Klagenfurt is nu reeds 4 weken achter de rug. In die 4 weken was er nauwelijks sprake van enige training. Welgeteld 2 zwemtrainingen + 1 zwempraattraining, 1 x met de fiets gaan werken en 1x 40' op de rollen. Vandaag achtte ik dan de tijd rijp om nog eens een uurtje of 2 te fietsen.
Omstreeks half tien samen met Kurt vertrokken. Het eerste uur enige heuveltjes aangedaan. Wat mij opviel was het feit dat er blijkbaar nog hopen kracht in de benen zit. Maar dat de hartslag gepaard gaande met die kracht veel, maar dan ook veel te hoog ligt. Had bij momenten het gevoel dat ik gisteren een pakje groene Michel zonder filter had opgedoempt.
Het laatste uur ging langs het kanaal. We haalden een renner in waarvan Kurt reeds op voorhand had gezegd :"Die gaat in ons wiel zitten". Ge ziet dat meestal van verre. Ze willen wel maar kunnen meestal net niet totdat jij voorbij komt.
De sluis in Diepenbeek was dan het startsein om nog eens volle petrol naar boven te schieten in de hoop dat hij er van af ging. Maar de hoop was net iets te lang en de groene Michel net iets te veel en tot onze teleurstelling had de man blijkbaar betere benen dan wij hadden gedacht.
Het duurde dan ook bijna een kilometer eer we terug wat adem vonden. Dit wel buiten het zicht van onze wieltjeszuiger natuurlijk, want wij hebben ook zo ons eergevoel.
Na 2 uur en 60km was ik toch wel wat blij thuis voet aan de grond te zetten. 30km/u gemiddeld is op dit moment net iets te veel van het goede. Ik moet dan ook toegeven dat ik in de namiddag de finale van het EK marathon heb moeten missen, ...wegens in slaap gevallen in de zetel.
"Het kan verkeren": zei Bredero,
... ook voor een Ironman !!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten