Never give up

Tijdens de marathon in Klagenfurt heb ikzelf wel het één en ander meegemaakt. Maar ook enkele mensen gesproken en enkele opvallende dingen gezien.

Zo was er een Mexicaan die een verband droeg rond zijn knie. Op zich niets speciaals. Plots zie ik hem stoppen, zijn verband los doen, een tubetje opvissen en zijn knie beginnen in te smeren, verband er terug rond en hup terug weg.

Ik wandel samen met een Italiaan. Vraag hem hoe het is. Hij antwoordt in het gebroken Engels, dat hij teleurgesteld is omdat hij zijn tijd van vorig jaar nu niet meer kan verbeteren omdat hij het ganse stuk (toen nog 17km) noodgedwongen moet wandelen.

Een Engelsman zegt mij dat hij te veel pijn heeft aan zijn knie en van plan is verder te wandelen tot het bittere eind (toen nog 36km). Ik wens hem "Goodluck".

Een jonge Mexicaan passert op het einde van de eerste ronde. Even verder krijgt hij aanmoedigingen van zijn supporters. Ik zie hem zijn 2 pinkjes in de lucht steken ten teken dat het prima gaat, zo'n beetje hetzelfde als 2 vingers in de neus. Een 5 tal kilometer verder passeer ik hem, hij staat langs de kant van de weg tegen een boom te leunen, totaal uitgeblust.

Ik zie een atleet in de graskant zitten. Als ik een half uur later opnieuw passeer zit hij er nog.

Om 22u30' krijg ik een sms'je : "Mario is ook aangekomen".

De cloe van dit alles, never give up !!!