Jimmy : Na de clubkwart laste ik 2 weken trainingsstop in. Dus startte ik vanaf 2 oktober de voorbereiding. Na 2 weken rust is de conditie verre van weg en aangezien ik een doel voor ogen had, was het terug opstarten van de trainingen ook geen probleem. Een 2-tal maanden gericht trainen voor een wedstrijd als Kasterlee is natuurlijk geen overbodige luxe, eerder zelfs weinig. Ik veronderstel dat Kasterlee volgens moeilijkheidsgraad te vergelijken of zelfs zwaarder als een ¾ triathlon.
Bijkomend probleem was een geblokkeerde rug. Deze rugproblemen zorgden ervoor dat ik na de Ironman van Nice amper lange looptrainingen kon afwerken.Mijn geblokkeerde rug zorgde voor lichte rugpijn, maar erger was dat ik na een 12-tal kilometers lopen steeds last kreeg van een erg pijnlijke rechterknie.
Deze ongemakken zorgden ervoor dat mijn eerste trainingsmaand eerder een fietsmaand was. Lopen ging niet langer als een uurtje en dan moest ik er ’s anderdaags zelfs niet aan denken om opnieuw te lopen. Dankzij Tim (1000 x dank!!!!) die mij de eerste week van November bij een wonderdokter bracht, heb ik de tweede maand toch de vooropgestelde en broodnodige lange duurtrainingen kunnen doen.
Lopen:De eerste maand niet veel soeps. Korte trainingen op regelmatige basis waarbij het belangrijkste was de pols bij basistempo te doen zakken.
Dit gecombineerd met techniektrainingen bij Peter.
De tweede maand was dan een zware trainingsloopmaand. De eerste, tweede en vierde week van November werden echte loopweken. Hierbij combineerde ik lange looptrainingen met lange intervaltrainingen. Ook werden de pistetrainingen bij Peter steeds zwaarder.
Fietsen:De eerste maand werd haast constant met de MTB gereden en ook bijna altijd op onverharde wegen. Dit voornamelijk om het MTB-gevoel en techniek terug bij te werken.
Ook werd er gezocht naar het juiste materiaal (bandenkeuze) om Kasterlee tot een goed einde te brengen. Twee parcourverkenningen verder denk ik dat dit wel in orde is nu.
Door die vele veldtrainingen oogt het inzake totaal aantal kilometers niet spectaculair, toch denk ik dat het voor het fiesten goed zit. De tweede maand heb ik 2 lange fietstrainingen op de weg gedaan met de koersfiets, gecombineerd met veel fietswerk op de rollen. De Mountainbike werd slechts 1x per week van stal gehaald.
Totaal aantal kilometers:
Maand Oktober:
lopen: 100km
fietsen: 538km
Maand November:
lopen: 269km
fietsen: 728km
Wil : Waar heb je het meeste schrik voor ?
Jimmy : Zoals steeds bij een lange wedstrijd zal het zeer belangrijk zijn op tijd en stond te eten en te drinken.Men kan zo goed getraind zijn als men wil, zonder tijdig energie op te doen, zal zelfs finishen een hels karwei worden. Ook moet men steeds voor ogen houden dat de wedstrijd niet gereden zal worden in de eerste rondes. Een constant tempo zoeken en dit gedurende 4 ronden volhouden is belangrijker als op de eerste de beste zijn wiel te gaan fietsen. Wat dat betreft, heb ik in Nice wel mijn lesje geleerd. Herinner ik mij deze goede voornemens ook nog tijdens de wedstrijd.
Derde gevaar grote gevaar is en blijft materiaalpech. Daarom denk ik eraan om na iedere ronden snel het grofste vuil weg te spoelen in de wisselzone.
Wil : Wat zijn je verwachtingen voor de wedstrijd ?
In eerste instantie blijft het doel finishen. Als het even kan zou ik graag het clubrecord van Denis van de tabellen vegen. Hij heeft mij laatst nog eens herinnert aan zijn scherpe tijd van 9u 38min. MAAR NIKS MOET.
Toch zou het fijn zijn om enkele van onze Hasseltse Duatlonvrienden nog eens op eigen terrein te bekampen en verslaan (?). We gaan in ieder geval ons best doen.
De trainingen zijn al bij al goed verlopen. Spijtig genoeg mis ik wel wat snelheid. Dit kon ik niet genoeg inbouwen op zo’n korte tijd. Misschien ook niet slechter, want op deze manier weet ik dat ik niet te snel moet beginnen en daardoor misschien op het einde meer over heb.
Wil : Hoe kom je er in godsnaam bij om in Kasterlee deel te nemen ?
Jimmy : verschillende redenen:
· Ik heb altijd een voorliefde gehad voor de mountainbike. Voordat ik triathlon deed, had ik zelfs nooit eerder op een koersfiets gereden. In een gewone triathlon heb ik het moeilijk om mij te handhaven bij het fietsen, maar in een off-roadtriathlon heb ik steeds het gevoel dat de wedstrijd pas begint op de mountainbike. Ik lijk dan ook makkelijker het hoge tempo te kunnen volhouden als met de koersfiets. Daarom is het misschien al een wonder dat ik nooit eerder startte in Kasterlee.
· Eind Mei zal ik (als alles goed gaat) starten in de Ironman van Lanzarote. Aangezien deze wedstrijd vrij vroeg valt in het seizoen is het zaak om in de wintermaanden genoeg kilometers te verzamelen. Zelfkennis is van goudwaarde en uit ervaring weet ik dat ik in de wintermaanden zelden aan trainen denk. Kasterlee is dus eigenlijk een handige motivatie om toch te trainen in de winter en alzo tijdig klaar te zijn voor Lanzarote. Niet trainen en starten in Kasterlee zou daarentegen wel een hypotheek kunnen leggen op het volgende wedstrijdseizoen. Groot risico is wel dat de (te) korte rustperiode na het vorige seizoen, mij volgend seizoen misschien zuur kan opbreken. Hopelijk niet, maar als we het niet proberen zullen we het nooit weten
· Kasterlee zelf is natuurlijk ook een reden. “DE HEL VAN KASTERLEE” is ondertussen toch uitgegroeid tot een legendarische naam. Aangezien tri/du-atleten graag afzien en door de muur gaan, trekt de hel mij wel aan.Zou de hel echt branden op 16 december? Binnenkort weet ik het te vertellen.
1 opmerking:
Ze voorspellen koud maar dan ook serieus koud en droog weer voor komende zondag. Het blijft vanaf morgen droog tot en met zondag dus toch nog iets goeds.
Maar geen nood, het parcours zal er inderdaad erg slecht bijliggen. Jimmy heeft gelijk : de echte hel bestaat dus wel!
Een reactie posten