Gewoon fluiten

Dinsdag samen met Kurt nog maar eens de Voer in gereden.  Ditmaal eens via de omgekeerde weg.  De Planck was het eerste obstakel en Lambrichts had geen goei benen, ik daarentegen toen nog wel.  Ik reed een goed tempo naar boven, niet overdreven en hield alles rustig onder controle.  Plots denk ik, ik zal maar eens omkijken want ik hoor zo weinig achter mij.  Ik kijk over mijn rechterschouder en zie niemand meer.  kijk opnieuw en op dat moment hoor ik links van mij iemand fluiten en daarna lachen.  Kurt had zich blijkbaar goed verstopt en al lachend mijn omkijken gadegeslagen.  Ge kent dat wel, zo van, hé waar is die nu, is die al zo ver achter.  Het fluiten verging hem vlug want ik versnelde en hij moest eraf :)

Om een verhaal uit de Voer kort te maken, mijn benen hadden op de terugweg het beste gehad en in Nerem pakte Lambrichts resoluut de kop.  Even later keek hij ook om op dezelfde manier als ik voordien maar nu was het mijn beurt om te fluiten en te lachen.

Maar dat verging ons beide al heel snel toen onze wegen zich scheidden en we allebei op hetzelfde moment de klop van de hamer niet meer konden ontwijken.

Tijd dus om het nu wat rustiger aan te doen zodat we volgende week de stage al "fluitend" tot een goed einde kunnen brengen.

Rood

Met de komst van Ironmac deze week had ik na donderdag al een mooi aantal trainingsuren op m'n conto staan.  Tijd voor een rustdag vrijdag en in't weekend een lange duurloop (uiteindelijk 2hr05') en zondag een ritje van 70K.  Goed voor net geen 20hr training en rond deze tijd van't jaar is dat meer dan genoeg.  Zowel de records van langste rit, langste loop en meeste uren getraind werden gebroken deze week.  Mag ook wel met de trainingsstage voor de deur van 2 tot 9 mei.

Trainingsmaat deze week Ironmac vlamde er een supervolumeweek uit.  S:9K - B:600K - R:65K.  Ook maatje van aan't zeetje Norbert heeft zijn dipje van eerder deze week overwonnen en vandaag een brickje gedaan van 2.2-110-10.  T' zal ze zeker ten goede komen binnen een kleine maand op Lanzarote.

Wat de titel betreft die heeft betrekking op de kleur van de huid dezer dagen.  2u in't zonnetje gaan lopen zorgde voor een mooie aftekening op armen en benen.  Een ganse namiddag in de tuin werken spaarde eveneens de rest van de nog bleke huid niet!  Vandaag is rood, de kleur van mijn lichaam ...

Het bestaat echt, ... Genoelselderen

Een dikke maand geleden kreeg ik van Lanza-vriend Marc de Ren (Ironmac) de schuchtere vraag of ik het zag zitten dat hij 2 dagen naar de Limburg zou komen en dan samen eens de streek met de fiets te verkennen.  Schitterend idee vond ik dat. Kheb daar gene seconde over moeten nadenken.

Woensdag was het dan zo ver.  Om iets na 10 was hij er al en na het middageten wist Marc al na een paar kilometer dat het hier niet zo plat als ne pannekoek is.  Het ritje van 5u werd er één van dik 6u maar de streek rond Voeren, Nederlands Limburg en Vaals toonden zulke mooie landschappen dat we ginder een extra ommetje gemaakt hebben.  Eigenlijk had ik me een beetje misrekend maar de rit mocht er zijn met zijn bijna 165km en 1500 hoogtemeters.  Voor Marc in elk geval een serieuze opsteker richting Lanzarote.  Onderweg natuurlijk gezellig gebabbeld en mekaar weer wat beter leren kennen.  Af en toe ook eens mijne mond gehouden, vooral bergop dan. Op de terugweg nog ferm moeten lachen omdat Genoelselderen blijkbaar echt schijnt te bestaan, ik wist dat al, maar Marc dacht dat het gewoon een verzinseltje was van zijn voetbaltrainer die altijd zei :"Manne, ge speelt nog slechter als die mannen van Genoelselderen".

Kortom, mooi ritje in goed gezelschap, meer moet dat niet zijn.  We hebben dan door het late uur van thuiskomst zelf achter de kookpotten moeten plaatsnemen maar ne spagetti maken is zelf voor ne echte man nie moeilijk.

De volgende ochtend waren we om iets na 6u30 al weer terug op pad maar nu richting zwembad.  Marc had in Lanza de voorbije winter nog baantjes getrokken in een 18m bad dus kon het 20m badje van de sportoase hem wel bekoren.  Een goeie 50' later waren de baantjes getrokken en konden we beginnen aan ons ontbijt bestaande uit choco, speculoospaste, choco, speculoospasta, choco, speculoospasta en natuurlijk niet te vergeten de poepsiroop.

Na de wat langer uitgelopen training van gisteren hadden we in onderling overleg besloten niet te heftig te doen en gewoon een goeie 100km bike te doen ipv van nog eens 5u.  Tmoet plezant blijven natuurlijk.  Deze keer eens de andere richting uit maar toch nog glooiend genoeg om er geen vlakke rit van te maken. De bloeiende boomgaarden, een dozijn kastelen zorgden er voor dat er voor het oog ook wel wat te zien was.

Na het fietsen kwam dan wat ik verwachtte voor mezelf het zwaarste onderdeel van deze 2-daagse, namelijk de T-run, transition run, brick run of hoe je het ook wil noemen.  In feite maakt het niet uit welke naam het kind krijgt, tis gewoon direct lopen na het fietsen en dat doet "soms" pijn.  Deze keer viel het eigenlijk goed mee. De 6k die we deden werden tegen 5':km afgelegd en ondanks mijn vrees van de betere loper Marc te moeten volgen en mijn hf hoog de hoogte in te moeten jagen kon ik die vrij goed onder controle houden.

Eind goed al goed dus en de pasta achteraf die al klaar stond toen we binnenkwamen smaakte eens zo goed.  Een mooie 2 dagen die ik direct opnieuw zou overdoen. Bedankt Marc. Tot de volgende zitting.

Lees hier wat Ironmac er zelf van vond.

Een driehoek van goud!

Een driehoek heeft 3 hoeken, 3 punten die met mekaar verbonden zijn.  De driehoek waar ik het over heb is verspreid over het Vlaamsche land.  Vliermaal - Wuustwezel - Bredene. En zoals Marc hem noemt, de gouden driehoek. Ik had er er vandaag nog met een aantal mensen over hoe je andere mensen ontmoet, die klik er is en je een jaar later nog contact met mekaar hebt en zonder dat we het van mekaar weten, beseffen, we mekaar motiveren dat het mooi is van zien.  De trainingen volgen via Asicoach, een belletje hier, een schemaatje daar, een mailtje naar mekaar.  Op regelmatige tijdstippen eens een bezoekje.

Ik heb al gezien dat mijn 2 maten goe bezig zijn tegenwoordig.  Ironmac en Ironman Norbert maken zich klaar voor Lanzarote eind mei.  Zij zijn aan hun zware weken bezig en het doet goed te horen dat het op wieltjes loopt en het vertrouwen er is.

Maar komende week kijk ik vooral uit naar de 2 dagen dat Ironmac naar de Limburg komt en we samen wa kilometerkes zullen afmalen.

Details hierover zullen zeker volgen.

Ode aan

Moet het nog gezegd worden dat we gezegend zijn, ik zal hier voor mezelf spreken, met een supervrouw.  Die er vaak alleen voor staat.  Ons gezeur moet aanhoren als het eens nie goed gaat.  Met kids en rugzakken sleurt op wedstrijden en dit alles doet met de glimlach. Het wordt vaak als vanzelfsprekend gezien, maar dat is het niet. Mag ik haar daarom ook eens in de bloemetjes zetten.  Ik vond dit al een supergoed nummer en draag het dan ook op aan mijn supervrouwtje.  Merci voor alles wat ge al voor ons hebt gedaan en nog zult doen, schatteke !

New rules

Ironman verandert zijn regels voor 2011 ivm wetsuit dikte en gebruik van de suits naargelang de watertemperatuur.  Lees hier de details.

PAF ...

... of hoe een tube ontploft in de Hel

Wind mee!

Vandaag een easy fietske gedaan met enkele blokjes steady en hard.  Ik lees dikwijls dat de meeste die intensieve blokjes altijd tegen de wind in doen.  Waarom ??????  Ik doe die met de wind mee.  Dat geeft een veel fijner gevoel want de snelheid ligt hoger (een beetje een Cancellarake doen), dat is beter voor de moral en het is zeker geen probleem om de hartslag hoog te krijgen.  Dus zeker eens proberen de volgende keer, eens zo fijn dan tegen die wind opboksen en u zitten op te jagen dat ge nie vooruit geraakt. (Met dank aan Mario voor de tip, al is het eentje van jaren geleden)

Cancellara JUP JUP

Fabian, Spartacus, Cancellara heeft 1 officiële supportersclub, en die is gevestigd in België.    De sneltrein uit Zwitserland kwam zelfs een pintje tappen voor zijn fans.  Eén van die volgelingen is de 83 jarige Marieke.  Nog bijna zo kwiek om op de  Muur zelf van Boonen weg te rijden.  Luister hier; Schitterend!!!

Effe geleden ...

... dat ik nog eens zwemwater van dichtbij had gezien.  Gisteren dus maar besloten een zwemmeke te gaan doen, twas toch geen weer het grootste deel van de dag.  3.4K stond er op, vooral uithouding maar af en toe mocht het ook iets sneller gaan.  Maar daar zat het 'm nu juist, ging wel sneller maar soms niet snel genoeg. Kweet niet hoe het er uit zag van op de kant van het zwembad maar het gevoel gaf aan dat het maar wat stijfjes ging. 

Nog een geluk dat ik mijn horloge deze keer niet vergeten was, want de zwembadklok gaf niet thuis. 

Dit was de training

Main set

600 PB in 9'37 R15"
2x300 4'39-4'41 R15"
3x200 3'02 PB-3'03-3'08 PB R15"
6x100 1'29-31-29-29-29-30 R10"
10x60 afw easy R5"/hard R15" 1'08-52-1'01-51-1'02-52-1'03-52-1'05-51

Gelukkig moest ik niet het zwembad verlaten zoals op volgende foto

Wind, taart maar vooral zweet

Vorige week reeds had ik al met Kurt afgesproken om vandaag een ritje te gaan maken.  We vertrokken zoals we dat steeds doen elk op hetzelfde uur, deze keer 9u, bij ons thuis en rijden dan mekaar tegemoed.  Romantisch hé!

Koud was het helemaal niet vamorgen maar onze Kurt zat blijkbaar nog op wintertemperatuur.  Handschoenen, muts, trui lange mouwen onderlijfje lange mouwen en windbreker. Ons volgen was dus niet zo moeilijk, gewoon het zweetspoor volgen.

We reden de Voer in omdat Kurt daar bakkerijen weet liggen waar ze lekkere rijsttaarten verkopen.  Een korte stop dus voor de vlaai en dan verder tegen de wind in.  Toen ik thuis kwam had ik het gevoel de volledige rit wind tegen gehad te hebben.  Koen verteld mij vanavond dat hij vandaag hetzelfde gevoel had met die wind dus daar moet ik al niet van gaan wakker liggen.

Vanavond dan het industrieterrein in Tongeren nog eens onveilig gemaakt.  Een looptraining gedaan terwijl Jarno en ook wel een beetje Jelle hun loop en fietstraining afwerkten..

Had dus a nice trainingsday : 110K bike en 8.8K run.

Tijdens het schrijven van deze blog geluisterd naar volgend nummer

Gastritis

Maagontsteking zei de dokter vrijdag.  Ik was dan toch maar langs gegaan, ben niet zo'n "dokterloper" maar nu was het echt wel nodig.  Eerste symptomen waren er al net voor Herderen, dus begin maart.  De "slechte" dagen waren zelden maar met de tijd werden ze talrijker om te komen tot enkel "slechte" dagen.  Ik was volledig uitgeput, leeg, kon niks meer eten, smaakte ook niet.  En daarbovenop kwam vrijdag nog een niet te versmaden dia-ree-mi-fa-sol.  Zelden zo erg gehad.  Dus go see the docter.  Medicatie gekregen die ik nog minstens een maand moet nemen.  Zaterdagmorgen stond de weegschaal plots op 69kg en stond ik wel al zeer vroeg op het jaar zo scherp als een mes.  Spijtig dat het conditiegevoel daarbij niet zo schitterend was.  Voelde ik mij donderdag al leeg, dan zaterdag nog legerderder, als dat al enigsinds kan.

Bij de medicatie kreeg ik ook nog een passend maagsparend dieet zodat Pasen volledig aan mij voorbij ging zonder ook maar 1 ei aangeraakt te hebben.

4 zerodagen.  Paasmaandag riskeerde ik het dus ook niet na zo veel ellende om de 145km lange tocht door Voer en aanverwante mee te gaan rijden. 
Spijtig, maar er zijn ergere dingen in het leven, niewaar.

Frankfurt 2010

Die Duitsers toch, ze moeten het altijd anders doen dan de rest, vroeger al en nu ook als het IM time is

Effe naar vorig jaar. Omwille van het vele lawaai in het stadscentrum en kalchten van de omwonenden werd de cut off time van 24u naar 23u gebracht.
Dit jaar gaan daar nog eens 60' van af en wordt het dus 22u.  Komt daar nog bij dat het fietsparcours door wegwerkzaamheden 185K bedraagt, dus 5km langer is en de bike cut off van de eerste fietsronde 15' langer gemaakt is. Tellen we dat op betekent dat dat je 75' minder de tijd hebt om je marathon binnen de tijd te beëindigen.

Je zal maar van start gaan in Frankfurt, hé Norbert!

Lees hier het volledige artikel.