Omdat duatlon toch niet echt mijn ding is had ik me op voorhand voorgenomen in het fietsen de kraan eens serieus open te draaien. Desnoods fiets ik 20K met 10 man in mijn wiel, als ze niet willen overnemen dan doe ik het maar alleen. Dat was de opzet.
Van bij de start van het lopen zat ik in de buurt van Ludo die er alles aan deed om zo dicht bij mij te eindigen zodat hij in mijn wiel kon zitten. Zo geschiedde. Toen ook stageganger “Jang” aansloot en we met ons 2 begonnen rond te draaien beloofde het nog een mooie, en vooral snelle fietsrit te worden. Maar amper enkele kilometers verder pakte ik over en zag voor de rest niemand meer. Jang, nochtans coureur van hobby kon niet meer overpakken en kampte met krampen. Ik nam de volledige rest van het fietsen voor mijn rekening. Dat het hard ging heb ik achteraf meermaals gehoord. De gebroeders Fraussen, nu wat meer gewicht in de schaal gooiend als een aantal jaren terug kwamen mij zelf de hand shaken met mijn solide fietsprestatie. Eén voor één pikte we mensen op die we dan ook weer achterlieten. Dat de wind daarin een belangrijke rol speelde was duidelijk. Effe iedereen op de kant zetten en er vlogen er zo weer enkele af. Op 4 die hards (Ludo, Jang, één van de Fraussens en nog eentje die we halverwege ronde 2 oppikten) na die wanhopig in mijn wiel bleven zitten. Zelfs met de wissel in zicht was er niemand die het de moeite vond om over te nemen. We fietsten op het moment van wissel 2 op plaats 15.
Ik verloor uiteindelijk nog 4 plaatsen maar geen enkele van mijn “stayeraars” eindigde voor mij.
Als ik Lommel als vergelijkingspunt neem gaat het 3 dagen na deze wedstrijd al weer en stapje sneller, de basis is er uiteraard en de snelheid komt er door die wedstrijden aardig in. Zeer tevreden over mijn fietsen (38.65km/u gemiddeld). Dat Eddy zijn borst al maar begint nat te maken voor de Zwin !
Duatlon, I don’t like it maar ik hou hier een supergevoel aan over, en daarvoor doen we het toch, of niet soms.
Kan er iemand mij het tactisch steekspel aan de kop van de wedstrijd even duidelijk maken en wat is er uiteindelijk fout gelopen, behalve misschien het feit dat Hermans wel erg sterk voor de dag kwam
1 opmerking:
Aangezien ik als derde na het lopen uit het fietspark kwam, heb ik het tactisch steekspel van begin tot einde meegemaakt. Bruno Hermans en Jens reden toen samen op kop. Ik voelde me niet sterk genoeg om er alleen naar toe te rijden. Tot mijn verbazing zag ik dat Jens van Hermans overnam. We zullen het maar een jeugdzonde noemen. Ik liet me inlopen door een achtervolgend groepje, waar ook Marc bij was. Jens moest lossen bij Hermans en werd net als Hermans even later door ons groepje bijgehaald. Zoals ik gehoopt had, haalden ons nog 3 ZLTCers in voor het einde van de eerste ronde: Mario, Tim en Jimmy. Nu zaten we met 6 ZLTCers en 3 van Duatlon Hasselt in de kopgroep. De afspraak was dat de overwinning in onze club moest blijven. Jens was daarbij het speerpunt. Ik vroeg Mario, Tim en Jimmy om beurten te demarreren bij het begin van de tweede ronde, met de bedoeling die van Hasselt het werk te laten doen in de achtervolging. Zo geschiedde: eerst ging Jimmy. Toen hij werd ingelopen, ging Mario op de helling na de kleine tunnel. Ook Tim ging hem achterna. Ik bleef in het wiel van Hermans die het gat niet kon toerijden. Filip Achten probeerde nog, maar ook hij is er niet in gelukt tot bij Mario en Tim te blijven. De vogels waren gevlogen, maar konden zij het redden in de afsluitende loopronde? In de achtervolgende groep werd vooral door Marc mooi afstoppingswerk verricht. Bruno Hermans stond er bijna alleen voor om het kopwerk te verrichten. Zijn kompanen uit Hasselt waren niet bij machte om over te nemen. Hij kreeg alleen steun van de enige duo-fietser die in onze groep zat. Was dat voldoende om Hermans klein te krijgen? Jens die zich mooi in laatste positie had genesteld, meende van wel. Hij ging er inderdaad als een speer vandoor tijdens de laatste loopronde. Ik probeerde Hermans te volgen, maar dit lukte me maar de eerste KM. Ook Jens is er niet in geslaagd om Hermans af te houden. Het tactisch ZLTC-plannetje is dus gelukt, maar we hebben het niet kunnen afmaken. Achteraf is het makkelijk praten: Jens had beter meer behoudend gelopen en de spurt met Hermans afgewacht. Wat mezelf betreft: was ik mee gesprongen met Mario, had ik misschien kunnen winnen met een halve minuut voorsprong bij de start van het laatste lopen. Al bij al een sterke collectieve prestatie van ZLTC en volgend jaar wint Jens. Uit je fouten moet je leren...
Een reactie posten