het bed. Dat zal hij van mij hebben waarschijnlijk !!!!!!!

Toch nog een dikke merci aan iedereen die zijn steentje hoe klein dan ook heeft bijgedragen.

Ge ziet, dat er ook nog mensen van goede wil rondlopen op deze aardbol.

Koning ... Albert