… gisteren was er al meteen eentje om u tegen te zeggen. Niet omwille van de snelheid of de afstand. Eerder om het tegenovergestelde. In de stortregen werkte ik mijn eerste looptraining af. De verkavelingswegen waren omgetoverd in kleine beekjes. De fruitboeren zorgden dan nog voor een sopje van modder en gemaaid gras. Even na 5K moest ik al een pitstop maken wegens krampen in de onderbuik. You know what I mean. Er was groen genoeg langs de weg om achter te schuilen, dat was geen probleem en wat dan nog, welke mens waagt zich met dit weer buiten ? Even verder tijdens een stukje bergaf kreeg ik plots kramp in mijn rechterbovenbeen. Kan toch niet tegen dit veredeld snelwandeltempo. Maar het was zo, en het bleef eigenlijk de ganse weg nog opspelen. Het tempo dat ik liep had veel te leiden onder de overtollige kilootjes. Vorige week waren die erbij gekomen met de snelheid waaraan het poolijs tegenwoordig smelt. Deze trend was evenwel al enkele weken vroeger ingezet en bereikte na de snack en snoepweek een bijna historisch dieptepunt. Eerst dacht ik nog dat de batterijen van de weegschaal hun beste tijd gehad hadden maar ik moest met lede ogen toezien hoe ze langzaam richting 74 klom en ook nog voorbijstak. Tijd dus om terug in gang te schieten en toch een beetje op de voeding te letten want zo kan het niet verder, anders kan ik binnen een aantal maanden gaan sumo worstelen. Ge moogt af en toe eens overdrijven hé !!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten