Recycleren

De voorbije jaren heb ik al mijn versleten buitenbanden in een grote doos bewaard om als die vol was ze naar het containerpark te brengen. Een MTB, een koersfiets met een extra paar wedstrijdwielen dat leverde de laatste jaren toch een stuk of 10 buitenbanden op.

Ik achtte het moment aangebroken om mijn bijdrage aan een groenere wereld dan maar te vervolmaken en dus bood ik mij samen met de beruchte kartonnen doos aan in het containerperk.

“Maar die kan ik niet aannemen” kreeg ik te horen toen de verantwoordelijke van het containerpark de inhoud van de doos zag.
“Waarom niet ?” leek me een logische vraag op de gestelde opmerking.
“Dat zijn er veel te veel, als het er nu 1 of 2 waren, tot daar toe.”
“Wat moet ik er dan mee ? Mag ze niet meegeven met het groot huisvuil, kan ze hier nie kwijt”.

Het antwoord dat daarop volgde deed me echt de wenkbrauwen fronsen.

“Steek er af en toe eens één of twee in uwe vuilzak” .

Dit komt toch van iemand die de mensen moet wegwijs maken in het recyclageproces en dus het goede voorbeeld dient te geven. Vreemd toch ?
Het werd nog erger toen ik een andere doos uit de auto haalde met wat prularia die eigenlijk nog van goede kwaliteit waren.

“Zet die doos maar opzij, die zal ik wel persoonlijk wel uitpakken !!!”

Staffe kost da recycleren.