Vandaag eens een snelle duurloop gedaan, over een heuvelachtig parcours. Maar al direct van bij de start had ik steken achteraan de knieholte. Ik herkende direct de zenuwsteken die ik een tijdje terug ook al had. Eventjes het tempo laten zakken tot alles goed opgewarmd was en toen ging het terug maar toch bleef dat altijd een beetje ambetant opspelen. Het deed nog eens goed wat sneller te lopen na al dat schildpaddengeweld.
Wat dit weekend betreft vrees ik dat er niet veel kilometertjes zullen bijkomen want we trekken er op uit. Maar van 2 dagen nie trainen zal de wereld niet vergaan.
Tzal dus tot maandag zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten