What a year !

Het seizoen zit erop. Tijd om even achterom te kijken.

Als ik een eerste blik op afgelopen jaar werp lijkt het een klotejaar te zijn geweest. Maar toch zijn er enkele lichtpuntjes.

De voorbereiding op Klagenfurt begon eind november. Na een zwem,loop,fietsmaand kon ik begin maart zeggen dat de conditie meer dan OK was. Maar net voor de wintersprint fietsen sloeg het noodlot voor de eerste keer toe. Ik kreeg een griepje. Neen een GRIEP. 2 weken duurde het eer ik terug op mijn positieven was. Zo moest ik ook voor de seizoensopener in De Haan forfait geven.

Maar niet getreurd, vooreer we eind april op stage vertrokken stond alles weer terug op de rails. Ik besloot de week voor de stage er hier ook al een flinke lap op te geven zodat ik eigenlijk 2 zeer zware weken op mijn bord kreeg voorgeschoteld. Daarbij kwam nog de halve marathon in Tongeren als toetje. Ik at mijn bord volledig leeg en kon na een dikke week recuperatie terug aan de slag.

Kruiningen was de eerste echte test en die doorstond ik met glans. Ik eindigde 17de en versloeg Marco Velo. Het zag er zeer goed uit voor mijn eerste volledige.

Maar toen sloeg eigenlijk alles om. Ik kreeg problemen met de motivatie, viel met de fiets, en werd uiteindelijk geveld door het gevreesde hielspoor met een week voor de wedstrijd een stressfractuur op de koop toe.

Klagenfurt lag plots verder af dan de 1000km van thuis uit. Dat ik daar toch de finish haalde is voor mij nog steeds een sterk staaltje van doorzettingsvermogen.

Na Klagenfurt was er eigenlijk niet veel meer te beleven, ook al omdat mijn doel van het jaar bereikt was en de blessures moesten genezen.

Misschien is dit jaar op sportief vlak niet een echte hoogvlieger geweest maar ik kan en mag zeggen dat ik dit jaar op een ander vlak "rijker" geworden ben. Niet alleen mijn mentale weerbaarheid is nu op en top in orde maar ik heb ook een aantal nieuwe gelijkgestelde zielen ontmoet, mensen die dezelfde visie en gedrevenheid aan de dag leggen. Mensen waar ik me op mijn gemak bij voel. Bovenal ben ik tot het besef gekomen dat dit laatste misschien nog belangrijker is dan sportieve hoogvliegers.

Daardoor kan ik met een positief gevoel dit seizoen afsluiten en hoopvol kijken in de toekomst (maar dat is voor een andere keer).