Na 11 jaar triatlon heb je al heel wat wedstrijden op je conto staan. De hele goede uitslagen blijven natuurlijk altijd bij, maar ook de wedstrijden waarin je verschrikkelijk zowel fysiek als mentaal hebt afgezien. Mijn persoonlijke top 5.
1. Heel recent maar de mentale strijd in Klagenfurt dit jaar was er 1 om u tegen te zeggen. Volgend jaar volgt de revanche.
2. Aarschot 2004. 3 weken na de 3/4 van Stein sta ik in Aarschot aan de start. Te snel terug beginnen trainen na mijn eerste 3/4 zorgt ervoor dat ik geen meter vooruitgeraak in het Hagenland. Spijtig dat ik die finishfoto niet meer heb want de vergelijking met een wandelend lijk was hier op zijn plaats, ook nog een uur na de wedstrijd wist ik amper van welke parochie ik afkomstig was.
3. Marc Herremans 2004. De eerste editie op Terlamen. Ik krijg in het lopen een klap van de hamer boven op de Sacramentshelling (what's in a name). De krachten vloeien weg alsof ze ergens een stop hadden uitgetrokken. Ik haal uiteindelijk toch nog de finish. Maar afgezien dat het geen naam heeft. In 2005 zet ik wel een mooi resultaat neer, van revanche gesproken.
4. Recreatlon Leopoldsburg 1997. Ik sta op het punt het Limburgs regelmatigheidscriterium in de recreatlon te winnen. In de laatste wedstrijd moet ik top 2 eindigen of ik verlies het. Ik wordt uiteindelijk 2de op een handvol seconden van mijn grootste concurrent. Maar de laatste 500m van het lopen weet ik niks meer, heb niks geizen, kan mij ook niks van herinneren. Eénmaal over de finsh stort ik in mekaar en moet naar de Rode Kruistent voor wat extra zuurstof.
5. Recreatlon Kinrooi 1996. Door een slecht resultaat daar verlies ik de strijd om de recreatlontitel. Niks ging die dag. later bleek ik oververmoeid te zijn en nogal wat vitaminetekorten te hebben in mijn bloed. Ook daar neem ik revanche, het jaar daarna win ik met glans de wedstrijd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten