Een aantal jaren geleden , net na mijn ongeluk, stond ik naar de prijsuitreiking te kijken van de sprint triatlon van Bocholt. Voor mij stond Stefan Biesmans. Plots viel mij een tattoo op die hij vanachter op zijn been had staan, het Ironman symbool. Een somber gevoel maakte zich meester van mij. Dit zou voor mij nooit weggelegd zijn.Eigenlijk heeft dit symbool mij sindsdien nooit meer losgelaten. Het sluimerde altijd ergens in mijn onderbewustzijn. Dit jaar was het dan zover. Ik zou deelnemen aan mijn allereerste Ironman. Ik vertelde Kurt dat ik van plan was een tattoo te laten zetten als ik erin slaagde de wedstrijd tot een goed einde te brengen. Hij vond dit een goed idee zodat we gisterenavond samen in de tattoo shop zaten.
De foto's tonen het resultaat. Nu rest mij enkel nog een hoger doel. Namelijk Hawaii, de reden waarom ik 11 jaar geleden met triatlon begonnen ben. Ik hoop er ooit eens in te slagen daar deel te nemen. 't zal nie gemakkelijk zijn maar wie weet ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten