zondag 24 mei 2009

Ironman Lanzarote

Om 3u30 liep de wekker af. ????? stond nog op het Belgische uur dus terug bed in en nog een uurtje woelen. Daarna gaan ontbijten. Viel dat mee, waar ik in het verleden geen hap door mijn keel kreeg ging nu alles vlotjes naar binnen. Spullen gepakt en te voet naar de start, 3km.

Ik had mij bij de + 65minuten opgesteld en kon rustig van start gaan. Maar er was veel oponthoud onderweg. Na 35 minuten kwam ik voor het eerst aan land, terug de zee in voor ronde nummer 2. Die ging veel vlotter want plots was er plaats genoeg om te zwemmen. Tot de terugweg. De wind was aangewakkerd en de stroming stond tegen , de zee was woeliger. Kortom na 1hr09 was ik terug op de droge.

10 minuten later kroop ik op de fiets voor wat toch veruit 1 van de zwaarste beproevingen ging worden op vlak van fietsen. De wind stond eigenlijk de eerste 120K meestal in het nadeel. Kilometers reed je tegen 20km/u en dan was het nog niet eens echt bergop. De 2 zwaarste klimmen, Haria en Mirador werden op de 27 genomen. Vanaf de Mirador was het dan bijna autostrade en wind in de rug. Dat ging vlot tot we plots terug tegen de wind in moesten. Daar ging het licht langzaam uit. Het was nog 20km en ik zag het niet meer zitten. Net zoals mijn maag trouwens die al verscheiden uren niet wist wat hij moest doen. Of alles verteren of het terug sturen van waar het gekomen was.

De opgave was niet veraf toen ik aan de laatste 5K begon. Maar met het publiek langs de baan krijg je toch weer een kleine boost en trok ik toch de loopschoenen aan na 6hr38 fietsen.

En inderdaad de eerste kilometers gingen vlot maar ik moest hoogdringend plassen waarna het tempo er plots uit was. Ronde 1 ging nog volledig lopend maar in ronde 2 was het op. De maag wilde niet en en dus de vertering voor de nodige energie ook niet meer. Elske heeft kilometers langs mij opgewandeld. De drang om te moeten plassen werd altijd maar groter zodat ik toch een keer of 2 per ronde aan de kant moest. In de laatste ronde plaste ik plots bloed. Paniek, kon dat kwaad. Vermits ik geen pijn had aan de nieren vermoedde ik van niet. Enfin ik deed door en na 13hr31 was het leed geleden en had ik eindelijk het Lanza beest verslagen.

Als ik een eerste conclusie moet trekken zeg ik, te weinig training in de benen zeker in het fietsen. Met deze fietsconditie kan je een Klagenfurt aan maar geen Lanzarote. En als je al half dood van de fiets stapt is van lopen natuurlijk nog weinig sprake.

Bedankt voor de sms jes achteraf en vooral merci aan Elske want zij heeft gisteren maar effekes een halve marathon te voet afgelegd, alleen of langs mij op. Ik zie u graag schatteke, dikke kus.

Voor Jelle een gelukkige verjaardag, hiep hiep hoera

En dan nu.... vakantie

Adios en tot volgende week

6 opmerkingen:

Anoniem zei

Toch een geweldige prestatie.
Respect man.
De pontjes

Anoniem zei

Tegen Neerpelt misschien in orde om Lanza weg te spoelen??
Laat het me op tijd weten, dan doe ik hem ook.
Groeten en tot volgende week?
Wanneer ben je trouwens terug?

Anoniem zei

Ferm dat je hem nog hebt uitgedaan, is niet evident. Je opmerking dat je te weinig fietstraining in de benen had vond ik vreemd, je had toch op de stage meer dan 600 km gefietst. Maar in je trainingslogboek heb ik gezien dat je inderdaad amper fietstrainingen hebt gedaan die langer dan 5 à 6 uren waren, en teveel in de buurt van de 100-120 km. Ik denk dat dit in combinatie met een nog niet volledig verteerde stage (is pas 14 dagen geleden) je de das heeft omgedaan bij het fietsen.

Als je het goed aanpakt (nu goed recupereren) kan je in de rest van het seizoen nog de vruchten van de geleverde inspanningen plukken.

groetjes,
Raymond

Anoniem zei

Hoi Wilfried

Dat heb ge weer ferm gedaan.
groetjes
Biesmans Stefan

Jelle, Jarno en Wilfried zei

Komen zaterdagnamiddag terug Kurt. Als ge tijd hebt komt ge mij maar oppikken in Zaventem.

Anoniem zei

Maat, ga zaterdag Bilzen rijden.
Hoe laat ben je in Zaventem???
Kurt