De Hel van Kasterlee : Deel 1 : Filip vertelt !

"Nooit gedacht dat een wedstrijd zoveel invloed op mij kon hebben. In 2003 begon ik er voor de eerste keer aan. Een mislukt seizoen na een ongelukkige val met 3 gebroken ribben lag aan de basis van mijn beslissing om deel te nemen. Het bestaan van de wedstrijd werd me trouwens in het oor gefluisterd door Wil na een zwemtraining onder de douche. Een stap in het onbekende, mijn grote mond speelde hier een grote rol in en ik geloof dat ik mijn verstand toen tijdelijk ben verloren en nooit meer heb teruggevonden. Meer dood als levend bereikte ik de eindmeet dankzij mijn coaches Mauermaker Ludo en Wil. Kasterlee is voor mij wat een Klagenfurt of een Embrun voor anderen betekent. Er zal vermoedelijk een groot wonder moeten gebeuren vooraleer ik ooit aan een Ironman zal deelnemen maar Kasterlee is zo dichtbij zo anders. Het weer speelt eigenlijk geen rol want je gaat ervan uit dat het putje winter is en dat het slecht weer zal zijn. Dus daar ben je al mentaal op voorbereid.

Onmiddellijk na de kwart van de club ben ik rustig beginnen opbouwen van 1 uur naar 2 - 3 - 4 - 5 tot zes uur MTB-en. Ik heb niet de luxe om een volledig onverhard parcours te hebben maar de betonnen wegen hier lenen zich wel voor een heuvelachtig parcours waar de wind hard kan uithalen. Modder ligt er genoeg door de vele boeren die deze wegen ook gebruiken. Het is soms een wonder als je rechtblijft. Ditmaal heb ik Wil om hulp gevraagd en hij maakte een schema wat ik probeerde uit te voeren, rekening houdende met mijn werk enz. In feite heb ik een grote luxe nml 2 coaches een mental en een fysical coach. Het fietsen zat en zit redelijk goed. Meer gefietst dan de vorige jaren.
Het weer speelde me de laatste tijd parten samen met 2 valpartijen. Ironisch genoeg zorgde de 2de val +/- een week geleden voor schade aan mijn ribbenkast en een kapotte knie en fietsbroek. De laatste twee zijn te herstellen doch zelfs tot vandaag heb ik een redelijk pijnlijk gevoel aan de ribben. Vooral tijdens het lopen heb ik er last van. Als je per pas 1 meter telt zullen het 44.999 pijnlijke passen zijn en met de 45.000 ste zal alles voorbij zijn. Gewoon een kwestie van aftellen zeker?

Daarmee kom ik aan mijn zwakste punt nml het lopen. Dit jaar goed begonnen maar door de val en een paar lastige werkdagen is mijn plannetje zowat in duigen gevallen. Het is zelfs zo erg dat ik serieus vrees voor de laatste 30 K. Opgeven is echter geen optie.
Gezien mijn leeftijd en nog andere factoren hoop ik tijdens de 1ste 15 K tussen de 1u20 en 1u 30 te doen, dan max 5 à 10 min wissel waarna ik 4 rondes aan ongeveer 1u 25 à 1u30 hoop te doen. Dan weer een wissel van maximum 15 à 20 minuten en de laatste 30K tussen de 3u30 en de 4 u te doen. Daarmee hoop ik tussen de 11u 45 en de 12 u te eindigen.
Dit is voor jullie allemaal zeer traag maar neem het aan, voor mij een grote opgave. Ik moet het dan ook grotendeels van mijn wilskracht hebben."

Witse