Is't eten nog nie gereed !

Iedereen heeft wel zo zijn winterkilootjes die erbij komen, maar om het niet uit de hand te laten lopen kan je het volgende doen.

- Je zit nachten achter je computer zodat je wanneer het tijd is om te eten in slaap valt. Heel efficient.

- Een andere manier is de volgende.

Ontbijt : fruit. Fruit eet je best 's morgens op je nuchtere maag. Vooreerst een glaasje vers geperst fruitsap, je perst een pompelmoes, een citroen en enkele appelsienen. Dan begin je aan je eigenlijke ontbijt. Je neemt 3-4 soorten fruit en snij ze in stukken. Doe daar +/- 125gr. magere yoghurt bij en een flinke kneep honing erop. Je kan ook nog musli bijvoegen als je wil.

Middagmaal. Ik eet gewoon mijn boterhammen gelijk altijd.

Avondmaal, same as always.

Tussendoortjes : er zijn genoeg gezonde tussendoortjes op de markt, hou het vooral vetvrij.

Na het avondeten, niets meer. Vooral dit laatste helpt en doet wonderen.

Drank : minstens 2l water per dag en verder drink je wat je wil, maar ook hier hou het zo veel mogelijk suikervrij.

Zo moeilijk is het dus niet. Je moet echt geen honger gaan lijden. Voor mij was het de eerste week vooral 's avonds op de tanden bijten, maar na een dag of 10 ben je "afgekickt" van de zoetigheid en de chips en de ... voor de tv.

Af en toe mag je natuurlijk eens uit de bol gaan, de boog moet niet altijd gespannen staan, zolang de buik maar niet te gespannen komt te staan.

Wat is me dat ?

Deze foto roept heel wat vragen op als je hem voor het eerst bekijkt. Een aantal personen kennen we met naam en toenaam. Maar wat zijn ze in godsnaam aan het doen ?We zien een oud KBC bankbediende heel hard een poging doen om een ballonnetje van zijn werkgever op te blazen. Met de ene hand houdt hij de ballon vast terwijl hij met de andere hand blijkbaar een ritme aangeeft. Dit zien we door het uitgestoken vingertje dat op en neer beweegt. Wat ook opvalt zijn de ogen. Ze puilen een beetje uit. Net zoals de bolle wangen doet dit een beetje visachtig aan.
De 2de persoon op de foto lijkt een portier. Het opschrift op zijn trui is daar een duidelijk bewijs van. Ook het bajesachtige uiterlijk, de dikke moustache, de haarlijn en het wat ingevallen gezicht spreken dit niet tegen. De man heeft waarschijnlijk de vorige opgeblazen ballon van de eerste heer in de handen (alhoewel we hier geen bewijs van zien) en speelt een beetje met het slurfje alsof hij met zijn eigen ...
De wat oudere dame op de achtergrond met het kindje op de arm kijkt bedenkelijk naar dit tafereel en je ziet dat ze zich afvraagt :"Waarin ben ik hier verzeilt geraakt ?" Dat kleine kinderen alles naäpen wordt hier nog maar eens bewezen. De kleine blaast bij gebrek aan ballon op zijn vingertje.
In het busje op de achtergrond zien we nog enkele opgeblazen exemplaren liggen. Dit lijkt zowat de stockageplaats te zijn van opgeblazen en reeds geknoopte balonnen.
Wat me verder opvalt is dat iedereen blijkbaar dezelfde richting uitkijkt. Kijken ze naar de fotograaf of is er misschien politie in de buurt ?
Rest nog 1 vraag, wat zijn deze mensen eigenlijk aan het doen ?Tja, dat kan enkel met nog een andere foto duidelijk gemaakt worden.

De (nabije) toekomst

30 oktober begin ik aan mijn voorbereiding op Klagenfurt 2007. Dat is enkele weken vroeger dan vorig jaar. Waarom ? Om iets rustiger op te kunnen bouwen want ik ga het over een iets andere boeg gooien dan 1 jaar geleden, maar dat doe ik binnenkort wel even uit de doeken. Want ik ben van plan alles wat trainen aangaat op het net te zetten. Niet even een tipje van de sluier lichten en dan terug de gordijnen dicht, neen. Jullie mogen meegenieten en mee afzien en misschien soms met het water in de mond lezen wat ik op trainingsvlak allemaal uitspook.

Tot het zo ver is, moet een mens natuurlijk bezig blijven. Omdat ik mijn portie rust al gehad heb, last ik nu geen rustperiode meer in. Hoofddoel is om tegen eind oktober tegen een redelijk tempo een uur te kunnen lopen en vanaf daar verder op te bouwen. Wat het fietsen betreft zit ik goed, dat wordt enkel onderhoudend werken. Zwemmen doe ik voorlopig 2x per week en daar doe ik begin november nog 1 x per week bij. Dus elke dag +/- 1 uur sporten om het lichaam gerodeerd te houden en vooral om het gewicht op peil te houden.

Sinds half juli (69.5 kg) zijn er een dikke 3 kg bijgekomen, dat wil ik zo houden deze winter. Geen 75-76kg meer meesleuren tijdens de koudste maanden van het jaar. In het voorjaar gaan dan stilletjes aan de grammetjes eraf en ik hoop eind juni nog een beetje scherper te staan dan dit jaar !

Lijkt me misschien wel eens fijn uit te leggen hoe je ondanks relatief weinig trainen toch +/- je gewicht kan houden. Zal morgen of dan eens opschrijven hoe ik dat aan boord leg.

Maar nu eerst feesten want Denis wordt 30 jaar !

What a year !

Het seizoen zit erop. Tijd om even achterom te kijken.

Als ik een eerste blik op afgelopen jaar werp lijkt het een klotejaar te zijn geweest. Maar toch zijn er enkele lichtpuntjes.

De voorbereiding op Klagenfurt begon eind november. Na een zwem,loop,fietsmaand kon ik begin maart zeggen dat de conditie meer dan OK was. Maar net voor de wintersprint fietsen sloeg het noodlot voor de eerste keer toe. Ik kreeg een griepje. Neen een GRIEP. 2 weken duurde het eer ik terug op mijn positieven was. Zo moest ik ook voor de seizoensopener in De Haan forfait geven.

Maar niet getreurd, vooreer we eind april op stage vertrokken stond alles weer terug op de rails. Ik besloot de week voor de stage er hier ook al een flinke lap op te geven zodat ik eigenlijk 2 zeer zware weken op mijn bord kreeg voorgeschoteld. Daarbij kwam nog de halve marathon in Tongeren als toetje. Ik at mijn bord volledig leeg en kon na een dikke week recuperatie terug aan de slag.

Kruiningen was de eerste echte test en die doorstond ik met glans. Ik eindigde 17de en versloeg Marco Velo. Het zag er zeer goed uit voor mijn eerste volledige.

Maar toen sloeg eigenlijk alles om. Ik kreeg problemen met de motivatie, viel met de fiets, en werd uiteindelijk geveld door het gevreesde hielspoor met een week voor de wedstrijd een stressfractuur op de koop toe.

Klagenfurt lag plots verder af dan de 1000km van thuis uit. Dat ik daar toch de finish haalde is voor mij nog steeds een sterk staaltje van doorzettingsvermogen.

Na Klagenfurt was er eigenlijk niet veel meer te beleven, ook al omdat mijn doel van het jaar bereikt was en de blessures moesten genezen.

Misschien is dit jaar op sportief vlak niet een echte hoogvlieger geweest maar ik kan en mag zeggen dat ik dit jaar op een ander vlak "rijker" geworden ben. Niet alleen mijn mentale weerbaarheid is nu op en top in orde maar ik heb ook een aantal nieuwe gelijkgestelde zielen ontmoet, mensen die dezelfde visie en gedrevenheid aan de dag leggen. Mensen waar ik me op mijn gemak bij voel. Bovenal ben ik tot het besef gekomen dat dit laatste misschien nog belangrijker is dan sportieve hoogvliegers.

Daardoor kan ik met een positief gevoel dit seizoen afsluiten en hoopvol kijken in de toekomst (maar dat is voor een andere keer).

back to reality

Gisteren voor het eerst sinds mijn Ironman en kwetsuurperikelen een wedstrijd tot een goed einde gebracht. Tevreden, ja en neen. Het zwemmen en fietsen was ok, ook het lopen na zo veel maanden van inactiviteit.

Neen, omdat er er achter mijn rug vanalles verteld werd waar ik niet zo tevreden mee ben. Ik ga daar hier niet over uitweiden en zal desbetreffende personen wel persoonlijk aanspreken. Ik ben niet de persoon die messen in iemands rug steekt !

Ik had voor de gelegenheid mijn hartslagmeter eens opgedaan tijdens de wedstrijd. Hier enkele gegevens geregistreerd door mijn Polar. Tss haakjes de gemiddelde hartslag.

Fietsen : 59'07" (165)

Wissel : 0:57 (151)

Lopen
1K : 5'32 (151)
2.5K : 12'58 (155) -> 5'11/km
1K : 5'04 (159)
500m : 2'26 (159)
1K : 4'57 (161)
1K : 4'56 (164)
1.5K : 7'11 (166) -> 4'47/km
1K : 4'37 (171)
500m : 2'07 (175)

Totaaltijd fietsen en lopen 1hr49'58 (163) max HS 176

Dit om aan te tonen dat in het begin van het lopen mijn linkerkuit niet echt meewilde en ik niks wou forceren. Gaandeweg begon het vlotter te gaan en speelde mijn kuit niet meer op. Maar met een gebrek aan loopconditie zie je dat ik om rond de 4'40/km te lopen al redelijk diep moet gaan. In conditie ligt mijn hartslag aan dat tempo +/- 25 slagen lager.

Er is dus nog werk aan de winkel.

Wat de titel van deze Blog betreft. Als je op je werk komt en er ligt weer een bewoner op sterven, dan kom je dadelijk terug met je gedachten in de realiteit en is al de bullshit die ze vertelt hebben niet het reageren waard.

1500m

1500m zwemmen, vollen bak = afzien. Vooral als je gelijk als ik nog amper gezwommen hebt de laatste weken, maanden. Ik heb het even opgezocht. 5 zwemmtrainingen heb ik gedaan sinds Klagenfurt (16 juli), goed voor 12,4K. Gene vette dus. Ik had dan ook een tijd in gedachte van om en bij de 23'.

Ik zwom bij Eddy in de baan en koos direct zijn voeten, maar voelde al na 50m dat ik dit niet kon volhouden, anders zou het na een paar 100 meter al afgelopen zijn met mij. Ik verkoos dan maar een tempo te zwemmen dat ik dacht 1500m te kunnen houden. Tot halfweg ging het goed, ik zat toen op een schema van 1'30/100m. Vanaf daar begon het te slabakken. ik kon mij wel optrekken aan Jens die in de baan naast mij zwom. Vanaf 1000m was het vechten tegen een te sterke terugval. Eddy kwam dichter en zwom om mij te kunnen dubbelen. Mijn eergevoel kwam boven en ik perste er de laatste 100den meters nog eens alles uit om dit niet te laten gebeuren. Eindtijd 22'44 (dat is 1'31/100m) en niet ingehaald door "snelle" Eddy, die 1 seconde sneller zwom dan zijn voorspelde tijd. Van zelfkennis gesproken !

Ik was achteraf zeer tevreden, blijkbaar is mijn basis van het zwemmen breed genoeg om zonder al te veel training toch nog een fantsoenlijke tijd te zwemmen, mijn snelste 1500 in zwembad staat nog steeds op 22'15 (2004). Zo zie je dat om 30" sneller te zwemmen er heel trainingskilometers moeten gezwommen worden.

Winnaar gisteren en daar deed hij mijn pronostiek alle eer aan, Mario Appermans. Volgens mij de te kloppen man morgen. Els zei dat Mario er ongelofelijk scherp bijstaat, ik let daar zo niet op, maar vrouwen blijkbaar wel hé. Volgens haar zelfs een beetje te mager. Ik zei :"Dan heb je Eddy nog niet gezien". Die staat blijkbaar zo scherp dat Els hem zelfs niet opgemerkt heeft.

Het verhaal van de dag komt echter van de Dienst der Scheepvaart. Ik wou deze voormiddag nog eens snel enkel pijlen langs het kanaal voor het parcours van morgen een extra tintje bijvervfen. Snel een spuitbus gekocht in de Brico en hup naar het jaagpad, met de auto, want tijd is kostbaar tegenwoordig, en wie rijdt er nu rond op een koersfiets met een spuitbus in zijn bidonhouder. Ze zouden je kunnen oppakken voor graffiti. Om verder te gaan, ik had net het keerpunt van het lopen wat bijgekleurd en reed richting start, aankomst toen er een wagentje van de Dienst der Scheepvaart mij in tegenovergestelde richting tegemoet reed. Plots stak hij zo een rode salami aan zijn venster uit ten teken dat ik moest stoppen. "Hebt gij een vergunning" vroeg de man terwijl een sigarettengeur van uit zijn auto de mijne binnendrong. Ikke" Euh, neen". "Ge weet toch dat ge dan hier niet moogt rijden" zei de man van de scheepsvaart terwijl ik mijn neus dichthield om zijn naar Johnson zonder filter ruikende adem niet te moeten rieken. "Tja" zei ik en trok mijn schouders op, zette mijn allerstomste smoel op en keek een beetje triestig. "Normaal moet ik u dan een boete geven" hij weer. Maar hij was blijkbaar in een goede bui want deze morgen nog had hij, de man van de dienst der scheepsvaart, alle trossen mogen losgooien en zijn schip veilig in de sluis van mevrouw der scheepsvaart mogen plaatsen. "'T is goed voor deze keer, maar dat ik u hier niet meer zie", zei hij zijn stinkende snor aflikkend, blijkbaar was er deze morgen meer gebeurt dan een scheepje de sluis invaren. Ikke "Dank u" en wegwezen.

De dienst der scheepvaart, uw vriend ?

Vooruitblik kwart van de club (deel 2)

Omdat Jan Bardi kopbrekens had met het voorspellen van de lottogetallen voor 23 maart 2031 heb ik maar zelf de logica in de hand genomen en ben uiteindelijk tot deze uitslag gekomen. Mensen die willen tekenen voor deze uitslag, gelieve nu uw storting te maken.

1. Mario
2. Jimmy
3. William
4. Lieven
5. Marc
6. Eddy
7. Jens
8. Denis
9. Kurt
10. Ludo

Ik geef enkele woorden uitleg. Mario op één, heb lang getwijfeld, het zal close zijn met Jimmy, maar volgens mij gaat Loix het gat dat Appermans slaat in het fietsen niet, of beter net niet dichtkrijgen. Want weet dat de man uit Herderen iedereen een lap rond zijn oren gaat geven in deze 38km lange tijdrit. William op 3. Net als vorig jaar uitgerust aan de start. Als beter zwemmer kan hij in een fietstempo meegaan en zijn lopen is goed genoeg om de opstormende Lievens en co tegen te houden. Denolf voor Marc. Ze verliezen beide veel in het zwemmen (3-4 min). Lieven is de iets beter zwemmer en heeft de conditie beet om Marc ook in het fietsen niet te dicht bij te laten komen. In het lopen zal het verschil niet groot zijn en zal Denolf Maurissen nipt kloppen. Verder Eddy die vooral in het lopen de mannen over hem heen zal zien komen, Jens die komt opstormen in het lopen. Denis zal de knokpartij van Kurt en Ludo winnen. Deze twee laatste zullen op het scherp van de snee vechten om de top tien af te sluiten.

En wat mezelf nog eens betreft. Na de looptraining van vandaag is de kans groot dat ik de 10K uitloop. Dus mijne poulain zal uit zijn schelp moeten komen de laatste keer dit jaar om mij alsnog te kloppen.

Vooruitblik kwart van de club (deel 1)

Vandaag wil ik even vooruitblikken naar komende donderdag en zaterdag. Het kwartje van Zltc. Vandaag vooral over mezelf, zal dan ook niet echt lang worden, en morgen geef ik in absolute premiére de uitslag (de eerste 5) van zaterdag. Jan Bardi eat this !

Over mezelf kan ik echter kort zijn. In tegenstelling tot voorgaande jaren waar mijn vormpeil hoge toppen scheerde zal het dit jaar behelpen zijn met een conditie die gelijk is aan mijn winterconditie. Kortom, die 2de plaats van vorig jaar en bijhorende 38'30 lopen zitten er nu verre van niet meer in.

Ten eerste het zwemmen. Met af en toe eens 1 zwemtraining per week en de laatste 2 en een halve week geen chloorwater meer zal ik niet hoog van de toren moeten blazen in het zwemmen. Oké, de baksteenslag zal het niet zijn maar mijn opgegeven tijd van 23' is waarschijnlijk in een optimistische bui neergeschreven. Ik vrees dat ik zelf die tijd niet zal halen.

Het fietsen. Is eigenlijk de enigste van de 3 sporten die ik ben blijven trainen. Maar trainen is nog altijd niet gelijk aan wedstrijden rijden en ik vrees dan ook dat ik te kort ga komen tegenover de mannen die het wedstrijdritme te pakken hebben. Enige hoop is dat de meesten moegestreden van het afgelopen seizoen in mindere doen zullen zijn zodat ik toch in 1 onderdeel kan uitpakken. Hoop doet leven zegt men, al is de hoop nog zo klein.

Het lopen. 3 maanden op non actief in het lopen. Na 2 looptrainingen terug naar af met een verrekking. Sedert deze week opnieuw de loopsloefkes aangetrokken. Het gevoel is verre van goed en om niet nog meer in blessureleed te hervallen, twijfel ik zelfs of ik de volledige 10K zal lopen, dat is voer voor zaterdag. Een ingeving en het gevoel op het moment zelf zal daar over beslissen.

In elk geval, hoe het ook zal aflopen, aan de start staan is al een positieve zaak op zich, en een goede fundering om verder op te bouwen en dat is alles wat telt.

Slakkentempo

Vandaag de zoveelste nieuwe start. Opnieuw stond er een half uurtje lopen op het programma. Met een beetje schrik vertrok ik. Na een paar 100 meters besloot ik het tempo drastisch te laten zakken na een kleine steek in de kuit. Tempo laten zakken is gelijk aan, de schildpaddenpas, een luiaardsprint, kortom een slakkentempo dat ik hier niet durf aan te geven in minuten en seconden.
Het lopen op zich verliep stroef, houterig, krampachtig, het liep eigenlijk van geen meter. Toen ik na 5 kilometer thuis aankwam was er toch een beetje opluchting. Toen Els vroeg of het gegaan had, antwoordde ik : "Ja en neen, maar bovenal ben ik blij dat ik nog eens zonder kleerscheuren thuis geraakt ben". Dat was eigenlijk het enige dat vandaag van belang was.

Een nieuwe start ?

Els vroeg daarstraks aan mij na het lezen van mijn laatste blog of ik weer een beetje de mismoed had ? Ik moest daarop inderdaad positief antwoorden. Sinds Klagenfurt heb ik maar wat aangemodderd en dat is nu net hetgeen waardoor ik mij niet zo goed in mijn vel voel. Maar hopelijk is er vanaf volgende week beterschap.

De laatste weken heb ik niets anders gedaan dan gefietst. Met het zwembad dicht en de verrekking in de kuit was dit de enige optie. De vooruitzichten om Oupeye en de kwart van de club mee te pikken vielen een beetje in het water.

Vanaf maandag ga ik de looptrainingen terug hervatten. Morgen nog een laatste testje om de kuit te inspecteren (heb met mijn buurman afgesproken om een uurtje of 3 samen te gaan pedaleren) maar ze voelt goed aan dus dat moet lukken. Donderdag dan toch maar meezwemmen voor de kwart en zaterdag zeker fietsen en misschien een stukje lopen.
De week daarna wil ik terug volgens een vast weekschema trainen. 2x zwemmen, 3x fietsen en 3x lopen. Om zo begin november klaar te zijn om te kunnen starten met de voorbereiding voor Klagenfurt 2007.

Hopelijk ben ik dan terug vertrokken !

??????

Deze week waren er toch een aantal zaken waarbij ik even de wenkbrauwen gefronst heb.

- De zaak JM De Dekker contra MR Levefre. Ik kan daar kort over zijn. Ze zijn mekaar waard die twee. 2 ettertjes die proberen hun eigen vijver schoon te houden, die indruk geven ze toch naar de buitenwereld toe. En dan denken ze nog dat ze geloofwaardig blijven klinken na alles wat er in het verleden gebeurt is.

- Ik zie hem graag bezig en zal ook in de toekomst vol interesse zijn prestaties volgen maar over "Het boek van Tom Boonen", daar kan ik ook kort over zijn. Waarom ? Die heeft toch niks meegemaakt in zijn leven. Of hoe noemen ze dat, het ijzer smeden terwijl het heet is ?

- Midas Dekker. Zegt jullie misschien niets of niet veel. Maar dat is een mens (een bioloog) die verkondigt dat sporten voor niks goed is. "Je leeft 2 jaar langer als je sport, maar wat heb je aan die 2 jaar als je ze hebt opgevuld met sporten ?" Zijn theorie is goed opgebouwd zodat ze heel geloofwaardig overkomt. Maar is dat niet zo met elke goed onderbouwde theorie. Er zit trouwens wel wat waarheid in hetgeen hij vertelt, want is sporten wel zo gezond ? Als ik mezelf zie rondlopen de laatste maanden is het antwoord negatief !

- Voetbal, meer bepaald, jeugdvoetbal. Het is in het voetbal hetzelfde als in de triatlon. Jeugd moet goed opgeleid worden. Daarvoor hebben we opgeleidde trainers nodig. In onze club hebben we er wel een aantal, zeer zeker. Maar als ik zie wie bij Jarno de trainingen geeft, vraag ik mij af waar ze het diploma gehaald hebben om deze jonge mensen iets bij te brengen ? Het antwoord is heel simpel, nergens. Weet Anciaux dat of wordt hem door de clubs wat op de mouw gespeld want zeg nu zelf. Debutantjes, duiveltjes, pre miniemen, miniemen, kadetten, scholieren, allemaal jeugdploegen, waarvan een aantal clubs er dan nog 2-3 per leefheidscategorie hebben, waar moeten al die trainers vandaan komen, en wil je een opgeleidde moet er zaad in het bakje komen want anders komen ze niet.
Weet je wat ik dan denk, wat zijn wij toch suggelaars die voor de zuurstof in de lucht en de warmte van de zon onze nikkel afdraaien om het voor onze triatlonjeugd aangenaam te maken !

- Even een filosofisch moment. Stijn Meuris verklaarde op de radio dat de enige taak van de mens op deze wereld erin bestaat van "er te zijn". Denk daar maar eens over na, maar lig er niet wakker van ...

Doorbreek de saaiheid

Eerst en vooral wil ik toch even een oproep doen om de discussies over dit blog niet te voeren in het gastenboek van de zltc site. Die horen daar niet thuis. Commentaar geven op het geschrevene kan door onderaan op comment te klikken. Deze Blog staat dan ook los van de zltc site.

Trainen, trainen en nog eens trainen, daar draait het meestal om. Na een tijdje kan het al eens gaan vervelen. Daarom enkele trainingen die ik of Kurt afgelopen week deden. Kwestie van niet altijd hetzelfde te doen.
Zo reed ik vandaag op het tijdritparcours (ik had op dat moment 35km gereden) en besloot toen ik terug richting Diepenbeek draaide volgende te doen. Elke 500m 1km/u sneller gaan rijden. Ik vertrok aan een snelheid waarbij mijn hartslag net onder de 125 lag. Dat was 31.5km/u. Toen ik aan de sluis van Diepenbeek kwam reed ik 38km/u. Ik trok nog door bergop aan de sluis om te eindigen met een hartslag van 173. De resterende 14K reed ik rustig terug naar huis.

Kurt had maandag een koppeltraining op het programma staan. Omdat hij tot 19u moet werken had ik het fietsen vervangen door rijden op zijn spinningfiets. Voor de gelegenheid had hij die buiten gezet. Eerst 2K lopen als opwarming, rustig met enkele sprintjes. Dan 2K tegen een hartslag tussen de 160-170, vervolgens 10' op de spinningfiets (HS 150-160), dan weer 2K lopen en nog eens 10' fietsen. Als afsluiter moest er een half uur losgereden worden. Kurt meldde mij dat hij het een heel plezante training vond, het was weer eens iets anders.

Zo kan je 1000 en 1 dingen verzinnen om het trainen wat aangenamer te maken. Mocht je ideeën hebben, let me know !

Zwembaddiscipline

Las gisteren op de Blog van Pieter Helin dat hij in Hasselt was gaan zwemmen. In het openluchtbad zaten amper 6 man. Dit deed me herinneren aan mijn gesprekje met Jonatahan over het zwembad van Genk versus dat van Bilzen, meer bepaald, laat het ons de zwembaddiscipline noemen.

In Genk banen voor schoolslagzwemmers, snelle schoolslagzwemmers en crawlzwemmers. Spelende kinderen worden kordaat teruggefloten door de redders als ze willen spelen in de buurt van de baantjestrekkers. Kordaat optreden van de redders zijn hier de sleutelwoorden.

Deze sleutelwoorden laten het afweten in Bilzen. Waar spelende kinderen eventjes de enkele banen die voorbehouden zijn voor de vrije zwemmer komen "saboteren" Inspringen van langs de zijkant, op de touwen zitten, spelen in het midden van een baan, en geen redder die er naar omkijkt.
's Morgens is er al iets meer discipline, maar daar hebben we wel zelf voor gezorgd. Als je als enkeling crawl zwemt moet je opboksen tegen de "bredere" schoolslagtoeristen die denken dat ze tegen een verschrikkelijke snelheid door het water cruisen en 3/4 van de baan voor zich opeisen. Als je dan wat te onstuimig hen meerdere malen voorbijsteekt durven ze zeggen dat je te snel zwemt.

Zijn er oplossingen ?

- Het zwembad afhuren, maar kostelijk en je moet nog steeds vrede nemen met de uren opgelegd door het zwembad zelf. Ook moet je met een groot aantal zwemmers zijn. Zie donderdagavond. Van 21u30-22u30, een uur dat een normale mens in zijn zetel zit. Durf ook niet voor half tien zwemmen want dan stoor je de 2 of 3 man die wel een heel bad voor hun alleen hebben, zij krijgen dan ook les van redders van het zwembad zelf.
- Een baan afhuren, niet zo kostelijk, uren kan je zelf bepalen maar je moet een vaste kliek hebben, mensen die telkens weer die bewuste dag op dat bewuste uur kunnen komen zwemmen. Zijn die er niet dan sta je de ene keer met 10 man klaar en de volgende sta je er alleen.
- Je baan zelf "vrijmaken". Je moet minstens met een man of drie zijn, alleen lukt het niet.

De oplossing, zelf een zwembad in je hof installeren ! Wie heeft er plaats ?

Oupeye

Gisterennamiddag dus gaan kijken naar het Waals kampioenschap ploegentriatlon in Oupeye. Terwijl Mario even onnozel deed hield ik nauwgezet de tsstijden in de gaten want Zltc had maar liefst 3 ploegen aan de start. Ik noem even vlug de verdeling per ploeg :
Ploeg 1 = Jimmy, Eddy, Danek, Jonathan en Koen ploeg 2 = Marc Maurissen, William, David, Jens en Guy Glorieux Ploeg 3 = Peter, Luc P, Angelo, Marc Scibetta en Olivier Diels.

Eerste indruk, 2 +/- evenwaardige ploegen. Het is achteraf natuurlijk altijd makkelijk praten maar ik zou 1 heel sterke ploeg gemaakt hebben. Koen en Eddy wisselen met William en Jens owv betere loopkwaliteiten van deze 2 laatste. Dan had er zeker een podiumplaats ingezeten. Nu vielen ze er net naast.

Waarom 2 evenwaardige ploegen. Eddy maakte de opstelling, zou dat er voor iets tussenzitten, wou Dols absoluut in ploeg 1, en dit met zijn beperkte loopkwaliteiten. Als hij er 10 uur over gedaan heeft om tot deze samenstelling te komen dan zal deze reden zeker aan bod gekomen zijn. Ook al wetende dat Koen er met zijn achillepeesblessure slecht voorstond wat lopen betreft. Had hij zichzelf ook in ploeg 1 gezet als Mario erbij was geweest ? Zeer zeker, want hij wil graag eens weten hoe snel die Appermans wel rijdt ! Ik vind dat wij op een punt gekomen zijn dat we een ploeg moeten samenstellen die voor de top 3 gaat. In Wachtebeke worden toch ook geen 2 evenwaardige ploegen opgesteld, alhoewel daar de kans op een overwinning 0 is. We zijn tegenwoordig een club die niet alleen meer bestaat uit "enkele" goede atleten, maar we zijn een zeer sterk geheel in de breedte geworden. Daar de beste nemen van degene die beschikbaar zijn, ik denk dat de meesten realist genoeg zijn en weten waar ze thuis horen, op een enkeling na misschien ?

Ik kan daar nog uren over doordrammen, volgend jaar the best of the best in ploeg 1, dat ze ons in Wallonië ook kennen.

Versta me niet verkeerd, ik heb een mooie wedstrijd gezien, mij goed geamuseerd, clubsfeer, noem maar op, maar... er zat meer in !

Jammer

Jammer maar helaas, ik moet weer met slecht nieuws afkomen. Alhoewel het een beetje te verwachten was. De verrekking is onvoldoende genezen om te starten in Oupeye. Gisteren nochthans 66K gefietst. Maar echt kracht zetten en rechtstaan op de pedalen zit er niet in. Ik zal samen met Mario wel net de taalgrens oversteken om onze mannen aldaar aan te moedigen.

Gisterennamiddag toevallig een uitzending op BBC van het WK kwart van vorig weekend meegepikt. Dit heeft volgens mij nog weinig met de oorsprong van de sport te maken. Ze kunnen evengoed het fietsen afschaffen en direct na het zwemmen beginnen lopen. Want daar draait het om in de moderne triatlon, goed uit het water komen, in de wielen gaan zitten en dan alles eruit in het lopen. Lopen , indrukwekkend. Laat ons dit even aantonen met enkele cijfertjes. De latere winnaar, de Engelsman Tim Don kwam als 22ste uit het water met een zwemtijd over 1500m van 17'30. De snelste tijd was 17'14. Tim, die er eerder uitziet als de leadzanger van een metalband, liep de afsluitende 10K in, hou u vast 30'47". 13 atleten liepen onder de 32'. Snelste Belg in Lausanne was van Frederik van Lierde 18'07 gezwommen, 54ste en 33'35 gelopen, 39ste looptijd. Goed voor een 51ste plaats op 68 deelnemers.

VERREK ....king

Het gaat niet zo goed met onze ploegopstelling Oupeye. Nadat "Snelle Eddy" zich gedurende de 10 uur durende terugreis uit Monaco op de ploegverdeling had gestort viel zijn op minitieuze manier gemaakte opstelling gisteren als een kaartenhuisje in mekaar.

Laat ons beginnen bij de spilfiguur in groep 1, namelijk den Appermans. Mario, lesgever aan de wielerschool in Overpelt heeft het nieuwe schooljaar ingezet met ... een valpartij. Een verstuikte pols en serieuze schaafwonden zorgen er voor dat hij zondag forfait moet geven voor Oupeye.

Nummer 2 dan, ikzelf. Had ik woensdag tijdens het lopen al enige strubbelingen gevoeld ter hoogte van mijn linkerkuit, toen ik vandaag op de fiets sprong en na de eerste bocht optrok, pats. Daar is ze weer, de jaarlijks terugkerende verrekking van mijn linkerkuit. Telkens na een rustperiode heb ik het zitten. Na een weekje is het genezen maar vermits Oupeye zondag al plaatsvindt, ziet het er dus niet goed uit. Een kleine test zondagmorgen zal beslissen of ik meedoe. Tot dan, veel ijs, zalfjes en rustig aan doen.

Het etentje gisteren bij De Griek was trouwens een groot succes. De sfeer zat er goed in, het eten was lekker en meer dan genoeg. Vandaag hebben trouwens al enkele Grieken mijn sanitaire voorziening geinspecteerd, dus toch nog iets dat goed werkt.

Wie met een ander lacht ...

Volgend jaar op de duatlon van Tongeren zullen Helen (vrouw van Mario Appermans) en Els (mijn vrouw) deelnemen in de cat. duo's. Helen neemt het lopen voor haar rekening, Els het fietsen. Op aanraden van beider hun echtgenotes zijn ze reeds begonnen met trainen. Helen maalt haar loopkilometertjes af en Els heeft gisteren haar eerste spinningsessie achter de kiezen.

"Afgezien" was het eerste woord dat er uit kwam toen ze de deur binnenkwam. Vandaag, een dag later, jullie kennen het wel, overal pijn. Ik moest er eigenlijk wel een beetje mee lachen. "Het is afzien in het begin schat, ge moet van nul terug beginnen", antwoordde ik haar. Er kon een groen lachje vanaf.

Vanmiddag had ik mijn 2de looptraining op programma staan. Ik wou een kilometer of 8 doen en dacht dat wel te kunnen tegen een joggingtempo. Nu moet ik toegeven, ik was misschien te snel vertrokken maar het liep zo lekker. Na 5K liep ik echt gemakkelijk tegen een tempo van 5'30/km. Ok dit zijn geen tempo's om over naar huis te schrijvan maar na 3 maanden geen meter lopen kan dit toch wel tellen. Maar, ... plots was het over, ik geraakte geen meter meer vooruit. Dit leken wel de laatste Klagenfurtkilometers. Wat was dit. Ik sleepte mij door de resterende kilometers, van enig tempo was er geen sprake niet meer. Ik kwam thuis en zag Els kijken. "Djezus heb ik afgezien" zei ik. "Ja" zei Els met een smile op haar gezicht :"Ge zult van nul afaan opnieuw moeten beginnen". Er kon bij mij een groen lachje vanaf.

Onder de indruk

Je hebt dat soms dat je onder de indruk bent van prestaties van sommige atleten en dit meestal omdat je het niet verwachtte. Dit jaar al een paar keer opgekeken naar hetgeen enkele clubleden lieten zien. Zo was er "Supermario" in Kruiningen, Marco Velo op enkele stratenlopen en in Bocholt. Afgelopen weekend was het weer prijs.

Jimmy Loix zorgde ervoor dat ik vanaf 8u zondagmorgen bijna onafgebroken achter mijne computer gezeten heb om de halve Ironman van Monaco te volgen. Zag dat hij goed uit het water gekomen was, maar vreesde dat ze over hem heen gingen walsen in het fietsen. Zwaar fietsen (1800 hoogtemeters over 90km). Halfweg het fietsen had hij amper 2 plaatsen verloren en reed hij sneller dan Eddy en Danek. Danek die mij enigsinds ongoochelde vooral wat het fietsen betreft. Na 90K zat Loix nog steeds in de top 50. In de afsluitende 21K lopen op het F1 stratencircuit in het vorstendom liep hij naar een 1hr27'. Goed voor een 49 plaats algemeen. Niet alleen ik was onder de indruk maar ook de mensen van het Nieuwsblad want zij hadden er een klein artikeltje voor over.

De eerste stapjes ...

Net nu onze jongste een poging doet om zijn eerste stapjes te zetten, heb ik vandaag voor het eerst sinds Klagenfurt terug de loopsloefen aangetrokken. Een half uurtje tegen joggingtempo stond op het menu. Met toch een beetje een bang gevoel was ik vertrokken, bij momenten voelde ik vanalles en vreesde dan het ergste maar blijkbaar zit dat meer in het hoofd en is dat normaal als je na een lange blessure terug herbegint.

Meeste last heb ik nog van de hiel. Sinds enkele weken had ik er al terug wat last van maar met nieuwe inlegzolen ter ondersteuning van de middenvoet en speciale inleg in de hiel is het al stukken beter. Het zal nog lang duren eer ik er volledig van af ben maar er is verbetering merkbaar en dat is toch al iets. Alleen nu na het loopje is er wat meer pijn maar hopelijk verdwijnt dat ook met de tijd. Zal dus heel rustig moeten opbouwen, maar heb dan ook een zee van tijd.

Gisteren heb ik een fietstraining gedaan. Reed thuis de straat en plots vloog er een groepje van 5 man mij voorbij. Zonder nadenken schakelde ik op de 53 en zette de achtervolging in. Na 1K tegen 52km/u kon ik aansluiting vinden. Reed dan nog 12K mee in de wielen tot het 5 tal het voor bekeken hield. Gemiddelde toen 36.7km/u. Ik besloot nog de resterende tijd tot 60' op dit elan door te gaan. Na 1hr was mijn gemiddelde 36.4km/u. Kon nog wel even in dit tempo zijn doorgegaan, maar veel sneller ging niet. Ben een beetje een diesel geworden na Klagenfurt, ook Mario ondervindt dat. Maar was toch tevreden dat ik dat tempo zo lang kon houden.

Ja, ik weet dat ik nu eigenlijk basis moet trainen maar heb echt zin om er af en toe eens in te vliegen, waarschijnlijk met gebrek aan wedstrijden. Zondag ga ik dan maar van start in Oupeye als ze een 2de ploeg op de rails krijgen. Zeker tot en met het fietsen, voor het lopen zullen we wel zien.

TATTOO

Een aantal jaren geleden , net na mijn ongeluk, stond ik naar de prijsuitreiking te kijken van de sprint triatlon van Bocholt. Voor mij stond Stefan Biesmans. Plots viel mij een tattoo op die hij vanachter op zijn been had staan, het Ironman symbool. Een somber gevoel maakte zich meester van mij. Dit zou voor mij nooit weggelegd zijn.

Eigenlijk heeft dit symbool mij sindsdien nooit meer losgelaten. Het sluimerde altijd ergens in mijn onderbewustzijn. Dit jaar was het dan zover. Ik zou deelnemen aan mijn allereerste Ironman. Ik vertelde Kurt dat ik van plan was een tattoo te laten zetten als ik erin slaagde de wedstrijd tot een goed einde te brengen. Hij vond dit een goed idee zodat we gisterenavond samen in de tattoo shop zaten.

De foto's tonen het resultaat. Nu rest mij enkel nog een hoger doel. Namelijk Hawaii, de reden waarom ik 11 jaar geleden met triatlon begonnen ben. Ik hoop er ooit eens in te slagen daar deel te nemen. 't zal nie gemakkelijk zijn maar wie weet ...