Hoogst haalbare gehaald.

De tijdrit van gisteren bracht wat ze had moeten brengen om de moral terug op niveau te krijgen. 2de plaats tegen net geen 40km/u, het hoogst haalbare.

Ik reed op een haar na dezelfde tijd als vorig jaar. Natuurlijk ver (dikke anderhalve minuut) achter hardrijder Appermans. Maar dat is een klasse apart. Het was op voorhand al gezegd dat het vooral een strijd om plaats 2 zou worden. Nu echt groot was die strijd niet. Jimmy werd derde en dat op een dikke 50” van mezelf. Daarachter troepte iedereen op een zakdoek tezamen.

Enkele opvallende prestaties ?

Peter Rouvrois verbaasde mij. Hij was een halve minuut voor mij vertrokken en ik had gedacht nog voor de sluis in Diepenbeek over hem te kunnen gaan. Maar ik kon hem pas op het einde van ronde 1 inhalen. Ik reed nochtans toen al rond tegen 40km/u gem. Ik had toen al wel in’t snuitje dat Peter goed bezig was.

Marco Velo : ziek, ziek en nog eens ziek, zo kan je zijn jaar tot dusver samenvatten. Afgelopen week was het niet anders maar ondanks dat was hij tevreden over zijn prestatie. 5de plaats, maar wat nu komt gaat hij een heel jaar moeten blijven horen !

Kurt : verbaasde vriend en vijand en ook wel een beetje zijn coach. 2 weken terug reed zelfs jan met de pet hem uit de wielen. Maar hard werken wordt altijd beloond want in 2 weken tijd reed hij 600K, bijeen en dat kwam gisteren goed van pas. Hij had nu wel de grinta die hij miste op het lopen van de wintersprint. Hij werd 4de maar klopte bovenal de Heer Velo, en die zal het nu moeten horen !

In het eindklassement stond de top 3 eigenlijk al op voorhand vast. Door afzeggen van Lieven (val en knie geblesseerd) en het niet opdagen van William (remember de Leffe plas) kon ik me plaats 4 toe-eigenen. Het mag ook al eens meezitten hé.

Conclusie : het hoogst haalbare gehaald en eindelijk eens iets positief kunnen afronden.