Sneller zonder moeite

Was de titel van het artikel. Het ging er over hoe je tijdwinst kan pakken in het fietsen door een aantal veranderingen door te voeren. Hier de kern van het artikel.

Windtunnel testen hebben volgende winsten uitgewezen bij een tijdrit van 40km aan een gemiddelde snelheid van 37km/h:

Verandering + tijdswinst (Sec)

Fietspomp onder de bovenbuis i.p.v. de voorbuis ( 7)
Benen scheren ( 5)
Drinkbus+houder verwijderen (26)
Drinkbus+houder vervangen door aero model (15 )
Lycra overschoentjes (13 )
Aero tijdrit helm (47 )
Aero voorwiel met platte spaken (44 )
Aero achterwiel met platte spaken (18 )
Vol achterwiel (33 )
Klikpedalen (9 )
Aero tijdrit stuur (90)
Goed aansluitend tri-suit (29 )

Als we het even in het belachelijke trekken, dan zie je er als volgt uit. Je ligt op je aero tijdrit stuur in een zeer nauwsluitend pakje dat je kloten tot in je keel trekt. Je schoenen overtrokken met geitewollensokken in de klikpedalen. Je hebt een aerodynamische voorwiel met platte spaken en een vol achterwiel en op je kaal geschoren kruin draag je een tijdrithelm. Je hebt geen drinkbus bij en ook geen pomp en je benen zijn geschoren tot net boven je knieën.

Ik zou er al maar aan beginnen als ik jullie was.

WATT

Vandaag heb ik mezelf eens getest op de rollen. Ik wou eens weten hoe veel Watt ik aankon. Daarom surfde ik het net af en vond er enkele lactaattesten en de manier waarop ze werden gedaan. Mij interesseerde vooral het vermogen.

We begonnen aan 80 watt, elke 3' verhoogt met 40 watt. Tussen haakjes de gemiddelde hartslag over de 3'.

80W -> 3' (86)
120W -> 3' (91)
160W -> 3' (105)
200W -> 3' (126)
240W -> 3' (143)
280W -> 3' (154)
320W -> 3' (166)
360W -> 1'30" (174) [max. 185]

Omdat ik geen referentie heb, weet ik dus niet of 360watt veel is of niet. Een Appermans zal waarschijnlijk een stuk meer trappen maar dat is geen vergelijkingspunt. Vanaf 280W werd het moeilijk. 320 was al op de tanden bijten, dat zie je ook aan de hartslagen. Ik ben tot mijn max. geweest 185 (al een paar jaar zo diep niet meer gegaan) bij 360W.
Kan nu om de zo veel tijd deze test eens opnieuw doen, dan kan ik vergelijken, lijkt me wel interessant om te weten wat ik kan als ik in topvorm ben.

Kurt is mij in Viersel

Jullie kennen intussen het verhaal. Kurt is onder mijn naam gestart in Viersel. Ik had hem gevraagd om als proef eens voluit te gaan en zijn hartslagmeter op te zetten zodat we bij de tijden ook de corresponderende hartslagen hadden. Waarom voluit, omdat Kurt in die korte wedstrijdjes nogal vlug de neiging heeft om terug te vallen in zijn IM tempo en als toerist over de streep te komen, zonder een zweem van moeheid. Rest ons dus de cijfertjes.

Zwemmen : 27’45” (=1/51’/100m) hartslagmeter had blijkbaar nog geen zin, dus ook geen hartslag

Fietsen : 1hr07’54” (= 35.5 km/u) Gemiddelde hartslag 170.

Lopen : eerste 5K, 23'21" [4’40/km (169)], 2de 5K, 23'41" [4’44/km (180)], Totaal : 47'02"

Conclusie : Kurt zal nooit geen topzwemmer worden en heeft zo een beetje hetzelfde probleem als ik in het zwemmen, hij durft daarin niet diep genoeg te gaan. Zijn fietsen is wat snelheid betreft zeker niet slecht, alleen de daarbij horende hartslag is aan de nogal hoge kant. Tegen een gemiddelde HS van 170 gaat hij serieus in de verzuring hetgeen er dan voor zorgt dat zijn lopen nogal traag uitvalt en hij heel diep moet gaan om een groot verval tegen te gaan.

Kortom, de vele duurtrainingen die het lichaam te slikken kreeg de afgelopen maanden kan je niet op 1-2-3 ombuigen in snelheid en dat zal dit seizoen waarschijnlijk ook niet meer lukken. Maar de grootste boosdoener is volgens mij nog steeds het feit dat hij niet voldoende gerecupereerd is van Klagenfurt. Kijk naar Viersel 2005 waar hij toen zonder al te veel training 2' sneller is dan dit jaar. Ik zie maar 1 remedie en dat is hopen dat het seizoen snel eindigt om eens duchtig te kunnen rusten...

..ofwel ligt het aan zijne trainer ?

Fietsen in de hagel en de stortregen ...

... maar wat een geluk dat ik binnen op mijne Tacx zat. Terwijl de hagelbollen tegen de garagepoort opdreunden deed ik vandaag een krachttraining op de rollen. Met de radio op Studio Brussel op de achtergrond als mijn compagnon tijdens de anderhalf uur durende training.
Benodigdheden: een grote drinkbus met W-Cup, een handdoek, een schemaatje en de radio binnen handbereik om de volumeknop naar max te draaien als de muziek mij aanstaat.

De kern van de training was 2x20'. Deze gingen als volgt. 1' (30" staand + 30" al zittend) tegen 4% helling met een versnelling van 52x15 + 1' 39x15 soepel. Dit dus 10x. De tweede 20' was hetzelfde alleen was de hellingsgraad nu 5%.

In het begin leek dit a peace of cake maar de laatste 2-4 herhalingen kon je toch voelen dat benen niet meer 100% waren.
Gisteren een traptempotraining gedaan , ook al op de rollen want in de namiddag moest ik even Kurt zijn omdat hij een kwart lang even mij was.

Ik moet zeggen dat een dikke 2 uur met een witte pruik op lopen niet altijd even evident is. Het vrouwelijk schoon afwimpelen dat mij constant lastig viel was ook al niet gemakkelijk. De 3 auto's die ik verkocht en de 5 Leffes die ik dronk, dat was al wat makkelijker maar ik moet toegeven,

..leven als Kurt is niet simpel !

Toch aan de start in Viersel

Na een nachtje werken leek deze uitslaapdag zonder veel boe of ba naar zijn einde te lopen, tot ...
... ik mijn mail opende en een mailtje van Viersel in de bus had om de gegevens voor de wedstrijd van morgen even te checken. Groot was mijn verbazing toen ik na een paar keer de lijst overlopen te hebben de naam van Kurt niet vond. Ik stuurde hem een mailtje.

Dit kreeg ik terug :"je kent me hé, ik zag het ook was weer 200 % overtuigd dat ik betaald had maar bleek dan toch niet bij controle". Dus in principe geen plaats voor mijn poulain morgen.

Ware het niet dat ik ook ingeschreven ben en ik zeker niet aan de start kom. Kurt zal morgen dus vermomd als mij aan de inschrijvingstafel staan. Zeg nu zelf, de gelijkenis is treffend. Kurt zal dus morgen even mij zijn en ik even hem. Hopelijk doet hij mijn naam alle eer aan, ik zal hetzelfde doen met die van hem.

Swimming in the pool

Gisterenavond mijn eerste zwemtraining in baan 3 gedaan, tussen de zwemkanonnen van de club. Kurt voelde zich al snel eenzaam in baan 1 en Eddy zwom zelfs techniek in de voeten van Yannick. Moet Eddy volgende week niet aan de bak in Monaco ? Ik hoop dat hij snel recupereerd want als je het mij vraagt ziet hij er moe en afgepeigerd uit.

Terug naar baan 3. Zwemcoach Koen Deceuster stelt tegenwoordig de schemaatjes samen en na een opwarming was het even al techniek wat de klok sloeg. Sommigen onder ons verzopen bijna een paar keer omdat we soms onze coördinatie volledig kwijt waren. Na de techniek moesten we 1200m rustig zwemmen. Nu rustig is in baan 3 aan 1'30"/100m. William op kop, ik nestelde mij in de voeten van Mario. Eigenlijk hadden we het moeten weten met Free Willy op kop, want die had nog niet eens kunnen doortrekken. Ik had al zo de indruk dat het redelijk snel ging en dacht nog, het zal wel aan mijn conditie liggen, maar toen we na bijna 17' aantikten bleek dat we tegen een tempo van 7'/500m gezwommen hadden.

Enfin, het zal mij goed doen eens die snellere tempo's wat langer aan te houden. Hopelijk kan ik zo mijn zwemmen wat verbeteren.

XTERRA

Op de site van de club maken enkele zltc'ers zich stilaan op voor de off road triatlon in Maasmechelen. De heer JP Pusceddu heeft er op de omliggende mijnterillen een spectaculair fiets en loopparcours uitgestippeld. Ik vroeg mij af, van waar komt deze vorm van sport ?

Xterra is pas ontstaan in 1996 op het eiland Maui in Hawaii. Het was een soort van competitie tussen de mountainbikers en de triatleten. Toen noemde het nog aquaterra. Het bestond uit oceaanzwemmen, mountainbiken en een bosloop. Het werd uiteindelijk een wereldwijd succes.

De wedstrijden waren een echte uitdaging. Parcoursen werden altijd maar zwaarder en spectaculairder. World series ontstonden en er is nu ook een Benelux tour waar Maasmechelen onder valt.

10 jaar na zijn ontstaan is deze vorm van sport populairder dan ooit. Bij het fietsen worden meestal zulke steile klimmen opgezocht dat je er niet rijdend naar boven geraakt. Ik herinner mij beelden van op het eiland Maui waar ene Mike Pigg, toen een triatleet van topklasse van de MTB moest en amper al stappend boven geraakte.

De loopparcoursen zijn letterlijk potenbrekers zoals je kan zien.

Foto' s zijn van de xterra in Frankrijk, St Rafael, in de buurt waar wij op stage gaan. Het is zoals je ziet ook een sport die de natuur op zoekt. Als je tijd en goesting hebt tijdens de wedstrijd kan je daar ook nog van genieten.

Back on the road

Vanaf deze week begin ik stilletjes terug te trainen. Lopen is voorlopig nog uit den boze (moet wachten tot half september) maar fietsen en zwemmen worden terug opgepikt.

Dus vandaag 50K op het gemakske gefietst. Gemiddelde hartslag 121, 27,7 km/u gemiddeld. Constant op de 39 gereden, dus op souplesse. Moet zeggen dat ik een vrij goed gevoel had. Benen zijn ok, conditie is er zeker niet op vooruit gegaan, maar zo superslecht is ze nu ook weer niet.
Ga vanaf nu proberen een keer of 3-4 per week te fietsen, zowel op de weg als op de rollen.

Wat het zwemmen betreft ga ik vanaf donderdag op de uitnodiging van Mario in om in zijn baan mee te trainen om zo mijn zwemmen een beetje op een hoger niveau te krikken. Hij vindt dat ik tot meer in staat ben, maar dat ik dan anders zal moeten trainen. Daar zullen we dan nu aan beginnen werken.

Eenmaal ik terug mag lopen, zal ik via een vast weekschema trainen. De afstanden zullen natuurlijk nog kort zijn en dit zeker in het lopen waar ik heel rustig ga opbouwen. En dit doe ik tot begin november. Vanaf dan start ik met de voorbereiding op Klagenfurt 2007. Vroeger dan anders maar zo kan ik veel rustiger opbouwen dan in het verleden.

Ik ga ook op een andere manier trainen. Geen zwemmaand, of fietsmaand en loopmaand meer. Dit doe ik vooral omdat de loopmaand te zwaar was. Wil ook niet meer 2 dagen na mekaar lopen. Moet minstens 1 dag rust tussen zitten. Zo hoop ik op minder blessures. Enfin we zullen wel zien. Schema is in grote lijnen gereed, maar uit ervaring weet ik dat het uiteindelijk toch van week tot week aangepast wordt.

Heb mij ook voorgenomen om meer samen met iemand te trainen. Kurt kan mij dus niet alleen voor een fietstraining maar ook al eens voor een looptraining verwachten. Misschien dat Mario ook wel eens gezelschap wil tijdens een langere duurloop ?

Vast staat dat ik volgend jaar zeker Kruiningen en Brasschaat doe. Maar misschien ook nog ergens een sprintje of een niet stayer kwartje, om wat meer snelheid in te bouwen.

Veel goede voornemens, hopelijk kan ik ze ook allemaal tot een goed einde brengen.

100%

Vorige week donderdag na de zwemtraining was ik in gesprek met nieuwbakken clublid Mario Pont. Mario komt uit de Judowereld en deed in Tongeren zijn eerste stapjes in de duatlonwereld.

Voor mij was het wel even aanpassen zei hij. Niet wat trainen betreft, of motivatie of zo, maar wel het feit dat ik nu een sport doe waarvan ik 100% zeker ben dat ik nooit een wedstrijd zal winnen. Maar dat doet er niet toe, ik heb nu een nieuw doel in mijn leven.

Doelen hebben, ervoor gaan, daar draait het om. Zijn de doelen bereikt, ja, wat blijft er dan over. Nieuwe doelen zoeken, nieuwe uitdagingen.

Als coach van Kurt merk ik dat hij sinds Klagenfurt er amper nog aan toe komt om zijn voorgeschreven schema nauwgezet te volgen. Ik geef nu 2 voorbeelden van trainingsweken, de eerste voor Klagenfurt, de 2de erna. Tss haakjes de gem. hartslag

VOORBEELD 1

Maandag : 131K (134) 4hr45' bike + 7,5K run (154) 37'28"
Dinsdag : 57K (140) 1hr48' bike
Woensdag : 23K (136) 1hr58' run
Donderdag : 3200m in 59'30" swim + 110K (147) 3hr27 bike
Vrijdag : 13K (152) 1hr02'23" run
Zaterdag : 2000m in 1hr swim + 60K 2hr17' bike
Zondag : 49K los VM bike + 67K (130) 2hr06' bike + run 8K (145) 40'10"

VOORBEELD 2

maandag : zuipen op kleine van mijn Roel
Dinsdag : duatlon Tongeren : overleven op kater
Woensdag : 27 klm gaan fietsen, losrijden, 1hr
Donderdag : 2500 gezwommen
Vrijdag : 1 hr gaan lopen, 12 klm + 56 klm in 2h07 ( heel rustige duurtraining)
zaterdag : 10 klm in 55 min gelopen 150 hartslag
zondag : 2h40 77 klm 29 gemm. verrekt veel wind en regen en ...weeral plat op 2 klm van de deur.
Zaterdag lompweg verslapen met zwemmen.


Uitleg is overbodig denk ik !

Heldoorn

Frank Heldoorn wint Ironman UK. Voor de reeds 37-jarige Nederlander al de 3de Ironmanwinst in zijn carriére. Dit na 2x Lanzarote gewonnen te hebben.

Belgen deden het niet slecht in Engeland.

Jim Beuselinck hing een groot deel van de wedstrijd aan de leiding en kon nipt derde worden. 2de werd Clas Bjorling. De 3de van Eupen dit jaar, Gerrit De Pauw werd 6de.

Opvallend aan die Heldoorn is dat hij in 2002 een zwaar ongeval had. Hij had een zware revalidatie nodig en wou in 2005 na Almere stoppen met triatlon. Hij knoopte er in samenspraak met zijn vrouw evenwel nog een jaartje aan vast omdat hij er Nederalands kampioen werd en won dus nu zijn allerlaatste triatlon, de Ironman UK. Van afscheid nemen in stijl gesproken.

Heldoorn is geen full time triatleet. Hij werkt, heeft een gezin met 3 kids (baby van een paar maanden)

Heldoorn vestigt ook meteen een nieuw parcoursrecord in Engeland nadat hij in 1994 ook het parcoursrecord in Lanzarote scherper stelde. Dit record staat trouwens nog steeds op de tabellen.

Eén van Nederlands grootste triatleten neemt dus afscheid van de sport met 3 Ironman titels en 6x Nederlands kampioen op de lange afstand. Chapeau !!!

100 km

Vorige week van vrijdag op zaterdag werd de dodentocht gewandeld. Enkele opvallende zaken aan deze uitdaging.

- Men passeert zowel de brouwerij van Duvel(na +/- 40km) als die van Palm(even over halfweg), grote dorst hebben op die momenten is mooi meegenomen .

- Slechts de helft van de deelnemers komt aan.

- 500 Rode Kruis medewerkers !

- Max. tijd is 24uur. Maar anderzijds is er een min. tijd, zijnde 10uur.

- begonnen in 1970 met 65 starters en nu 9000 !

- Kersvers getrouwde Vladka de tocht overleefde in iets meer dan 20uur.

Volgend jaar 10 augustus is't weer van dat. Een uitdaging gelijk een andere, maar met een beetje kennis van zaken, ik wandelde ook stukken tijdens mijn Ironman Marathon, kan ik u verzekeren dat 1 km heel lang duurt als ge aan het wandelen zijt. Mag er niet aan denken hoe lang 100km dan duurt...

"Only those who risk going too far can possibly find out how far one can go."

Een quote die staat als een paal boven water. "Toevallig gevonden op de website van een Amerikaanse triatlete.

Lang nagedacht of ik het over de qoute ging hebben of over de triatlete.

Ik zal ze dus maar met jullie delen.

Go en visit http://www.gojessi.com/ en geniet van het vrouwelijke schoon. En ze blijkt nog snel te zijn ook. Hier al een voorsmaakje.

Commentaar

Voor de mensen die het nog niet door hebben. Jullie kunnen onderaan elk artikel commentaar geven op het geleverde schrijfwerk. Klik op comment en je kan er aan beginnen. Zo kunnen er af en toe eens mooie discussies ontstaan.

Na de België Kazachstan die op 0-0 eindigde, stel ik mij toch wel enkele vragen ?

Hoe kan het dat een professionele ploeg geen doelpunt kan scoren tegen amateurs ?

Waarom met zo veel verdedigers spelen en waarom niet uitgaan van eigen sterkte, kracht, conditie of is die er niet ?

Waarom een voetballer betalen die zulk een prestatie levert, als je op je werk zo ondermaats presteert sta je op straat ?

Waarom gaan mensen uberhaupt nog kijken ?

Waarom besteed de tv daar zo veel aandacht aan, andere sporten die geen niveau halen komen toch ook niet op tv ?

De oplossing : laat ze voor de eer meespelen bij de nationale ploeg. Misschien dat er dan door ...

Of zijn het dan echt mietjes en is voetbal dan echt de meest overschatte sport ter wereld ?

Verloren !

Ja, we hebben het niet gehaald, of beter, Marc heeft het net niet gehaald.
Bruno Hermans was de betere, of niet ?

Als aandachtig toeschouwer is mij toch het één en ander opgevallen. Wat de fysieke prestaties betreft van de 2 protagonisten van de dautlon van Tongeren, waren ze, mekaar waard.
Waar zat dan het verschil ?

Dat was voor mij al duidelijk na de eerste WISSEL. Hermans sneller weg en vooral sneller in zijn "toeplitsen". Daar verloor Marc kostbare seconden die hij niet meer dichtgefietst of gelopen kreeg.

De duo's dan, gaven zoals verwacht een vertekend beeld aan de wedstrijd, weet niet of Marc of Bruno er voor of nadeel van gehad hebben. Zonder de duo's was het meer een strijd van man tegen man geweest, dat was het nu niet.

Maar, we moeten toegeven dat de beste gewonnen heeft want een snelle wissel is een sport op zich, vraag dat maar aan "snelle" Eddy.

De revanche ?

Morgen 15 augustus, duatlon Tongeren. Voor de meeste misschien een wedstrijd van 1 uit een dozijn. Voor ons Zltc, helpers en mede organisator, de wedstrijd van het jaar.

Niet alleen organisatorisch moet alles vlot verlopen, ook sportief staat er heel wat op het spel.

Maar daarvoor moeten we terug naar een andere feestdag. namelijk die van Pinkstermaandag. De duatlon van Bocholt. Winnaar onze eigen Marco velo. Daarmee was de kous niet af. Want in het kamp van de verslagenen, duatlonteam Hasselt, in de luren gelegd door een taktisch sterk zltc blok en grandioos afgemaakt door de heer Maurissen. Wij lachten, die van Hasselt ook, zei het een beetje groen.

Dus kunnen we ons morgen aan een revanche verwachten ? Natuurlijk, en wees er maar zeker van, ze zullen tot de tanden gewapend naar Tongeren afzakken om ons voor onze eigen deur eens een lesje te leren.

Maar ze zullen van goede huize moeten zijn. Jonathan, beter dan ooit nu hij uitgerust is van zijn Ironman. Lieven, na hoogtestage in Sankt Moritz ook terug op niveau. Marc, kan hij het terug afmaken. Mario, spilfiguur, want hij was in Bocholt de sleutel op de deur naar de overwinning.

Morgen zullen we het weten. Zullen we kunnen juichen en de vuist kunnen ballen of moeten we een jaar lang met het schaanrood op de kaken rondlopen ?

30km/u

Klagenfurt is nu reeds 4 weken achter de rug. In die 4 weken was er nauwelijks sprake van enige training. Welgeteld 2 zwemtrainingen + 1 zwempraattraining, 1 x met de fiets gaan werken en 1x 40' op de rollen. Vandaag achtte ik dan de tijd rijp om nog eens een uurtje of 2 te fietsen.

Omstreeks half tien samen met Kurt vertrokken. Het eerste uur enige heuveltjes aangedaan. Wat mij opviel was het feit dat er blijkbaar nog hopen kracht in de benen zit. Maar dat de hartslag gepaard gaande met die kracht veel, maar dan ook veel te hoog ligt. Had bij momenten het gevoel dat ik gisteren een pakje groene Michel zonder filter had opgedoempt.
Het laatste uur ging langs het kanaal. We haalden een renner in waarvan Kurt reeds op voorhand had gezegd :"Die gaat in ons wiel zitten". Ge ziet dat meestal van verre. Ze willen wel maar kunnen meestal net niet totdat jij voorbij komt.

De sluis in Diepenbeek was dan het startsein om nog eens volle petrol naar boven te schieten in de hoop dat hij er van af ging. Maar de hoop was net iets te lang en de groene Michel net iets te veel en tot onze teleurstelling had de man blijkbaar betere benen dan wij hadden gedacht.

Het duurde dan ook bijna een kilometer eer we terug wat adem vonden. Dit wel buiten het zicht van onze wieltjeszuiger natuurlijk, want wij hebben ook zo ons eergevoel.

Na 2 uur en 60km was ik toch wel wat blij thuis voet aan de grond te zetten. 30km/u gemiddeld is op dit moment net iets te veel van het goede. Ik moet dan ook toegeven dat ik in de namiddag de finale van het EK marathon heb moeten missen, ...wegens in slaap gevallen in de zetel.

"Het kan verkeren": zei Bredero,

... ook voor een Ironman !!!

De tuinman

Wat doet een gekwetste Ironman als hij niet moet trainen.
Zoals vandaag bijvoorbeeld.

De haag scheren deju. Iets dat ik al 2 maanden geleden had moeten doen. 'T is er eindelijk van gekomen. Laatste maanden voor Klagenfurt dikwijls moeten aan horen. Wat is er met uwe tuinman ? Ja die is ziek !!!

Wel hij is genezen. Al moet ik het zelf zeggen, mijn tuintje begint stillekes op iets te trekken.

Maar toch liever een zieke tuinman hoor. Das een teken dat het met het sporten goed gaat !!!

Morgen ga ik nog eens ne keer op mijne fiets zitten. Samen met de Kurt wat kilometertjes maken, hopelijk kan ik hem volgen. Want anders ga ik dat ook al weer een paar maand mogen aanhoren.

Pictures Klagenfurt

Ik had mijn foto's van Klagenfurt besteld op CD. Vandaag zijn ze binnengekomen. Dit wil ik natuurlijk met jullie delen. Commentaar is overbodig, ze spreken boekdelen.

Snel snel snel

Tegenwoordig moet je niet alleen goed getraind zijn om aan een Ironman deel te nemen, je moet ook de moed hebben om je al ruimschoots op voorhand in te schrijven.

Zo zijn de inschrijvingen voor Klagenfurt 2007 al volzet en is er een wachtlijst van 400 atleten en dit amper 2 +1/2 week na de editie van dit jaar.
Ook Frankfurt zit al vol, amper 4 dagen na de wedstrijd.

Tegenovergestelde is Engeland. Deze wedstrijd gaat door op 20/8 en je kan daar nog steeds voor inschrijven.

Waar ligt dat aan ?

- de organisatie ? Kan mij dat moeilijk voorstellen, als je in de Ironman series geraakt heb je een goede organisatie, anders kom je er gewoon niet in.
- Het parcours ? Is best mogelijk, maar de meeste parcoursen zijn mekaar waard. Een vlak fietsparcours vind je niet. De meeste loopparcoursen zijn ook vlak, er zijn natuurlijk wel uitzonderingen.
- De sfeer ? Waarschijnlijk 1 van de punten die dubbel tellen. Veel toeschouwers, supporters langs de kant van de weg maakt het racen aangenamer.
- de slots ? Is zeker een punt om rekening mee te houden. In Frankfurt zijn er bv 120 slots voor Hawaii op 2000 starters.
- de weersomstandigheden ? Een mens doet niet graag wedstrijd in slecht weer, dat staat vast. En het weer in Engeland kennende, ...

Dan wil ik toch nog even iets zeggen van het niveau van de deelnemers. Ik kijk dan naar mijn cat. 35-39j. Eén van de sterkst bezette. Om mij bv te kwalificeren voor Hawaii moest ik in Klagenfurt (er waren 6 slots in mijn reeks), stel dat ik bij de top 6 wil zijn om zeker te zijn van mijn plaats, tussen de 8u51 (1ste) en de 9u13' (6de) de eindmeet overschrijden. Voor mij bijna onmogelijk of ik moet echt een supersupersuperdag hebben.
Met een beetje geluk vallen er mensen af voor je in de rangschikking en kan je , zoals dit jaar, als 15de nog doorgaan. Maar ook nummer 15 deed er "maar"9u28' over.

Ik kan dus alleen maar hopen dat wanneer ik 40 ben, ik nog steeds in staat zal zijn om een fantsoenlijke tijd te stellen, want daar is de laatste die gaat ook de 15de maar die doet er 9u54' over. Daarmee komen we stilaan onder mijn menselijke tijden, maar ik zal dan ook al heel veel geluk moeten hebben. Kortom, kwalificeren = een superdag en heel veel geluk (allez, voor mij althans) en heel veel centen hebben. Ik zal ze al vast eens tellen hé.

Hoogtestage

Lieven zette een mooie prestatie neer in Eupen. Tot nu toe had hij dit seizoen beneden zijn niveau gepresteerd. Een hoogtestage in Sankt Moritz zorgde ervoor dat de Brusselaar weer op niveau kon presteren.

Ik vroeg mij dus af, wat en hoe en vanalles nog wat ivm hoogtestage. Ziehier een samenvattende uitleg.

Hoe hoger je gaat in de atmosfeer, hoe dunner de lucht wordt. Dunnere lucht betekent minder luchtweerstand, maar betekent ook minder zuurstof. Sportdisciplines waar vooral het anaërobe vermogen wordt aangewend zoals de korte sprintnummers op de piste bereiken dankzij de verminderde luchtweerstand betere prestaties. Sportdisciplines waar het aëroob vermogen een zeer belangrijke rol speelt, de duursporten, presteren op grote hoogte beduidend slechter dan op zeeniveau door de ijlere lucht.Wanneer je op grote hoogte leeft voor verscheidene weken, past je lichaam zich aan aan het zuurstoftekort. De belangrijkste aanpassing voor duursporters is de toename van het aantal rode bloedcellen doordat de nieren meer van het hormoon erythropoëtine (EPO) afscheiden. De rode bloedcellen transporteren zuurstof van de longen naar de cellen. Hoe meer rode bloedcellen een renner heeft, hoe meer zuurstof hij kan vervoeren. Wanneer je op grote hoogte aankomt, maakt de zuurstofarme lucht het zeer moeilijk om veel en intensief te trainen. De eerste dagen voelt de renner zich ziek. Een slechte aanpassing aan de hoogte, en vooral te veel trainen de eerste dagen na aankomst op grote hoogte, leiden tot overtraining en tot spierafbraak. Zelfs al heb je je goed aangepast aan de hoogte, dan zal je de eerste dagen toch niet of dezelfde manier kunnen trainen. Een hoogtestage heeft pas effect wanneer er op een goede manier getraind wordt.

De toename in rode bloedcellen is de belangrijkste factor voor betere prestaties na een hoogtestage. De levensduur van een rode bloedcel is gemiddeld 120 dagen (4 maanden), maar duursporters die heel hard trainen vervangen hun rode bloedcellen om de twee à drie maanden. De effecten van een hoogtestage beginnen dan ook hoogstwaarschijnlijk te verdwijnen ongeveer twee maanden na het begin van een hoogtestage. Als de effecten verdwenen zijn, zou een renner in principe opnieuw op hoogtestage moeten gaan om de aanmaak van rode bloedcellen terug te verhogen. Een renner doet dit normaal niet. De periode van twee maanden na een hoogtestage is een zeer belangrijke periode voor een renner waar hij een piek wilde bereiken. Na deze periode bouwt hij een rustperiode in om zijn lichaam te laten herstellen van de geleverde inspanningen waardoor ook de bloedwaarden van de renner (rode bloedcellen, hemoglobine, hematocriet) automatisch zullen stijgen.

Zo, en dus nu allemaal op hoogtestage !!!

Pech

Ik heb er mijn deel van gehad de laatste tijd. Wat je dan doet is letten op de pech van de anderen.

Gisteren nog. Het kapotte achterwiel van Mario, anders waarschijnlijk op weg naar een 1ste fietstijd.
Erger verging het Karel Pardaens. Hij zat in de achtervolgende groep en wist zich bijna zeker van de overwinning als snelste loper, tot hij lek reed en niet meer in het stuk voorkwam.

Op het EK atletiek, vandaag nog enkele valpartijen gezien bij verschillende loopnummers, al dan niet de schuld van degene die valt. Maar daar sta je dan, in bloedvorm.

De vermistte loopschoen van Rutger Beke in de Zwintriatlon.

2 jaar geleden reed ene Vanhoenacker in Klagenfurt naar de leiding in het fietsen toen plots zijn voorste wiel het zo maar begaf.

Of erger.

De val van Marc Herremans die hem in een rolstoel deed belanden.

De enige vragen die je dan kan stellen zijn : waarom ik en wat als ...

... en dat zal je nooit te weten komen !

Eupen bis

Wat is me vandaag bijgebleven van de wedstrijd in Eupen, ik som het even op.

Onverwachtte winnaar, Bruno Clerbout !

Lieven primus van de club na hoogtestage Sankt Moritz

Mario 9de fietstijd met kapotte spaak en dus slepend achterwiel

Een goede Jonathan

Een strompelende Jimmy met maagproblemen

Een tegenvallende Marc in het fietsen, maar toch weer de snelste looptijd van de club

Een immer lachende David

Denis die goed in vorm is, dat is hoopvol voor zijn Embrun

Een Supersterke Danek op de fiets, jammer dat hij niet kon, mocht lopen

Robby die het toch altijd weer doet

En Kurtje, volgens mij een wedstrijd te vroeg

Veel supporters, Jules, Rik, Marc VG, William

En dat ik zelf ver te voet heb moeten gaan, Deju

Eupen

Laat ons eerlijk zijn, de mooiste halve triatlon van ons Belgenlandje. Eupen gaat morgen kennismaken met maar liefst 11 Zltc'ers. Ja u leest goed, 11. Eigenlijk 12 maar naar ik gehoord heb gaat het niet zo goed met de voet van Danek en moet hij forfait geven.

Wie dan wel : Mario, David, Lieven, Robby, Jonathan, Denis, Kurt, Jimmy, Marc M., Donald N. en Marc VG.

Met zo'n deelnemersveld mogen we deze wedstrijd gerust tot het officieuze lange afstandskampioenschap van onze club uitroepen.

Wie zal het halen, ook voor mij een vraagteken. Mario (aast op revanche na Klagenfurt), Lieven (misschien niet zo goed bezig dit seizoen, maar hou steeds rekening met hem), Marc M (is hij nog steeds in de conditie van zijn leven, zo ja, zet ik hem op het eerste trapje), Jimmy(sterk bezig en zeker een man om je geld op te zetten) en Jonathan (als hij niet te veel achter ligt na het fietsen zie ik hem hoog eindigen) zullen volgens mij een robbertje gaan vechten om met de eer, beste zltc'er, te gaan lopen.

Ik zal er morgen althans zijn en naar ik vermoed ga ik een knaller van een wedstrijd zien.

Ik kijk in de toekomst

Gisteren nog de vraag gekregen of ik meedoe in Eupen. Neen dus. De reden is simpel. Door de stressfractuur mag ik minstens 6-8 weken niet meer lopen. Laat ons zeggen dat ik half september terug de loopsloefkes aantrek.
Dus dit seizoen geen wedstrijden meer voor mij. Zelfs de kwart van de club ga ik links laten liggen. Ik zal daar dan instaan voor de tijdsopname.

Op de Mtb duatlon van de club zal ik waarschijnlijk terug in het strijdperk treden.

Voor de rest, proberen een beetje bezig te blijven, maar met geen doelen in de nabije toekomst is da nie altijd even gemakkelijk. De conditie is op dit moment nog goed, merk dat in het fietsen.

Maar we zullen onze plan wel trekken. Ik begin daarom ook een paar weekjes vroeger aan de voorbereiding voor Klagenfurt 2007.

Morgen een voorbeschouwing op Eupen van zondag. Met de beste lange afstandsatleten van de club aan de start ginder kunnen we niet anders dan van een officieus clubkampioenschap spreken. Ik ga al vast naar daar om onze mannen aan te moedigen.

Leonard (Nar)

Velen onder ons heeft hij leren zwemmen. Nu nog steeds staat hij zelfs de beteren onder ons bij met raad en daad. Iedere zaterdagmorgen in Millen is hij van de partij. We hebben hem al dikwijls vervloekt tijdens zijn trainingen maar achteraf ben je dankbaar dat je toch tot het uiterste geweest bent omdat je weet dat het opbrengt.

Nu meer dan ooit is Nar de man die meegaat op stage, naar wedstrijden, ... meer en meer wordt hij een onmisbaar figuur in onze club.

Als hij weer eens zegt dat de wijn te snel verdampt, eet alsof er morgen niets meer is, de pruts vraagt... dan tovert hij een glimlach op menigeen zijn lippen.

Met de chrono in de hand is hij tegenwoordig van de partij op vele wedstrijden, tijden doorgevend, supporterend, je opbeurend bij een slecht resultaat, proficiat wensend bij een mooie uitslag.

Ik kijk er al naar uit wanneer hij volgend jaar meegaat naar Klagenfurt.

En hopelijk mag hij nog lang met ons meegaan.

En nu ?

Ja, en nu zei Kurt. Wat rest er nog als je een volledige gedaan hebt. Alles wat je nu nog doet zal altijd minder zijn tenzij je opnieuw voor de volledige afstand gaat.

Dus ben ik de laatste dagen een beetje aan het surfen geweest op zoek naar info over trainingen, specifiek Ironman. Wie doet wat, hoeveel,hoe lang. Allerlei vragen die ik had en waar ik toch stilaan wat antwoorden op gevonden heb.

Niet dat we vorig jaar slecht bezig waren, verre van. Als je de prestatie van Kurt ziet, was voor mij de vraag achteraf toen hij zich ingeschreven had voor Klagenfurt 2007. Hoe kan ik er voor zorgen dat hij volgend jaar nog sneller kan ?

Door het uitdoen van zijn wedstrijd zal hij sowieso al sterker aan de aftrap staan. Nog meer trainen wordt wel echt moeilijk omwille van zijn werksituatie. We zullen dus nog specifieker moeten werken.

Voor jullie nu nog een vraagteken, voor mij begint de mist stilaan op te klaren.

Zondag staat hij in alle geval aan de start van de 1/2 van Eupen, niet helemaal naar mijn goesting, maar hij voelt zich goed. Wat wil je, Ironman zijn en pas getrouwd, de adrenaline zal met moeite aangevoerd kunnen worden denk ik.

Push Brace

Mijn redding in Klagenfurt, zonder dit ding had ik hem nooit niet kunnen uitdoen. Ook ik vroeg mij af wat voor iets het was, kon zijn toen ik met mijn voorschrift de winkel instapte. Heb het even op internet voor jullie opgesnord.

The Push med Ankle Brace provides for long-term support of the ankle joint and can be used for a wide range of cases and conditions. The brace is based on the principle of the functional tape bandage. The degree of pressure and pronation/supination limits is adjustable and a silicone application ensures good position retention. There are comfort zones around vulnerable parts of the ankle, such as Achilles' tendon. The brace is comfortable to wear and easy to use, also due to the wide instep and an integra-ted heel-lock.

Moderate (residual) instability (under moderate stress)Treatment of acute lateral ankle ligament lesions (alternative to taping)Treatment of stable ankle fractures (Weber type A with isolated fracture of the lateral malleolus)Follow-up treatment of ankle fractures (incl. Jones fract.)Postoperative treatment of ligament injuries or fracturesCapsular irritation and tendonitis following ankle fracture orligament lesionsArthrosis with instabilitySecondary prevention of ankle ligament lesions (under moderate stress with accumulation of fluid)Impingement (capsular clamping; anterior and posterior)